สวัสดีค่ะ อาจารย์อรอนงค์
หนูมีเพื่อนชาวต่างชาติติดต่อกันทางอีเมลมานานแล้ว เพื่อนเคยเป็นมะเร็งที่เต้านมแต่รักษาหายมาหลายปีแล้วค่ะ ล่าสุดเพื่อนแจ้งว่ามันแพร่กระจาย ได้เข้ารับมอร์ฟีนที่โรงพยาบาล เพื่อนไม่ได้บอกอะไรมาก นอกจากบอกว่าถ้าเค้าไม่ได้อยู่ในสภาพแบบนี้ เราน่าจะนัดเจอกันในที่ๆ หนูไปเที่ยวมา คือหนูส่งภาพที่หนูไปท่องเที่ยวที่แห่งหนึ่งค่ะ ตอนนั้นอ่านแล้วยังไม่คิดว่ามันจะแย่มาก เชื่อมั่นในการแพทย์ทางนั้น คงเหมือนครั้งก่อนที่เป็นแล้วหาย คิดว่าเด์ียวหายแล้วคงนัดเจอกัน ในช่วงหนึ่งอาทิตย์หนูส่งอีเมลไปสอบถามถึงสองครั้งถึงจะตอบว่าเพื่อนไม่ได้ทำงานแล้ว อยู่ในบ้านพักที่รอความตาย เหมือนเป็นสถานพักฟื้ันของผู้ป่วยระยะสุดท้ายค่ะ นอนบนเตียงทั้งวัน ฟังแล้วเศร้าหดหู่ใจ เพื่อนเคยบอกว่าจะตามไปเจอกันถ้าหนูไปเที่ยวแถวประเทศเค้า ไม่คิดว่าเวลาช่างสั้นเหลือเกิน ถ้าเป็นแบบนี้แล้วหนูคงล้มเลิกแผนการเพราะเค้าก็ไม่อยู่แล้ว ไม่มีใจจะอยากไป อีกทั้งต้องดำเนินเรื่องขอวีซ่า หนูอยากขอคำแนะนำจากอาจารย์ว่าเราควรพูดคุยกับเพื่อนอย่างไรดีที่จะไม่กระทบกระเทือนจิตใจ หรือควรปล่อยให้เค้าพักผ่อนไม่ควรส่งอีเมลไปรบกวนการพักผ่อนของเค้าอีกค่ะ ขอบพระคุณค่ะ 
คุณนี เพื่อนคนที่กำลังอยู่ในวาระสุดท้ายเช่นที่เล่าไปนี้ คงต้องการกำลังใจจากคุณ จะทำอย่างไรทีจะช่วยให้เธอ หลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม เขียนกลับไปหาเธอและบอกเธอว่า "..... คนที่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตัวจริงมาก่อน แต่เราต่างก็มีตัวตนและความรัก ความรู้สึกของเพื่อนที่ผูกพันธ์แนบแน่นเรื่อยมา จนแม้ความตายก็ไม่อาจพรากเธอไปจากฉัน เพราะแม้ Godก็ไม่อาจแยกเราจากกัน อีกไม่นาน เธอก็จะได้ไปอยู่บนสวรรค์กับพระเจ้า และเฝ้ามองลงมาที่ฉัน และรับรู้ว่า ฉันคิดถึงเธอถึงเพื่อนคนนี้เสมอ จนกระทั่งถึงวาระที่ฉันจะได้ไปเยี่ยมเยียนเธอ แล้วเราก็จะได้คุยกันถึ่งภาพความทรงจำเก่า ๆ แล้วเราก็อาจมีโอกาสไปเที่ยวด้วยกันเหมือนที่เคยฝันเอาไว้ อยากให้เธอเล่าสถานทีที่เธอชอบ แต่ยังไม่ได้เล่าให้ฉันฟัง เพราะวันใดฉันมีโอกาสไป ฉันจะมองหาเธอเสมอ สำหรับวันนี้ ขอให้เธอหลับและฝันดี.." เขียนทำนองนี้ ฉบับต่อไป ให้เขียนบอกเธอว่า คุณนี ห่วงใยเธอมาก เธอกลัวไหม กลัวอะไร บอกเธอง่า ศาสนาพุทธ บอกเราว่า ....เราเกิดมา มาแต่ตัว ถึงเวลาจากโลกนี้ไปก็ไปตัวคนเดียว เพราะฉะนั้นไม่มีอะไรน่ากลัว โดยเฉพาะศาสนาคิสต์ พระเจ้าได้มารอรับเธอกลับบ้าน เธอจะมีความสุขที่ได้รับใช้พระเจ้าอีกครั้ง..." แค่นี้ก่อนนะ เธอเขียนจดหมายได้เองหรือต้องให้พยาบาลช่วยเขียน ถ้าลำบาก เขียนสั้น ๆ ก็ได้นะ ฉันจะรอจดหมายจเกมายจากเธอ ขอให้หลับและฝันดี
อ่านแล้วน้ำตาไหล ขอบพระคุณค่ะ อาจารย์