มูลนิธิศูนย์ฮอทไลน์ ปรึกษาปัญหาชีวิต และโรคเอดส์ โทรฟรีทั่วประเทศ
เครียดสะสม

สวัสดีค่ะ หนูชื่อเพชร ตอนนี้เป็นนศ. ปี 1 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง มหาวิทยาลัยของหนูเรียน 3 เทอมค่ะ ช่วงเทอมแรกหนูมีเพื่อนเยอะมาก แต่ช่วงปลายเทอม 1 หนูมีปัญหาทะเลาะกับเพื่อน ด้วยความที่หนูเป็นเด็กต่างจังหวัดต่างภาคพอทะเลาะกับเพื่อนปุ๊บ หนูเลยปลีกตัวออกมาอยู่คนเดียว เรียน อ่านหนังสือ ทำการบ้านคนเดียว และย้ายออกมาอยู่หอนอก ช่วงนั้นหนูรู้สึกเหงาและอยากจะร้องไห้ทุกครั้งที่อยู่คนเดียว ในคลาสเห็นเพื่อนเขานั่งเป็นกลุ่ม แต่เรานั่งคนเดียว มันเป็นอะไรที่รู้สึกหน่วงมากๆค่ะ ตอนนั้นหนูมีแฟน เขาเป็นรุ่นพี่ในมหาลัยนี่แหละค่ะ เขาก็มาอยู่หอกับหนู ช่วงแรกหนูระบายทุกเรื่องที่หนูไม่สบายใจให้เขาฟัง แต่พอคบกันนานไป เริ่มรู้นิสัยใจคอกัน ประกอบกับที่อยู่หอด้วยกันทุกวัน มันทำให้หนูรู้สึกว่าเขาไม่ใช่ที่พึ่งของหนูต่อไปแล้ว หนูรู้สึกว่าเขามีพฤติกรรมที่รุนแรง เช่น ปาโทรศัพท์ ตะโกนเสียงดังเวลาทะเลาะกัน เราทะเลาะกันบ่อย เขาชอบมองโลกในแง่ร้าย ซึ่งมันทำให้หนูยิ่งซึมซับเรื่องแย่ๆพวกนั้นไปด้วยโดยไม่รู้ตัว ทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนที่หนูไว้ใจจะระบายอะไรให้ฟังอีกต่อไป ทวิตเตอร์ส่วนตัวของหนู เป็นช่องทางเดียวที่หนูสามารถระบายทุกสิ่งที่หนูรู้สึกแย่ได้ แอคเคาท์นั้นหนูไม่ได้ฟอลใครเลยและเปิด private ไว้ให้เป็นส่วนตัวที่สุด และช่วงนี้หนูเปิดเทอมที่ 3 แล้ว เรื่องเพื่อนดีขึ้น เขาทักมาพูดคุยกับหนู ชวนหนูเล่นเกม แต่มันก็ไม่ทำให้หนูเชื่อใจใครได้ หนูไม่อยากสนิทกับใครอีกแล้ว หนูอยากลืมอดีตที่พวกเขาทำกับหนู แต่ว่ามันลืมไม่ได้หรอก ตอนนี้หนูอยู่ที่บ้าน เรียนออนไลน์ มหาลัยประกาศเลื่อนเปิดเทอมไปเรื่อยๆ จากที่ตั้งใจไว้ว่าจะได้กลับ 25 พ.ค. มันทำให้หนูเหมือนฝันสลาย เพราะเรียนออนไลน์เหนื่อยมากๆ เรียนไม่พอยังต้องควิซ สอบ ทำการบ้าน และทั้งๆที่หนูเปิดเทอมแล้ว ต้องเรียน แต่ครอบครัวก็ยังหางานบ้านให้ทำ พอหนูไม่ทำ เขาก็จะเอาแต่บอกว่า ใช้งานไม่ได้เลย หนูเหนื่อยมากๆ ใน 1 วัน ต้องใช้ทั้งสมองทั้งร่างกาย หนูบอกแล้วว่าต้องเรียน เขาเหมือนจะเข้าใจ แต่บางครั้งเขาก็ดูจะไม่เข้าใจ นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่หนูอยากกลับหอ ทุกๆครั้งที่มีเรื่องทุกข์ใจหนูมีช่องทางเดียวที่ระบายได้คือทวิตเตอร์ แต่ตอนนี้หนูรู้สึกไม่มีความสุขเลย อึดอัดมากที่อยู่บ้าน หนูเลยต้องมาระบายในนี้ หนูควรทำยังไงดีคะ หนูอยากมีความสุข

เพชร
benyapa2726@gmail.com
4 พฤษภาคม 2563 13:08

หนูเพชร ช่ือหนูระบุถึงหินที่มีความความแข็งแกร่งมากเป็นพิเศษ เช่ือว่าต่อไปหนูคงเข้มแข็งและแกร่งดุจเพชร เพราะปะสบการที่ได้สะสมไว้คือพลังที่หนูจค่อย ๆ ดูดซับเข้าตัวเอง นัืนคือทุกอย่างที่เกิดขึ้นมีเหตุผลในตัวของมัน หนูได้มาเรียนรู้ใมหาวิทยาลัย ปีแรก ไม่นานขัดแย้งกับเพ่่ือน แยกตัวออกมาอยู่คนเดยว เร่ิมคบกับเพ่ือนชายรุ่นพี่แต่โชคไฟม่ดีที่เจอคนที่มีปัยหา แสดงพฟ๖ิกรรมรุนแรง ซึ่งไม่ใช่คุณลัษณของผู้ชายที่หนปารถนา คืออาจเพราะหนูออกมาจากบ้าน อายะยังน้อย เคยคุ้นเคยแต่กับพึ่งพ่อแม่ เม่ือเหตุการไม่ชออบก็หนี แล้วหาที่พึ่งใหม่คือเพ่ือนอชาย สุดท้ายก็รู้ว่าไม่ใช่คนหรือเพ่ือนที่หนูต้องการ หนูพยายามเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวพึ่งตัวคนเดียวให้ได้ และก็ดูเหมือน จะค่อย ๆ ดีีขึ้น แต่การกลับไปบ้าน หนูก็ยังหวังว่าบ้าน พ่อแม่จะเป็นที่พึ่ง ในขณะที่พ่อแม่มีภาระมากขึ้น เห็นลูกโตขึ้นอยากจะได้พึ่งลูกบ้าง แต่เพราะหนูใช้เวลาส่นใหย๋คิดเร่ืองตัวเอง ให้ความสำคัญกับตัวเองมาก จนลืมจะคิดช่วยเหลือครอบครัวแม้ในยามทุกข์ร้อนก็ตาม เสียงร้องขอให้ช่วยของ พ่อแม่กลับทำให้หนููรู้สึกแย่ พูดมาถึงขณะนี้ พอจะมองเห็นหรือยังว่าปัญหาของหนูจริง ๆ แล้วคืออะไร หนูบอกว่า ดูเหมือนว่า อยู่ที่ไหนหนูก็อึดอัด ไม่สบายใจ ทุก์ใจ และหนูอยากมีความสุข หนูเพชรพอจะนึกออกไหม อะไรคือความสุขของหนู มันเกิดขึ้นได้อย่างไร พอจะตอบตัวเองได้ไหม ที่ผ่านมา เหมือนดับว่า ถ้าทุกอย่างไม่เป็นไปดังใจคาดหวัง หนูก็จะไม่มีความสุข หนูมองไม่เห็นว่า เพ่ือนแต่ละคน แตกต่างและสุขบ้าง ทุกข์บางเป็นเร่ืองปกติในวัยนี้ วัยนี่เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวหัวเราะเป็นเร่ืองธรรมดา ที่สำคัญเราหไม่สามารถคาดหวังให้คนอ่ืนทำให้เรามีความสุขได้ ขนาดตัวเรายังทำให้ตัวเองมีความสุขเองไม่ได้ จะไปหวังจากคนอื่นได้อย่างไร เพราะฉะนั้นการยอมรับที่จะอยู่กับความจริงคือการเรียนนรู้ที่จะเข้าใจตัวเอง เข้าใจเพื่อน เข้าใจพ่อแม่และคนรอบ ๆ การอมรับความจริงว่า โลกเรานี้มีทั้งทุกข์และสุข และตัวเราเท่านั้นที่จะเป็นคนเลือก เลือกว่าจะอยู่กับความทุกข์หรือ ความสุข ถ้าอยากมีความสุขขณะนี้ จงเลือกทีจะโยนความรู้สึกทุกขืที่เกิดขึ้นผ่านมา ทิ้งไปเสียให้หมด เพราะล้วนเป็นเร่ืองของเด็ก ๆที่พวกเราผ่านกันมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องเก็บเอาไว้ ถ้าจะให้ดีก็เก็บแต่ความทรงจำดี ๆ เอาไว้ ความสุขที่รู้ว่าสอบเข้ามหาวิทยาลัยยได้ สุขท่ได้เจอเพ่ือนใหม่ที่หลากหลาย สนุกสนานกับเพื่อน ๆ สุขที่พ่อแม่มีฐานะพอจะส่งเสียให้เรียนต่่อได้ไม่ลำบาก สุขที่่่่่่่่่่่่่่่ได้เจอผู้ชายรุ่นพี่เป้นครั้งแรก เป็นต้น เม่ือรู้สึกถึงควาสุข และความมีโชคจากสิ่งที่ชีวิตได้รับ เราก็ต้องรู้จักที่จะขอบคุณสวรรค์ หรือพ่อแม่ที่ทำแต่สิ่งดี ๆให้เราได้เรียนสูง และทีท่านทำให้ทั้งหมดนี่ก็เพราะท่าน "รัก" ลูกรับกหนูเพชร เพราะฉะนั้นความสุขจะเกิดขึ้นเม่ือหนูรู้สึกรักพ่อแม่ มีความรู้สึกกตัญญูรู้คุณ อยากตอบแทนบุญคุณให้ท่านมีความสุขบ้าง อะไรที่พอจะช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่ให้ท่านสบายขึ้นเราก็ทำ ยิงทำย่ิงทำใให้เราเป็นสุขมากขึ้นเรื่อย ๆ ลองคิดไตร่ตรองดูนะคะ ความสุขมีอยู่มากมายใกล้ ๆ มือ ใกล้ๆ ตัวเรานี่เอง หันไปมองหาแล้วลองหยิบจับความสุขดูนะคะ

อาจารย์ อรอนงค์ อินทรจิตร
4 พฤษภาคม 2563 15:02
Post อันดับที่ 1

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ แล้วเรื่องแฟน หนูจะแก้ปัญหาได้ยังไงบ้างคะ ที่หนูให้เขาอยู่ด้วยเพราะส่วนหนึ่งหนูก็สงสารเขา เขาเจอปัญหาเดียวกับหนู คือการบูลลี่ ทะเลาะกับรูมเมทด้วย ฐานะทางบ้านเขาก็ไม่ค่อยดี มีแค่แม่ที่ส่งเสียเรียนและเขายังมีพี่สาวอีกคน แม่เขาก็ไม่ได้มีเงินเดือนประจำ ใจจริงแล้วหนูก็อยากอยู่คนเดียวแหละค่ะ หนูเป็นคนโลกส่วนตัวสูงแต่เขาออกจะติดหนูมากเกินไป หนูสงสารเขา ไม่กล้าบอกเลิกซักที

เพชร
4 พฤษภาคม 2563 16:13
Post อันดับที่ 2

หนูเพชร ฟังดูเหมือนเขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีปัญหาครอบครัว ปัญหาเพ่ือน ปัญหาความเครียดและการแสดงออกทางอารมณ์ที่รุนแรง และต้องการความช่วยเหลือหลายประการ ซึ่งมากและยากเกินกว่าที่หนูจะแบกรับหรือคนมากมายมายก็ไม่สมควรต้องเผชิญปัญหาเช่นนี้ ในขณะที่ยังอยู่ในช่วงวัยรุ่น แต่ไม่ใช่ความผิดที่หนูจะเห็นใจสงสารและอยากช่วยเหลืือเขา แต่ก็ช่วยยยไดไ้ในระดับต้น ๆ เพราะหนูก็อายุน้อย ไม่มีประสบการณ์ เ หมือนขอนไม้เล็ก ๆ ที่ช่วยให้เขาเกาะลอยคอไปได้ระยะหนึ่ง ตแต่เขาต้องการและน่าจะได้รับความช่วยเหลือมากกว่านี้ น่ันคือเขาต้องการความช่วยเหลือจากนักจิตวิทยา นักสังคมสง้เคราะห์ หรือที่น่าจะหาได้ง่ายและใกล้ที่สุดคือ ครูอาจารย์ "แนะแนว"ท่ี่มหาวิทยาลัยที่หนูเรียนหรือ ไม่เช่นนั้นก็ต้องไปท่ี่โรงพยาบาลประจำจังหวัดเพ่ือขอวามช่วยเหลือจากนักจิตวิทยาหรืกนักสังมสงเคราะห์ ซ่ึงจะช่วยให้เขาได้จัดระบบการดำเนินชีวิต การติดต่อส่ือสาร หรือหางานพิเศษเพ่ือช่วยเหลือตัวเองให้ได้ หากเขาช่วยเหลือตัวเองได้บ้างจะทำให้สุขภาพจิตของเขาดีขึ้น และไม่ต้องมาเบียดเบีบนหนูเพชร หนูจะได้ไม่เครียดจาดภาระตรงนี้ อารมณืดีขึ้น และเป็นสุขขึ้นนะ คิดอย่างไร ความจริงหนูเป็นเด็กที่มีจิตใจดี เม่ือช่วยเขาแล้ว แม้รู้สึกว่ามากเกินไปสำหรับตัวเอง แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธกรือใก้เขาออกไป แต่ความช่วยเหลือที่เขาต้องการมีมากกว่านี้ ที่เขาจะหาได้จากหน่วยงานที่ดูแลสวัสดิภาพประชาชนโดยตรง มีนะ เขาต้องเรียนรู้ที่จะขอความช่วยเหลือโดยตรงจากหน่วยงานรัฐ ทางที่ดีเป็นเพ่ือนนนพาเขาไปหาครูแนะแนว นักจิตวิทยา นัดสังคมสงเคราะก์ หรือลองโทร 1300 นะคะ เป็นหน่วยงานของรัฐที่ให้คำปรึกษาแนะนำปัญหาที่เราพูดกันมานี้แหละลองดูนะ มีอะไรเพ่ิมเติมเขียนไปใหม่ได้นะ

อาจารย์ อรอนงค์ อินทรจิตร
5 พฤษภาคม 2563 13:18
Post อันดับที่ 3

ตอบกระทู้


กลับด้านบน