สวัสดีครับ ผมมาร์ชครับ ตอนนี้ผมกำลังจะเป็นนักศึกษาปริญญาโท ตอนนี้ผมมีเรื่องกังวลใจหลายเรื่อง จนรู้สึกว่าชีวิตโชคร้ายย่ำแย่สุด ผมคบกับแฟนผมตอนนี้จะเข้าปีที่ 4 ละครับ ผมเป็นคนที่หน้าตาก็พอไปวัดไปวาครับ ส่วนแฟนผมหน้าตาดีหล่อมากอยู่ ทุกครั้งที่มีเรื่องไม่ชอบมาพากลหรือแฟนคุยกับใคร หรือบางทีผมรู้ผมเห็น เขาก็รู้สึกจะเป็นคนโกหกบ่อย ผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาทะเลาะกัน ผมพยามนะครับที่จะรักษาความสัมพันธ์ที่ดีเอาไว้ ตอนนี้เขาเป็นผู้ป่วยติดเชื้อและไม่สบายบ่อยมาก ผมก็พยายามเตือนให้เขา อย่าทำสิ่งไม่ดีต่างๆนานา อย่างเช่น การโกหก หรือไปทำให้คนอื่นเข้าใจผิด ดูเหมือนจะเขาเข้าใจหรือไม่ ก็ไม่แน่ใจ ผมพยามพูดคุยกับเขาทุกเรื่อง มาอาทิตย์ก่อนผมก็ซื้อเน็ตให้เกือบสามพันกว่าบาท มาวันนี้ผมรู้สึกเลยว่าสิ่งที่ผมทำให้เพราะอยากให้เขามีความสุขย้อนกลับมาทำร้ายตัวผม ผมทุกข์ใจแต่เรื่องเดิมๆ โดยเฉพาะเรื่องผู้ชายที่เข้ามายุ่งมาติดพันเขา ผมก็คิดว่าสักวันเขาจะคิดได้ ผมพยามบอกเขาเสมอครับว่า ชีวิตที่ได้เป็นแบบนี้ก็เพราะเรื่องผู้ชาย คำเตือนความหวังดีดูเหมือนไม่มีค่าอะไรสำหรับเขา ทุกครั้งที่ทุกข์ใจผมก็หันหน้าไปพึ่งพระศาสนาจะได้ลดความเศร้าเสียใจลงไป สิบกว่าปีละครับแต่กลายเป็นว่าหาความสงบสุขไม่ค่อยได้ จนทำให้ผมรู้สึกเบื่อหน่าย อยากจะเลิก แต่ในเมื่อผมรับปากใครหลายๆคนว่าผมไม่ทิ้งเขา ผมก็อยู่แบบนี้ต่อไป จนทุกวันนี้ผมก็ได้แต่ทำใจไป ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปจากนี้ 
คีุ่ณอัครวิทย์ เข้าใจความรู้สึกอึดอัดคับข้องใจของคุณ เริ่มต้นคุณบอกว่าคบกับแฟคนน้ไ้ด้ 4 ปี แต่ตอนท้ายบอกว่าทุกข์ เศร้าเสียใจจากการกระทำของเขามากว่า 10 ปี อย่างไรก็ตามจะพูดในสองส่วนคือที่เกี่ยวกับตัวคุณ ความรู้สึกที่คุณคิดว่าตัวเองไม่หล่อหน้าตาพอใช้ได้ ส่วนเพื่อนชายยคนนนี้หน้าตาดีมาก และคุณก็ฆลงรักเขา ส่วนเขาจะรักคุณแค่ไหนไม่รู้ แต่เราก็คบหากันเป็นแฟน จากที่เล่าไป ในขณะที่คุณเป็นคนดี ขยันรกเรียนรักความก้าวหน้า ประพฤติตนเปนคนรักที่ดี เม่ือเห็นเขาเป็นคนเจ้าชู้ คบหาาาาใครต่อใครปเรือยจนกลายยเป็นนนนนนผู้ติดเชือเอชไอวี แต่ก็ยังไม่ดูแลตัวเอง ไม่สนใจคำตักเตือนของคุณ ทำเหมือนไมรักตัวไม่กลัวตาย ทำให้คุณเครียดและเริ่มเบ่ือหน่ายพฤติกรรมของเขาที่ไม่รู้จักใช้ ไม่จดจำบทเรียนที่ผ่านมา ความรักความห่วงใยที่คุณมีต่อเขาทำให้คุณเป็นทุกข์โศรกเศร้า และความสงสารทำให้เลิกกับเขาไม่ได้ และทดท้อใจท่เปล่ยนแปลงให้เขามีพฤติกรรมที่ดีไม่ได้ นี่ย่ิงทำให้ความรู้สึกขัแย้งเพ่ิมความทุกข์ใจมากขึ้น ดังที่เราได้ยอนผู้ใหญ่พดเสมอว่า ความรักทำให้เปนทุกข์ และความรักทำให้คนเราเป็นสุขด้เช่นกัน นั่นือสุขบ้างทุกข์บ้างเป็นเร่ืองปกติของชีวิตมนุษย์ ถ้าคุณยอมรับตรงน้ได้ และอยากจะทุกข์ให้้น้อยลง คุณก็ควรทำใจ รักเขาอยางี่เขาเป็น อย่าพยายามเปลี่ยนแปลงเขา หรือต้องให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองเพ่ือคุณ หากเขาจะเปลี่ยนนแปลงก็ให้เขาทำเพ่ือตัวของเขาเอง เราจะได้ไม่ทุกข์มาก และเขาจะได้ไม่ต่อต้านเรา และถึงแม้เขาจะไม่เปลี่ยนแปลง ทั้ง ๆ ที่เขามทุกข์ขนาดน้น แต่ก็ต้องยอมรบว่าเขากำหนดชะาชีวิตด้วยตัวเขาเอง ถ้าเรมทุกข์มากคงตองค่อย ๆ ถอยออกมา เป็นเรืองปกติเม่ือเรารักใครสักคน เราอยาาากจเหนเขาเป็นสุข แต่ได้พยายามจะช่วยแล้วเขาไม่รัก เราาาก็ต้องยอมรับเขาอย่างที่เขาเป็น ท่ีผ่านมาเราต่างเสียเวลาไปกับการแก้ไขปรัับเปลี่ยนตัวเขา ทั้งเวลาและความรู้สึกดี ๆ ก็จะย่ิงหดหายไป ในขณะทีเวลาในการใช้ีวิตของเขาก็้อยลง ลองงหันมามองว่าเราสองคนท่รักท่ชังกันนี้ จะใช้เวลาที่เหลือยู่อย่างงงงไรให้ทุกข์น้อยที่สุดจะดีกว่าไหม? ลองไตร่ตรองดูใหม่นะ
10 กว่าปี ก็หมายถึงช่วงเวลาที่มีความรักในแบบผู้ชายด้วยกัน เพราะผมเชื่อเสมอว่า สักวันคงจะเจอคนดีๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ก็ผ่านไป แต่ก็รู้สึกท้อกับการเป็นคนดีทำความดี บางทีก็ตั้งคำถามครับอาจารย์ว่า เราเป็นคนดีไปเพื่ออะไร อย่างปัจจุบันที่ผมปรึกษาอาจารย์จนถึงตอนนี้ ก็ทุกข์สุขสลับกันไปมาอย่างที่อาจารย์บอก มันค่อนข้างยากลำบากที่จะรับกับเหตุการณ์ ผมก็เป็นนักศึกษาปริญญาโท ผมก็ไม่ได้ละเลยการเอาใส่ใจต่อเขานะครับ ด้วยความที่เขาเป็นลูกคนเล็กเอาแต่ใจ ผมรู้สึกแบบตัวเองทำอะไรไม่ถูกเลย มีความรับผิดชอบอยู่หลายอย่าง ผมพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่อาจารย์บอก