สวัสดีค่ะ อาจารย์ ดิฉันเคยมาปรึกษาแล้วที่นี่ วันนี้ีมีเรื่องนึงอยากจะขอคำปรึกษาค่ะ คือ ดิฉันมาอยู่บ้านน้าแล้วทุกวันจันทร์ถึงศุกร์จะต้องไปทำงานทุกเช้าและกลับมาบ้านตอนเย็น โดยลักษณะของบ้านจะเป็นทาวน์เฮ้าส์ซึ่งอยู่ในซอยเล็กๆแคบๆบริเวณต้นซอย ซึ่งดิฉันต้องใส่ชุดทำงานเดินกลับเข้าบ้านทุกวัน ปากซอยจะมีกลุ่มแม่ค้าขายอาหารและตรงข้ามกับบ้านดิฉันจะเป็นซัก อบ รีด แต่เปิดขายอาหารด้วยซึ่งดิฉันไม่รู้จักกับคนเหล่านี้เป็นการส่วนตัวแต่พวกเขารู้จักว่าคุณน้าดิฉันเป็นอาจารย์สอนคณะแพทย์ และรู้ว่าดิฉันอยู่บ้านนี้ ตั้งแต่ดิฉันไปทำงานและใส่ชุดทำงานกลับบ้านทุกวันก็ไม่เคยเจออะไร แต่เมื่อวันก่อนดิฉันขอตัวกลับก่อนโดยนั่งมอไซด์รับจ้างมาลงปากซอยแล้วเดินเข้าบ้านซึ่งดิฉันเองกำลังหงุดหงิดกับรถติดเลยบ่นกับตัวเองอย่างออกเสียงเล็กน้อยแต่ไม่ได้ดังมาก "ถ้าไม่นั่งมอไซด์ไม่ถึงบ้านนะเนี่ย" แต่ด้วยความหงุดหงิดสีหน้าก็อาจดูเหมือนคนกำลังโมโห ดิฉันบ่นๆขณะเดินเข้าซอย พอถึงประตูรั้วบ้านดิฉันก็เปิดประตูในขณะที่เปิดก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมาในลักษณะหยาบคายว่า "พึมพำเหี้ยอะไร ไม่ได้ด่า ลูกจ้างหน่วยงานรัฐ" คือ รู้สึกไม่พอใจกับคำพูดลักษณะนี้ เหมือนเขาจะรู้ว่าดิฉันทำงานอะไรแต่ทำไมต้องเน้นประโยคสุดท้ายซึ่งเหมือนเขาละเมิดสิทธิ์ดิฉันโดยเอาอาชีพดิฉันขึ้นมาพูด มาดูถูกทั้งๆที่ไม่เกี่ยวกับเขาเลย เขาก็เป็นคนขายอาหาร ดิฉันโกรธมากค่ะอาจารย์แต่ไม่รู้จะทำยังไงเพราะอยู่ตรงข้ามบ้าน แทบไม่อยากเดินเข้าออกซอยเลย ไม่อยากเจอหน้าคนๆนี้ ปรึกษากับคนที่บ้านก็แสดงความเห็นว่าเขาอาจไม่พอใจที่เรามีงานทำและได้ทำงานในหน่วยงานของรัฐ เลยพยายามหาเรื่องเราโดยพูดจาให้เรารู้สึกแย่ พูดในทำนองเหยียดหยามเราให้รู้สึกว่าตัวเองตกต่ำ ไม่ได้ดีไปกว่าเขา ดิฉันกำลังรู้สึกว่าตัวเองถูกคุกคามจากเพื่อนบ้านในชุมชน จะย้ายไปอยู่ที่อื่นก็ไม่สะดวกเพราะที่ไหนๆก็คงมีคนประเภทนี้อยู่ แต่ตอนนี้สุขภาพจิตดิฉันเริ่มแย่แล้วค่ะ ดิฉันคงทำใจให้อภัยคนแบบนี้ไม่ได้ มันเกินไป ขอโทษนะคะ ตัวเขาก็ไม่ได้ดีไปกว่าคนอื่น ขายอาหารอยู่หน้าบ้านทุกวันยังกร่างขนาดนี้ ดิฉันก็ไม่ทราบว่าเพราะอะไร ก่อนหน้านี้คุณป้าดิฉันก็ทะเลาะกับคุณป้าของผู้หญิงขายอาหารมาก่อนแต่มันก็ไม่เกี่ยวกับดิฉัน ซึ่งน้าดิฉันก็เคยไปซื้ออาหารบ้านเขาและโดนพูดถึงอาชีพแบบกดให้ต่ำแบบนี้มาก่อน เลยบอกคุณน้าว่าต่อไปก็ไม่ต้องไปอุดหนุนเขาแล้ว อาจารย์ว่าควรจะทำไงดีคะกับเหตุการณ์นี้ คือ เรายังรู้สึกโกรธมากอยู่เพราะเขาพูดจาพาดพิงถึงอาชีพคนอื่นแบบนี้เท่ากับว่าเขาละเมิดสิทธิเรานะคะและในประโยคที่พูดก็พูดจาหยาบคายมากด้วย รบกวนแนะนำทีค่ะ
คุณG1989 ลำพังทำงานทั้งวัน กว่าจะถึงเวลาเลิกงานก็เย็นค่ำ แลวยังต้องต่อรถใหญเล๋กแออัดเพื่อเข้าซอยเล็ก ๆ แคบ ๆ จึงจะถึงบ้านที่อยุ่อาศัย สมัยนี้แทบทุกบ้านทุกครัวเรือนก็อยูในสภาพไม่ต่างกัน ทำให้เครียด หงุดหงิด เบื่อ โกรธ เรียกว่าพอใครพูดไม่เข้าหู ไม่ถูกใจเราก็แทบจะโต้กลับไป เพื่อปลดปล่อยอารมณ์เครียดของตัวเอง ยิ่งถ้าเป็นคนนิสัยไม่ค่อยยอมใคร เรื่องราวคงจะยุ่งยาวความต่อไปเรื่อยๆ อย่างเช่นกรณีของคุณ กับแม่ค้าคนนี้ ในขณะที่คุณไม่พอใจสภาพที่เป็นอยู่แล้วก็บ่น พร่ำพูดกับตนเองตามลำพัง พูดแล้วก็สบายใจ คนมากมายก็อยากทำได้อย่างคุณ แต่เขาอาจไม่กล้ว ขณะเดียวกันก็อาจจะคิดว่า "ทำงานราชการแค่นี้ก็บ่น ดูฉันซิเหนื่อยจะตาย!" ซึ่งหากเราจะมองกลับ แม่ค้าขายของอยูที่บ้าน อาจจะเบื่อ เหงา อยากมีคนปรับทุกข์ พูดคุยเพื่อคลายเครียดบ้าง คุณเองก็อยากให้มีคนรับฟังคำบ่นของคุณบ้าง แต่อาจเพราะทั้งคุณและแม่ค้า สื่อสารกันตรง ๆ หรือพูดจาภาษาดอกไม้ไม่เป็น ซ้ำยังหมกมุ่นอยู่กับอารมณ์บุด ๆ ของตัวเองทำให้ลืมจะทักถาม แสดงความสนใจกับแม่ค้าบ้าง เช่น คุณถามเเธอว่า ว่าไงป้า ขายหมดไหมวันนี้ หรือขายดีไหม หรือเมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนั้นเาก็พูดว่า "กว่าจะถึงบ้านหมดแรงจริง ๆ ป้า ป้าโชคนะไม่ต้องเดินทางเหนื่อย" แม่ค้าก็คงมีเรื่องเครียดบ้างเป็นธรรมดา อยากให้มีคนเห็นใจ เข้าใจ เราเองก็เช่นกัน แทนการมองหาเรื่องจับผิดให้ชีวิตมีศัตรูเพิ่มขึ้น เรามาหาเพื่อนบ้านี่พอจะหยิบยื่นความเมตตาให้กันบ้างดีกว่านะคะ ทุกวันนี้ มันมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากในสังคมรอบ ๆ บ้านเรา เราทุกคนจะต้องพยายามประคับประคองการดำเนินชีวิตของตัวเรา ของคนรอบ ๆ ให้ผ่านพ้นไปด้วยกันอย่างทุกข์น้อยที่สุด อย่าไปถือสาใครจะว่าจะพูดอะไรไม่ดี ทำเป็นไม่ได้ยิน ตัวเราคิดแต่เรื่องดี ๆ พูดให้ดี ทำให้ดี มีศรัทธาต่อชีวิต มีความหวัง ถึงยังไม่ถึงฝั่ง ก็ได้ลอยคอฝ่าคลื่นลมไปได้อย่างมีความสุขบ้างก็ดีนะคะ ดูแลตัวเองด้วยค่ะ
โดนเพื่อนบ้านเข้ามากอดมาหอมเราภายในบ้านของเราโดยที่เมียเค้าหลับผัวเราไปทำงานเข้ากะดึกค่ะจะเเจ้งความรึทำอะไรได้บ้างคะ