แต่งงานอยู่บ้านสามี (มีแม่พ่อสามี)
รู้สึกอึดอัดค่ะ ขาดอิสระภาพ จะมีวิธีคิดยังไงให้อยุ่ให้ได้อย่างมีความสุขค่ะ คือ แม่สามีค่อนข้างจะขี้บ่นเขาเข้ามามีส่วนร่วมกับเราในทุกเรื่อง ก็เข้าใจแม่นะคะว่าท่านหวังดี แต่รู้สึกอึดอัดค่ะ บางครั้งเวลาเราทำอะไร เขามักจะเอาตัวเองเป็นที่ตั้งประมาณว่า ตอนเขาเขายังทนได้ประมาณนี้ค่ะ ให้เราทำตามมาตรฐานเขา เขาทำได้ เราก็ต้องทำได้ แม้กระทั้งเรื่องแพ้ท้อง แม่ไม่แพ้ท้อง เราก็ต้องไม่แพ้ ซึ่งเราแพ้จริง เขาก็หาว่าคิดไปเองมันอดทนได้ 
ท้องกี่เดือนแล้วไปตรวจครรภ์ฝากท้องหรือยัง ที่สำคัญบอกหมอเลยว่าเราอยากได้ยาแก้แพ้ท้อง และต้องดูแลตัวเองอย่างไรบ้าง ให้เขาแนะนำ ถ้าเราดูแลจัดการควบคุมตัวเองได้ จะได้ไม่รู้สึกว่าเป็นภาระกับตัวเองหรือใคร หลังจากนั้นเราก็ตั้งสติมองไปรอบ ๆ ว่าปัญหาอยู่ที่ไหนบ้าง บ้านช่องห้องนอนเป็นสัดส่วนสำหรับคนสี่คนไหม พ่อแม่คาดหวังให้เราช่วยทำความสะอาดมากน้อยแค่ไหน ทั้งเส้ืืืือ้ผ้าซักรีดใครทำ เขาคาดหวังให้เราช่วยงานบ้านแค่ไหน โดยเฉพาะอาหารการกินปกติใครทำ เราจะช่วยได้บ้างไหม จะต้องแบ่งหน้าที่กันทำหรือต้องการให้เราช่วยกันทำในงานรอบ ๆ การใช้ชีวิตโสดคนเดียวก็อิสระไปอย่างหนึ่ง หรือเม่ือแต่งงานย้ายไปอบู่คอนโดหรือบ้านเดี่ยวสองคน อิสระแต่ค่าใช้จ่ายและงานบ้านก็หลีกเล่ยงไม่ได้ เม่ือต้องมาอยู่กับพ่อแม่เขา เราก็ต้องปรับตัว การอยู่ร่วมกันแบบนี้อาจอึดอัดไม่อิสระ แต่ทำให้เราเรียนรู้ที่จะให้ความรักความเอาใจใส่ การฝึกความอดทนหนักแน่น เรียนรู้ที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ สร้างครอบครัวให้เป็นอย่างที่เราคิดว่าอยากให้เป็น การจะหนีปฏิเสธไม่อยากต้องทำโน่นทำนี่ เราก็เหมือนหนีตัวเองเพราะยังใงก็ต้องทำงาน ไม่ว่างานนอกบ้านในบ้าน งานในความคิดรู้สึกของตัวเรา ล่วนเกี่ยวพันกับความสัมพันธ์ของคู่สมรสทั้งนั้น ย่ิงเรากำลังจะมีลูก เรามีงานรออยู่ข้างหน้าอีกยาวไกล ทุกอย่างที่คู่สมรสทำวันนี้คือการสร้างปูพ้ืนฐานให้กับลูก ๆ ของเราทั้งนั้น เช่นเดียวกับแม่สามี ก็คิดหวังและพยายามจะปูพ้ืนฐานให้ลูกหลาน พ่อแม่รอเวลาจะถ่ายทอดทั้งงานและทรัพย์สมบัติให้ลูกรับช่วงต่อไป ถึงเขาจะบ่นจะพูดมากก็ด้วยหวังว่าทุกอย่างจะลงตัวดี เราฟังที่แม่บ่น รับเฉพาะเร่ืองที่เขาต้องการให้จัดการ ส่วนทีเป็นอารมณหงุดหงิดก็ไม่ต้องใส่ใจเพราะเขาไม่ได้อยากจะทำให้คุณเสียอารมณ์ แต่ก็ยังมีหลายเรืองทีทั้งสามีและลูกชายเขายังไม่ได้ทำในส่ิงที่ควรทำหรือไม่่่่ได้แบ่งบาภาระจากแม่ให้ลดลง เราพิจารณาดูแล้วก็ปล่อยผ่านไปไม่ต้องเสียอารมณ์ตราบใดที่แม่เขามองเห็นว่า ลูกสะไภ้ได้ช่วยแบ่งเบาภาระเขาได้บ้าง ลึก ๆ เขาต้องรู้สึกพอใจอยู่ที่เราต้องแสดงให้แม่เห็นว่าเราก็รู้เร่ืองเช่นกัน ขณะเดียวกันลองนึกถึงตัวเอง เรากำลังมีลูก นานไปเราก็มีมาตรฐาน มีเง่ือนไขที่ต้องการให้ลูกสะไภ้ทำอย่างที่เราทุ่มเทแรงกายแรงใจไปเป็นเร่ืองปกติ ไม่ต้องเสียอารมณ์ นอกจากเรามีอะไรทีเป็นพิเศษชดเชยงานที่แม่บ่นได้ เช่นเราทำงานเก่งเป็นคนสร้างเงินให้ครอบครัวใช้ ก็คงไม่มีใครมาว่าอะไร แต่ตอนนี้เรายังเป็นลูกเล็กคนเดียวก็ต้องเรียนรู้ปรับตัวอดทนไปก่อนเร่ือย เราทุกคนก็มีวันเวลาของตัวเงที่จะมาถึงด้วยกันทุกคน ตอนนี้เร่ืองในบ้านขึ้นอยู่กับพ่อแม่เขาบ่นเราก็รับฟัง เข้าใจ ไม่โกรธไม่ถือสา ความอดทนมันเป็นเคร่ืองพิสูจน์คุณค่าของความเป็นมนุษย์นะคะ อย่าเพ่ิงท้อ เรายังต้องมีเร่ืองราวที่ต้องเดินผ่านไปด้วยกันอีกยาววไกล ในเม่ือเราเลือกผู้ชายคนนี้เป็นคู่ชีวิตแล้ว ก็ต้องจูงมือกันก้าวต่อไปช่วยเหลือเป็นกำลังใจให้อดทนในกันและกัน ชีวิตเราจะมีความสุขก็ตอนนี้ตอนที่เราต้องต่อสู็ฟันฝ่าอุปสรรคไปนี่แหละ มันเป็นช่วงของการผจญภัยนะ สุดทางนั้นอาจไม่มีอะไรน่าสนใจต่อไก็ได้ ลองพิจารณาไตร่ตรองและขอให้โชคดีมีความสุขค่ะ
