สวัสดีค่ะเราจะเริ่มจากครอบครัวเราก่อนครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่เข้มงวดเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่แต่เป็นลุงกับป้าแต่เขาก็เลี้ยงเรามาเหมือนพ่อแม่ อยากได้อะไรก็ได้แต่เราไม่มีความสุขค่ะ จะเรียกว่าเพียบพร้อมแต่หาความสุขไม่ได้ ลุงของเราเราอยากได้อะไรก็จะซื้อให้แต่เขาจะชอบตรวจโทรศัพท์เราเราคุยกับใครคุยกับเพื่อนอะไรบ้าง เรารู้สึกว่าไม่มีอิสระเลยไปไหนก็ไม่ได้ ผู้ชายทักมานิดเดียวก็จะด่าผู้ชาย จะไปซ้อมเขา เวลาเราทำผิดก็จะทุบตีเราเคยทุบหลังทุบหัวเรา เรารู้สึกว่ามันเกินไปมาก เราคิดจะฆ่าตัวตายอยู่หลายครั้งค่ะแต่ก็กลัว ตอนนี้เราอายุ18 เราท้องได้ประมาณสองเดือนด้วยค่ะแล้วลุงเราก็ไม่ชอบแฟนเราคนนี้มาก แต่เราก็อยากออกจากบ้านหลังนี้ค่ะ เราคิดถูกมั้ยคะ อาจจะมองว่าใจแตกแต่มันมีอะไรมากกว่านี้ที่เราบอกไม่ได้เหมือนกัน ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายจริงๆค่ะ 
หนูบลา หนูบอกว่าอายุ 18 กำลังท้องได้สองเดือน ป้ากับลุงไม่ชอบแฟน อยากจะบอกว่า การเลี้ยงลูกวัยรุ่น ไม่ว่าจะเป็นลูกจริง ๆ หรือลูกบุญธรรม ส่ิงที่พ่อแม่กลัวมาก ระหว่างนี้คือ ลูกสาวจะตั้งครรภ์ก่อนเรียนจบ หรือลูกชายจะไปทำผู้หญิงท้อง ความกลัวนั้นทำให้พ่อแม่เข้มงวดกวดขันไปทุกเร่ืองจนอาจมากเกินไปกลายเป็นการต้อนให้ลูกไปจนมุมตรงที่เขากลัว หนูอาจจะอยู่ในกรณีนี้ หรือหากมีเรืองที่ซับซ้อนเช่นลุงห่วงหวงเรามากกว่าการเป็นลูก นั่นก็อาจทำให้เด็กกลัวและพยายามหลบหนีออกโดยเลือกคบผู้ชายแทนและการขาดประสบการณ์ก็ทำให้พลาดตั้งครรภ์ได้ มาถึงวันนี้ปัญหาที่สะสมมานานคือลุงห่วงหวงเราเกินปกติ ไมพอใจก็ลงมือทุบตี ที่อยากถามคือ ป้าเขาระแคะระคายเร่ืองนีบ้างไหม อะไรที่ป้ารู้บ้าง และเคยพูดคุยกับป้าตรง ๆ ถึงความรู้สึก กลัว อึดอัดและความทุกข์ของเราไหม เขาเป็นลุงป้าแท้ ๆ คือเป็นพี่ของพ่อและแม่จริง ๆ ของหนูหรือเปล่า มีใครรู้เร่ืองเหตุการณ์ในบ้านหนูบ้าง รู้แค่ไหน เคยปรึกษาครูแนะแนวในโรงเรียนบ้างหรือไม่ หนูมีผู้ใหญ่หรือใครที่ไว้วางใจจะปรึกษาหรือขอความช่วยเหลือได้บ้าง แฟนหนูอายุไล่เลี่ยกันหรือเปล่า หากหนูจะหนีออกจากบ้านไป จะไปทำอะไรอยู่ที่ไหนกับใคร จากที่หนูเล่าไป ดูเหมือนการถูกเลี้ยงมาค่อนข้างดีด้านวัตถุ อยากได้อะไรได้อาจกลายเป็นความอ่อนแอ คือหากทำอะไรไม่เป็น กลัวความลำบาก ข้างนอกนั่นมันลำบากจริง ๆ และไม่ปลอดภัยสำหรับคนที่อ่อนแอ ทั้ง ๆที่ คนไทยมากมายเป็นคนดี สามารถช่วยเหลือหนูได้ ถ้าหนูเป็นคนหนักเอาเบาสู้ ไม่เช่นนั้นคงไม่มีคนต่างชาติเข้าทำงานในประเทศไทยหลายล้านคน โดยเฉพาะการทำงานเป็นแม่บ้านเงินเดือนสูง ขยันอดทนไม่ใช่งานต่ำต้อยหรือเสียหาย คนไทยย่อมรู้ใจและคุ้นเคยกับสภาพของคนไทยด้วยกันว่าต้องอะไร เป็นอย่างไร เพราะคนต่างชาติที่ทำงานบ้านส่วนใหญ่เขามีชีวิตที่ง่าย ๆ เพาะความยากจน เพราะฉะนั้นหากจะออกจากบ้านต้องคิดว่า เราจะต้องหางานหนักเอาเบาสู้ทำได้ให้ดี ทำที่สุจริตและในสถานที่หรือบ้านที่ปลอดภัยพอตั้งหลักให้ตัวเองได้ คนที่รักดีไม่มีทางอับจนในประเทศไทย เราต้องมีทัศนคติที่ดีต่อชีวิต หากต้องการจะปกป้องดูแลตัวเอง แฟนของหนูก็เช่นกันเราต้องศึกษาทำความเข้าใจเขาเป็นคนดีมากน้อยแค่ไหน เหมาะจะฝากชีวิตตลอดไปหรือแค่ช่วยเหลือดูแลเป็นเพ่ือนที่ดีจนกว่าเราสองคนจะโตกว่านี้ค่อยเปลี่ยนแปลง ต้องค่อย ๆคิด พิจารณาเรียงลำดับเร่ืองราวความสำคัญก่อนหลัง เร่ิมจากคุยกับป้า คุยกับครูอาจารย์ผู้ใหญ่ที่เขาเข้าใจและสามารถแสวงหาความช่วยเหลือให้เราได้ ระหว่างที่ลูกยังไม่คลอดก็เรียนไปให้มากที่สุด เม่ือใกล้คลอดค่อยลาพักสักระยะหรือคลอดแล้วยกลูกให้พ่อแม่ที่เขาไม่มีบุตรและต้องการลูก ไม่ต้องกลัวว่าคนที่ได้ลูกเราไปเลี้ี้ยงจะเหมือนลุงป้าของเรา คนเหมือนกันแต่คนไม่เหมือนกัน หรือหากจะเลี้ยงดูเองจะวางแผนอย่างไร กับแฟนเขาพอจะช่วยรับผิดชอบได้ไหม ครอบครัวเขาเป็นอย่างไร เราทุกคนเกิดมาไม่ว่าจะในครอบครัวรวยหรือจนก็มีปัญหากันทั้งนั้นเล็กบ้างใหญ่บ้าง แต่เราต้องมีจุดมุ่งหมายที่จะมีชีวิตที่ดีก็ต้องใจเย็นค่อย ๆ คิคดค่อยวางแผนและเดินไปทีละขั้นตอนด้วยความอดทน ขยันหมั่นเพียร ให้ประสบการณ์ที่เราได้รับการอบรมเลี้ยงดูมาอย่างดีเป็นประสบการณ์ที่จะได้เรียนรู้ในการแต่งเติมชีวิตหรือการทำงานของเราให้ดีได้ หนูคิดอย่างไร เราจำเป็นต้องออกจากบ้านตอนนี้ไหม หรืออยู่ไปก่อนแล้วค่อย ๆ คิดตั้งหลักทีหลัง เรียนให้จบ หางานทำดีหรือไม่อยู่ที่การกระทำและท้ศนคติของเรา หนูคิดว่าไง อีกอย่างคือ ชีวิตในบ้านนี้อาจไม่น่าร่ืนรม ถ้าไม่ใช่ปัญหาการอาจจะถูกล่วงเกินทางเพศ ก็อาจจะดูปลอดภัยกว่าโลกภายนอก แต่ถ้านั่นคือความไม่ปลอดภัยทีหนูกลัวหรือกำลังเผชิญ การคิดจะออกจากบ้านเพ่ือหางานทำเพ่ือจะสามารถดูแลตัวเองและลูกด้วย อาจต้องอดทนต่อสักพัก คิดวางแผนให้รอบคอบก่อนจะก้าวออกไป การจะออกจากบ้านต้องบอกเล่าพูดดี ๆ กับป้าลุง เพราะหากในอนาคตจำเป็นต้องกลับมา จำไว้ว่านี่คือบ้านคือครอบครัว อย่างน้อยเขาก็เลี้ยงดูเรามากอย่างดี และเขาก็รักเราจะมากน้อยก็ว่ากันอีกที หนูลองไตร่ตรองดูให้รอบคอบเพราะตอนนี้หนูไม่ใช่ต้องรับผิดชอบตัวเอง แต่ลูกของหนูก็ต้องการความช่วยเหลือปกป้องจากหนูด้วย คิดไตร่ตรองแล้วเขียนไปปรึกษาใหม่ได้นะจะรอ
