ไม่รู้จะทำไงกับชีวิตตัวเองดีเครียดมากๆสามีเสียไม่มีลูกไม่ได้ทำงานเพราะมีโรคประจำตัวสี่ห้าโรคไปหาหมอทุกเดือนกินยาทุกวันตัวคนเดียวอายุก็มากเป็นหมอรองกระดูกทับเส้นอีกตอนนี้ปวดมากพอสามีตายไม่มีสมบัติเลยเงินเก็บไม่มีเพราะห้าปีที่ผ่านมาเข้าออกระทุกปีใช้เงินจนหมดมีแค่บ้านที่อยู่กับหมาตัวนึงพยายามทำขนมขายก็ขายไม่ได้จากเคยสบายต้องมาลำบากแถมเจ็บป่วยเดือนหน้าจะเอาเงินที่ไหนไปหาหมอยังไม่รู้นั่งนานก็ปวดหลังมากเ 
คุณสายสุนีย์ เข้าใจความทุกข์จากปัญหาสุขภาพกาย และการต้องอยู่เพียงลำพังตัวคนเดียว ขาดที่พึ่งพิงและไม่มีคนคอยแบ่งเบาความทุกข์ที่มี ปัจจุบันคุณคงรักษาสุขภาพด้วยบัตรสามสิบบาทหรือบัตรฟรี หมอแนะนำให้ผ่าตัดหรืออะไรที่จะทำให้เราดีขั้นจากอาการของหมอนรองกระดูกทับเส้น ได้มีการคุยกันอย่างเป็นทางการไหมว่าจะรักษาอย่างไรทำอะไรเพ่ือยุติความเจ็บปวดและสามารถลุกขึ้นมาช่วยตัวเองได้ หรือจะต้องเดินเข้าเดินออกโรงพยาบาลกันอยู่อย่างนี้ไปเร่ือย มีข้อสรุปอะไรที่เราจะใช้เป็นความหวังหรือที่ยึดเหน่ืยวจิตใจบ้าง อยากให้ไปพบแพทย์ แล้วเขียนบันทึกในสมุดส่วนตัวของเรา เพ่ือจะได้ทำตามคำแนะนำของหมอ คือเราก็ต้องร่วมมือกับหมอด้วย จะปล่อยไปเร่ือย ๆ อย่างเดียวจะย่ิงทำให้เราท้อแท้และเครียด เราจะได้รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไรต่อไป คุณสายสุนีย์อยู่กรุงเทพหรือต่างจังหวัดคะ เคยรู้จักกลุ่ม อสส ในกรุงเทพหรือ อสม ที่ชุมชนต่างจังหวัดไหม คนเหล่านี้เป็นอาสาสมัครสาธารณสุข ซึ่งเราสามารถพูดคุยปรึกษาขอให้เขาหาความช่วยเหลือจากหน่วยงานของรัฐได้ ทั้งเร่ืองยา เร่ือง เงิน เร่ืองงาน หรือปัญหาอะไร ไม่ต้องอายหรือไม่กล้า เขาพร้อมจะช่วยคุณ อะไรที่เขาทำไม่ได้เขาจะไปรายงานให้หน่วยงานที่เขาสังกัดเข้ามาช่วยเหลือ ที่ำสำคัญเพ่ือนบ้านแถวที่คุณอยู่ต้องสร้างสัมพันธ์ที่ดี ยามที่พึ่งครอบครัวญากิพี่น้องไม่ได้ ก็ต้องพึ่งเพ่ือนบ้านเป็นเร่ืองปกติ คือดิฉันไม่ได้เห็นสภาพแวดล้อมของคุณ แต่ก็นึกคิดว่าคงคล้าย ๆ ชุมชนที่แวดล้อมด้วยเพ่ือนบ้าน โรงเรียน วัด สถานพยาบาล ซึ่งในยามจำเป็นเราก็ต้องขอความช่วยเหลือเขาได้ ไม่ต้องอายไม่ต้องเกรงใจ เพราะการช่วยเหลือกันและกันเป็หน้าที่ของมนุษย์ ตอนนี้เราไม่มีใครต้องพึ่งตนเอง เพ่ือดูแลชีวิตของเราคนเดียว พยายามลดภาระทางด้านจิตใจคืออารมณ์เครียด อย่าปล่อยให้ความเครียดมาทำให้เรารู้สึกแย่เกี่ยวกับตัวเอง เกี่ยวกับคนรอบด้านไม่ว่าเราไปไหน และให้มีศรัทธาในการดำเนินชีวิตในโลกนี้ต่อไป คุณบอกว่าเคยสบายมาก่อน ก็นับว่าเราายังโชคดีที่มีชีวิตที่ดีงามมาก่อน แต่ตอนนี้ไม่มีใครแล้ว เราก็จงกล้าหาญที่จะเดินต่อไป ดูแลตนเองเท่าท่ีทำได้ พึ่งพิงคนอ่ืนบ้าง คุณเองก็เป็นที่พึ่งของสุนัขที่บ้าน ก็ดีนะ ขาดคนดูแลเขาคงทุกข์มากเช่นกัน ไม่อยากให้คุณท้อแท้หรือหมดกำลังใจ เวลาเครียดกลัดกลุ้มท้อแท้ หากทำได้ถ้าเป็นคนพุทธ อยากให้หาหนังสือสวดมนต์ติดตัวไว้ หยิบขึ้นมานั่งสวดนั่งอ่านไปเร่ือยเป็นการฉุดความคิดของเราออกจากความทุกข์ความเครียด ไม่ให้ตัวเองจมด่ิงหมดกำลังใจไปเร่ือย ๆ ทำให้สุขภาพใจ สุกขภาพกายจะแย่ไปด้วย ทำได้ไหมคะ หรือมีอะไรที่ทำได้ดีกว่านี้ไหม ตั้งสติให้ดีนะ ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องอาย ที่นี่บ้านเมืองเรา ไม่อดตายดอก เอ่ยปากบอกเพ่ือนบ้านบ้างไม่เสียหายหรอก จำไว้ว่าเป็นเร่ืองปกติที่คนไทยจะต้องช่วยคนไทยด้วยกัน มีอะไรเขียนไปใหม่นะคะ ขอบคุณที่แบ่งปันความทุกข์นะ ขอให้ปลอดภัยและโชคดี
