คุณ จ. ช่วงนี้ลูก ๆ วัยนี้มีอารมณืแปรปรวนสับสนด้วยสิ่งเร้ารอบตัวโดยเฉพาะเรื่องราวนอกบ้าน ซึ่งจะไปเอาเรื่องหรือหาเรื่องคนอื่นก็ไม่ได้ หรือเพราะห่วงจะเสียเพื่อนหรือขัดแย้งกับเพื่อน อารมณ์เครียดหรือหงุดหงิดก็จะมาลงที่เราพ่อแม่พี่น้องที่บ้าน พูดอะไรก็ผิดพลาดไปหมด เพราะฉะนั้นทำใจเย็นให้มาก หากที่ผ่านมาคุณอบรมสั่งสอนเขามาโดยตลอด ตอนนี้พยายามฟังเขาให้มาก และพยายามยืนเคียงข้างเขาในทุกเรื่องที่เห็นว่าเขาต้องการ โดยเฉพาะเรื่องเรียน นั่นคือหากเขาต้องการจะไปสอบใหม่ ก็ให้โอกาสเขาเพราะหากเขาสอบไม่ได้ก็ยังมีที่เรียนเก่า และหากไม่ยุ่งยากมากนัก ปีหน้าก็กระตือรือล้นช่วยให้เขาไปสอบให้ได้ดังใจ เขาจะได้ไม่มีข้ออ้างมากล่าวหาพ่อ เช่นกันเรื่องที่เขาบอกว่าเพราะโกรธที่พ่อทำให้โมโห ก็พูดกับเขาตรง ๆว่าพ่อขอโทษ พ่อไม่เจตนา แสดงบทเป็นผู้ที่ยอม น้อมรับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นได้ แม้เราจะเป็นพ่อแม่แต่เราก็ผิดพลาดได้ ลูกจะได้ไม่เครียดเวลาที่เขาคิด รู้สึกแตกต่างจากเรา อย่าให้ความคิดที่แตกต่างกลายเป็นความแตกแยก แต่จงฝึกตัวเราและลูก ให้เรียนรู้ที่จะฟัง เข้าใจ และยอมรับความคิดของเราว่าอาจไม่เหมือนกัน โดยเฉพาะตอนนี้มีเรื่องเรียน เรื่องการพูดจากของเราที่ผ่านมาาซึ่งเขาอาจสะสมความไม่พอใจไว้ต้องพยายามสะสาง เพราะอีกไม่ช้าก็จะมีเรื่องผู้หญิง เรื่องเพื่อนที่เขาคบหา ที่อาจตรงกันข้ามกับที่เราคาดคิด ให้ต้องคิดอย่างต่อเนื่อง ลองไตร่ตรองดูนะคะ ดิฉันเชื่อว่าทุกบ้านที่มีลูกวัยนี้มีปัญหาเหมือน ๆ กัน นอกเสียจากพ่อแม่ที่ไม่ใส่ใจเรื่องการอบรมลูก ลูกก็อาจกลายเป็นปัญหาให้เพื่อน ๆ หรือลูกบ้านอื่นต้องแก้ไขกัน ขอให้ "เรา" โชคดีในการพยายามทำส่ิงดี ๆ ถูกต้องเพื่อลูก ๆ ของเรากัน!

ขอบคุณคำแนะนำดีๆ ให้สติแก่ผู้ที่กำลังหลงทางมากที่เดียว ผมจะน้อมรับไปปฏิบัติเท่าที่ทำได้นะครับ ตอนนี้ผมเริ่มคุยกับลูก ขอโทษเค้าแล้วเรื่องทำให้โกรธโดยตั้งใจ ไม่ตั้งใจ และสนับสนุนเค้าเรียน อย่างที่อาจารย์แนะนำครับ