ดิฉันซึ่งฐานะอา ขอเรียนปรึกษาว่าจะแก้ปัญหาอย่างไร หลานคนโตซึ่งเป็นลูกของพี่ชาย จะอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด พร้อมปู่ย่า
ดิฉันอยู่ กทม.จะกลับบ้านทุกเสาร์และอาทิตย์ หลานคนนี้อายุ 9 ขวบแล้ว แต่พฤติกรรมยังเหมือนเด็ก 3 ขวบเลย ซึ่งโดยตามใจมาตั้งแต่เด็ก เช่น
1.เวลาจะออกไปธุระจะต้องตามไปด้วยทุกครั้ง ซึ่งถ้าไม่ให้ไปก็จะร้องให้ไม่พอใจ ย่าก็จะตามใจด่าพ่อเด็กและให้ไปด้วยทุกครั้ง
2.เวลาดิฉันกลับไปบ้าน ต้องซื้อของฝากบางทีซื้อไปก็ไม่กิน และทิ้งกว้าง ซึ่งไม่พ่อใจในของนั้น จนระยะหลังที่ดิฉันไม่ซื้อฝาก ก็เดินมาดูที่กระเป๋า ถ้าไม่มีก็ไม่พ่อใจ
3.ตอนนี้หลานอายุ 9 ขวบ แต่ยังดุดนิ้ว ไม่ฟังว่าก็ไม่สน ทำเป็นมึนๆใส่ พูดดุ ย่าก็เข้าข้างตลอดบอกเดี่ยวก็เลิกดูด แต่นี่จะ 10 ขวบ แล้ว ดูดนิ้วก็ท้องเสียบ่อย
ตอนนี้ดิฉันก็รู้สึกท้อและเหนื่อยใจกับปัญหาที่มี อยากสอบถามว่าจะแก้ปัญหาแบบนี้ได้อย่างไร ถ้าขืนเป็นแบบนี้เด็กโตไปก็จะเสียคน เพราะเคยมีกรณี ลูกพี่ลูกน้องที่เสียคนไปเพราะพ่อแม่เลี้ยงตามใจ เพราะดิฉันพูดว่าอะไรหลานไม่ได้เลย โดนว่ากลับมาตลอด จนเหนื่อยใจแล้วค่ะ 
คุณพิมพ์ หากต้องการจะช่วยแก้ไข อย่าท้อ ตั้งสติแล้วบอกกับตัวเองว่า "สัตว์โลกย่อมมีกรรมมาแต่กำเนิด" ผู้กำหนดกรรมของเขาขณะนี้คือพ่อแม่ที่มีลูก แต่เลี้ยงดูเองไม่ได้ต้องส่งไปให้ปู่ย่า ผู้กำหนดกรรมคนต่อมาคือปู่ย่าที่ขาดความรู้ขาดความเข้าใจในการเลี้ยงดูเด็ก เลี้ยงหลานเหมือนเลี้ยงหมาเลี้ยงแมว ตามใจอย่างเดียวเก็บเอาไว้เป็นเพื่อนคลายเหงา ไม่สนใจว่าอนาคตเด็กจะอยู่อย่างไร เด็กยังเล็กควบคุมตัวเองกำหนดชะตากรรมตัวเองไม่ได้ ทำตามที่ปู่ย่าให้ทำ จนถึงวันนี้ พฤติกรรมดูดนิ้วหรือกากระทำเหมือนเด็กสามขวบ เราไม่รู้ว่าเพราะเกิดมาใกล้ ๆ ปัญญาอ่อนหรือมีปัญหาทางสมอง หรือถูกทำให้เหมือนด้อยสติปัญญา คุณพบปะกับพี่ชายหรือพ่อแม่เด็กหรือเปล่า เขารู้เรื่องนี้ไหม ใครรับผิดชอบเด็กเรื่องเรียนหนังสือ หากพ่อแม่เขาไม่ทำ อยากให้คุณพิมพ์พาหลานไปพบจิตแพทย์ที่โรงพยาบาลประจำจังหวัด เมื่อหมอวินิจฉัยแล้วก็จะนัดให้เด็กไปบำบัดรักษาเป็นระยะ ต้องไปอย่างต่อเนื่อง จากที่พิจารณาอย่างผิวเผิน หลานคุณไม่มีความสุขนัก สิ่งที่เขาอยากได้คือความรักความใกล้ชิดความสัมพ้นธ์ระหว่างพ่อแม่ลูก ทุกวันนี้เป็นความสัมพ้นธ์เหมือน เด็กกับคนเลี้ยงเด็ก คือให้กินตามใจ แต่ไม่ได้ให้ความอบอุ่นใจ ไม่ได้ให้ความรู้สึกมั่นคง ดูจากไหน ดูจากการที่เด็กดูดนิ้ว เพื่อลดความเหงาอ้างว้างความกลัวในหัวใจ เขาดูดนิ้วแล้วรู้สึกมีความสุขปลอดภัย เขาจึงทำ ตอนนี้เด็กไปโรงเรียนแล้วหรือยัง ที่โรงเรียนว่าไงบ้าง หากสงสารเด็ก ช่วยเขาปลดกรรม ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเขาเสีย เพื่อชีวิตของเขาจะได้ดีขึ้น ปู่ย่าก็ควรมีผู้ใหญ่หรือนักวิชาชีพ ได้พบปะพูดคุยให้ความรู้เรื่องพัฒนาการเด็กกับเขา เขาจะได้สติว่า เขาทำร้ายหลานไปอย่างไรบ้าง งานนี้ไม่จบลงง่าย ๆ หรอกนะ รีบฟันฝ่า พาเขาไปพบจิตแพทย์โดยเร็วจะเป็นบุญกุศลกับคุณและหลาน ขอให้โชคดี!
