หนูแจ็ค ในช่วงของความเยาวัย และวัยรุ่น เราทุกคนทำผิดพลาดกันถ้วนหน้ามากบ้างน้อยบ้างตามแต่สถานการสิ่ ่ิงแวดล้อมและคนที่เราคบด้วย เราต่างกระเสือกกระสนด้ินรนเพื่อเป็นตัวของตัวเอง คิดว่าตัวเองโตแล้ว ไม่อยากพึ่งพ่อแม่หรือมากมายพ่อแม่ลำบากไม่อยากให้ท่านต้องเหนื่อย ก็เลยหาเงินเอง ได้พบเห็นเด็กสาวมากมายที่ทำงานถ่ายรูปโป๊ โชว์รถ พริตตี้ จนถึงเป็นนางแบบเพื่อส่งเสียตัวเองและครอบครัว ซึ่งความจริงเป็นเรื่องน่าสรรเสริญในความอุตสหพยายาม เพียงแต่ฉากชีวิตของเราคงจะไม่กระดำกระด่างมาก หากผู้ใหญ่เช่นพ่อแม่ครูอาจารย์ นักธุรกิจ นักการเมือง ผู้มีอำนาจหน้าที่ตลอดจน "สื่อสารมวลชน" ทุกรูปแบบจะไม่เ็ป็นคนบ้าตัณหาหรือเซ็กซ์จัดกันจนทำให้เกิด ดีมานส์หรือความต้องการในตลาดสูงไม่ต่างจากสังคมอุตสาหกรรมทั่วโลกขณะนี้ ทำให้คนรุ่นใหม่มากมายเห็นการตอบสนองต่อความต้องการของคนเหล่านั้นเป็นผลประโยชน์หรือรายได้ที่หาง่าย ง่ายกว่าจะไปทำงานหนักเช่น เสริฟอาหาร งานแม่บ้าน บริการ ตกแต่งสวน ตกแต่งต้นไม้ ทำสวนหรือทาสีรั้ว ขายขนม ฯลฯ โดยเฉพาะ "สือ่" ที่เป็นใจทำให้คนมากมายเห็นเป็นเรื่องธรรมดาที่จะขายเซ็กซ์ ถ่ายรูปโป๊ ฯลฯ เพราะฉะนั้นจะตำหนิวัยรุ่น ที่กำลังอยู่ในช่วงลองผิดลองถูก และขาดตัวอย่างทีดี ขาดการชี้นำที่เหมาะสม ปัญหาชีวิต คริบครัว คู่สมรส ปัญหาตั้งครรภ์ก่อนวัย ปัญหาโรคเอดส์ จึงเกิดขึ้นมากมายอันเป็นผลมาจากความ"มักง่าย ความโลภ และบ้าตัณหา" ของผูู้ใหญ่สมัยนี้ อาจารย์เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับแจ็ค ซึ่งวัยรุ่นมากมายอาจคิดได้ไม่เท่ากับแจ็ค คือรู้ว่าทำในเรื่องที่ไม่เหมาะสมและอาจต้องเสียใจในภายหน้า แต่ไม่กล้าที่จะเลิกหรือถอนตัว นานไปอาจกลายเป็นเหยื่อข้ออ้างของตนเอง และอาจนำไปสู่สถานการณ์ที่เวลร้ายลงไปเรื่อย ๆ กรณีของแจ็คจึงเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง คือทำแล้วรู้ว่าไม่เหมาะไม่ควร ก็ตัดสินใจเลิก ให้เรื่องราวที่ผานมามันจบลงไป แต่ความรู้สึกผิดทำให้ต้องคอยหวาดระแวงและอดจะเหลียวไปมองอดีตที่ผ่านมาไม่ได้ทำให้ใจเป็นทุกข์ และกลัวว่าหากพ่อแม่คนใกล้รู้เข้าจะต้องอับอายเสียใจมาก เราคงจะอยู่ในโลกของความกลัวเช่นนี้ต่อไปไม่ได้นะ มันทรมาน และแทะกินเวลาที่มีค่าของเราไปเรื่อย ๆ สิ่งที่อาจารย์อยากให้แจ็คได้มองเห็นคือ สิ่งที่เกิดขึ้นและผ่านมาแล้วนั้นเป็นความผิดพลาดในช่วงวัยรุ่น หากเราเดินย้อนรอยได้เราคงไม่ทำให้มันเกิดขึ้น แต่เราก็ฝ่าดงดิบนั้นมาแล้ว ไดรับโทษทัณฑ์จากความอ่อนหัดด้อยสติปัญญามาแล้วหลายปีทีผ่านมา ถึงเวลาที่แจ็คจะต้องเรียนรู้จักการให้อภัยตัวเอง เมื่อเราให้อภัยตัวเอง คนอื่นเขาก็จะให้อภัยเราด้วย เราไม่จำเป็นต้องลงโทษตัวเองต่อไปด้วยการจมอยู่ในอดีตและความหวาดกลัว บอกกับตัวเองว่า เราจะไม่ปล่อยให้ชีวิตเราต้องผิดพลาดเช่นนี้อีก หากเรามีลูกหลานต่อไปในอนาคต เราก็จะปกป้องดูแลและอธิบายให้คนรุ่นใหม่รับรู้ถึงส่ิงที่ควรทำไม่ควรทำ และเราจะช่วยเขาให้มากกว่าได้หาทางออกได้ดีกว่าที่แจ็คเคยได้รับ นอกจากนั้นลองไตร่ตรองดูว่า พ่อแม่จะเข้าใจไหม หากเราจะสารภาพให้ท่านทราบสิ่งที่เราได้กระทำไปด้วยความโง่เขลา และหวังว่าพ่อแม่จะเข้าใจไม่ถือโกรธ หากท่านเป็นคนเข้าใจยากก็ไม่ต้องเล่า เราบอกกับตัวเองแล้วก็ยอมรับว่าครั้งหนึ่งเราเคยทำ something stupid! แล้วก็ปิดฉากละครชีวิตฉากนั้นไปเสีย ถึงเวลาต้องก้าวเิดนต่อไป ฝึกจิตให้หนักแน่นมั่นคงไม่หวั่นไหว ไม่ต้องเลา ไม่ต้องแก้ตัวหรือต่อปากคำกับใครในเรื่องที่ผานมา มันจบแล้ว ทำได้ไหม ช่วงนี้เรียนจบทำงานแล้วเริ่มเป็นผู้ใหญ่ อยู่ในวัยเบญจเพศ หากมีเวลาก็ควรประพฤติแบบคนไทยในพระพุทธศาสนาคือไปบวชให้พ่อแม่สัก 15 วันหรือเดือนหนึ่งก็ได้ จะได้มีเวลาฝึกจิตให้มีสมาธิ สร้างบุญกุศลให้ตนเองและครอบครัวเพื่อเป็นศิริมงคลในการเร่ิมต้นใหม่ที่ดีงาม เท่านี้ก่อนนะลองตรึกตรองดู ขอให้หนูมีความสุขสงบค่ะ

ขอบคุณอาจารย์สำหรับคำแนะนำครับ ช่วงนี้ผมก็พยายามหาทางเข้าวัดทำจิตใจให้สงบไม่ให้ฟุ้งซ่านมากขึ้นก็รู้สึกดีครับ ส่วนเรื่องบวชผมบวชไปแล้วครับแต่ได้ประมาณ 15 วัน ตอนนี้ผมก็พยายามทำจิตใจให้สงบมากขึ้น ตอนนี้เรื่องเก่าๆที่มันผ่านไปผมก็ไม่ได้กลับไปจำแล้วครับมุ่งหน้าทำงานเก็บเงินเพื่ออนาคตอย่างเดียวแล้วครับในตอนนี้