คุณกระติ๊บ อาจารย์รู้ดีว่ามันเจ็บปวดมากที่เรารู้ว่าตัวเองรักแม่มาก ทำทุกอย่างเพื่อความสุขสะดวกสบายของแม่ แต่แม่กลับมองไม่เห็นหรือไม่ต้องการจะเห็นหรือมองข้ามเราไป แต่กลับไปทุ่มเทความรักใคร่ใส่ใจให้กับหลานอีกคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนเล็กสุดของบ้าน การที่แม่ทุ่มเทให้หลานเล็กอย่างสุดใจ ไม่ใช่ไม่รักคุณหรือเห็นความสำคัญของหลานมากกว่าคุณ แต่แม่ของคุณกำลังชดเชยความรู้สึกที่ตกหลุ่นหายไประหว่างการเจิรญเติบโตของลูก ๆ นั่นคือสมัยที่ลูก ๆ ของแม่ยังเล็ก แม่มีฐานะยากจนหรืออัตคัตขาดแคลน สิ่งที่อยากให้ลูก ๆ แต่กลับไม่มีจะให้แม่ย่อมเจ็บปวดลึกเป็นธรรมดา ครั้นลูกโตแล้ว มีหลานเป็นช่วงที่แม่เร่ิมมีฐานะสะดวกสะบายขึ้น ก็มาถึงวาระของหลาน ตอนนี้เพือ่ชดเชยความรู้สึกไม่มีหรือขาดแคลนในอดีต อะไรที่หลานขอหรือพอจะให้ได้ แม่จึงทุ่มไปสุดตัวสุดใจเพื่อเยียวยาชดเชยความรู้สึกของตัวเอง เพราะฉะนั้นอย่าไปโกรธแม่เลย วันเวลาของแม่เราเร่ิมสั้นหรือลดลงทุกที โอกาสที่คุณได้ทำส่ิงดี ๆ เพื่อแม่นั้นสำคัญกว่า มันดีกับตัวคุณเอง ไม่ต้องเสียใจน้อยใจกับสิ่งที่แม่พูด เขาไม่เจตนาจะทำให้คุณเสียใจ และถึงหากเขาไม่รักไม่แคร์คุณอย่างที่คุณคิด ก็จงให้อภัยไม่ถือสา ใครจะทำอะไรไม่ดีกับคุณ ไม่สำคัญเท่ากับคุณได้ทำดีกับเขาหรือเปล่า หากคุณได้ทำแล้วจงสบายใจไม่ต้องหวังผลตอบแทน เรื่องการทำงานหนัก หากรู้สึกเหนื่อยเลียก็พักผ่อนหลับนอนให้มากขึ้น เพื่อรักษาสุขภาพแล้วก็ลุกขึ้นมาทำงานต่อไป เมื่อคุณไม่มีครอบครัวไม่มีภาระอะไรนอกจากสิ่งที่ทำเพื่อแม่ขณะนี้ นี่อาจเป็นหน้าที่เฉพาะหรือคุณเกิดมาเพื่อสะสมความดีให้เพ่ิมขึ้นกว่าที่ผ่านมา ย่ิงทำดีด้วยกาย ด้วยใจ และด้วยวาจา จะช่วยส่งเสริมสภาพจิต สภาพกาย และทำให้เราได้มองเห้นอนิจจังในชีวิตได้อย่างชัดเจนมากขึ้น การที่เรารักแม่ทำเพื่อแม่เป็นส่ิงดีมีความกตัญญู ถึงหากคิดว่าเขาไม่รักก็ไม่ต้องน้อยใจเสียใจ มองเขาด้วยความเข้าใจเห็นใจ เขาก็กำลังใช้หนี้ของเขา เราก็ทำหน้าที่ของเรา ไม่ต้องคาดหวังอะไร ทำงานของเราดีที่สุดแล้วไม่ต้องคาดหวังอะไรจากแม่ ค่อย ๆ ปล่อยวางความทุกข์เสียใจน้อยใจทั้งปวงลง เพื่อที่คุณจะได้สัมผัสกับความรู้สึกอิสระในชีวิตและจิตใจของคุณ รักแม่ยอมรับแม่อย่างที่แม่เป็น เขาให้เราได้เท่าไรก็รับไว้เท่านั้น จิตใจของคุณจะได้สงบลง ขอให้เกิดสติและปัญญา

คนอายุ 39 ส่วนใหญ่ถ้าไม่ได้มีความพิการ หรือ ความผิดปกติทางจิตใจ ไม่ควรจะมารอรับเงินเดือนจากแม่ แต่ควรจะทำงานหาเงินส่งให้แม่ เมื่อไม่มีกำลังใจทำสิ่งใดก็ไม่ต้องทำ เมื่อรักใครแล้วเขาไม่รักตอบก็เลิกรักแล้วเปลี่ยนเป็นเกลียดแทน เมื่อพยายามสร้างไม่ไหว ก็ให้พยายามทำลาย ชีวิตคนเราก็มีแค่นี้... รักแม่ > แม่ลำเอียง > น้อยใจแม่ > อิจฉาหลาน > เกลียดแม่ เกลียดหลาน. จะทำอะไรต่อไปก็ขึ้นอยู่กับสติปัญญา นิสัยและความเชื่อ ของแต่ละคน ธรรมชาติเป็นแบบนี้