- ให้ทำการช่วยเหลือให้เต็มที่ แต่เท่าที่เรามีกำลังจะทำได้ คือ เราได้ทำดีที่สุดแล้ว - ในหลายๆเรื่องคุณก็ต้องบอกให้ญาติคุณเข้าใจว่าสถานะของคุณเป็นยังไง มีกำลังแค่ไหน - พยายามทำให้พ่อแม่พี่น้องได้สุดกำลังที่ตนมี ในแบบไหนที่ไม่ลำบากตัวคุณเองและสามี ซึ่งหลักๆเลย คือ ให้พ่อและแม่ ทดแทนบุญคุณท่านเป็นค่าเลี้ยงดู หากท่านฟุ่มเฟือยก็หาแนวทางแนะะให้ท่านประหยัดบางส่วนที่ฟุ่มเฟือย **แต่อย่ามีแล้วไม่ยอมให้ มีมากก็ให้มากได้ มีน้อยก็ให้น้อยตามไป รวมทั้งเหลือเผื่อไว้เก็บเพื่อครอบครัวคุณด้วย** - ส่วนน้องๆก็ประปรายให้ไป คนไหนมีครอบครัวทำงานได้ก็ให้เขาได้ต่อชีวิตสู่ทำงานต่อไป คนไหนยังเรียนอยู่ทำงานไม่ได้ก็โอบอุ่มภาระใช้จ่ายบางอย่างช่วยพ่อแม่ **แต่อย่ามีแล้วไม่ยอมให้ มีมากก็ให้มากได้ มีน้อยก็ให้น้อยตามไป รวมทั้งเหลือเผื่อไว้เก็บเพื่อครอบครัวคุณด้วย** - หากคุณมีกำลังเงินมากหน่อยก็ลงทุนให้ท่านเปิดร้านทำมาหากินบางอย่างบอกท่านว่ามีกำลังแค่นี้ คุณไม่มีเงินเดือน ไม่มีเงินใช้แต่ทำได้ประมาณนี้ก็บุญมากโขให้ได้ทดแทนคุณพ่อแม่บ้างแล้ว ส่วนเรื่องของคุณ คือ - ทำใจให้สบายๆ อะไรที่เอามาคิดแล้วปวดร้าวเป้นทุกข์ ให้รู้ว่าความคิดนี้ไม่มีคุณ อย่าไปติดใจข้องแวะมัน ปล่อยทิ้งมันไปไม่เอามายึดมั่นตรึกนึกคิด - มองหาทางที่จะสร้างรายได้เสริมในส่วนตน(หากในญี่ปุ่นเขาไม่ว่า แระทำได้ไม่ผิดประเภณีเขานะครับ) ขายของผ่านเน็ต ประดิษฐ์ของขาย ขายของกิน เราคนไทยหาวิชาทางไทยไปขายทางเขาจะเ)้นแนวแปลกใหม่สร้างรายได้ง่ายครับ ลองดูครับ

จากที่ฟังเรื่องราวที่เล่าไป รู้สึกว่าคุณโชคดีที่ได้สามีมีน้ำใจ แม้เขาจะไม่ได้ให้เงินคุณเป็นเรื่องเป็นราวเพื่อใช้จ่ายจัดการในบ้านและในครอบครัว แต่เขาก็รับผิดชอบทุกอย่างให้ความสะดวกสบายที่เราไม่สามารถตำหนิเขาได้ อยากได้อะไรกินอะไรก็ซื้อให้ หากคุณอยากจะเก็บเป็นเงินส่วนตัวบ้างคงต้องเจียดเงินของตัวเองเก็บไว้บ้าง หรือหางานทำเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อเก็บเป็นเงินส่วนตัว อย่างไรก็ตาม พิจารณาจากเรื่องราวในครอบครัวของคุณ เป็นไปได้หรือเปล่าที่สามีเขาดูจะอ่านนิสัยคุณออกว่ามีความกตัญญูต่อพ่อแม่พี่น้อง ในขณะที่ครอบครัวของคุณแม้จะช่วยตัวเองทำงานได้บ้าง แต่ดูจะไม่พอ ต้องขอจากคุณ เขาอาจคิดว่าการแต่งงานกับคนต่างชาติ ฝ่ายชายมีเงินหรือมีรายได้สูง ทุกคนจึงหวังจะพึ่งคุณ หรือคาดหวังว่าคุณจะช่วยเหลือดูแลครอบครัวของคุณทุกคน สามีคุณจึงรับภาระจัดการจัดสรรปันส่วนการเงินเท่าที่เขาทำได้และเท่าที่เขาเห็นว่าควร เพื่อไม่ให้คุณต้องลำบากใจและปล่อยตัวเองให้ตกเป็นเหยื่อความสงสารครอบครัวของคุณโดยเฉพาะ “แม่” กับน้องชายคนเล็กของคุณ ทั้งนี่ตั้งแต่ต้นมา สามีคุณและคุณก็ได้ช่วยครอบครัวเต็มที่แล้ว อาจถึงเวลาที่คุณจะต้องบอกพ่อแม่ น้อง ๆ คุณว่า คุณและสามีไม่สามารถจะให้ความช่วยเหลือได้อย่างที่ผ่านมา ทุกคนเติบโตมีงานทำ ต้องช่วยตัวเอง ช่วยครอบครัว และช่วยพี่น้องกันเองบ้าง เพราะทุกวันนี้คุณเป็นแม่บ้านไม่ได้ทำงานเอง จึงไม่สามารถจะส่งเงินมาให้ได้โดยตรง หากทางครอบครัวยังพยายามจะบีบบังคับให้คุณส่งเงินไปช่วย สามีคุณดูจะเป็นผู้ใหญ่กว่าคุณมาก เขาได้ช่วยมามากพอแล้ว หากเขาจะโกรธ เบื่อและเลิกรากับคุณ จะมีใครที่บ้านช่วยเหลือดูแลคุณบ้างไหม ตอนนี้คุณกำลังพยายามหางานทำเพื่อจะเก็บเงินเองบ้าง ปล่อยให้คุณได้มีเวลาจัดการเรื่องของตนบ้าง ทางด้านครอบครัวของคุณ ทุกคนต้องช่วยตัวเอง และช่วยแม่กับน้อง ๆ บ้าง คุณคิดว่าจะทำอย่างที่แนะนำมานี้ได้บ้างไหม เพื่อที่คุณจะได้รักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับสามีและมีชีวิตสมรสที่มีความสุขต่อไป หรือเขาไม่สนใจว่าคุณจะสุขหรือทุกข์ ขอเพียงส่งเงินให้เขา อย่าลืมนะเราก็ได้ทำหน้าที่ลูกมาอย่างดีพอสมควร แต่หากทุกคนรุมทึ้งคุณกับสามีต่อไปเรื่อย ๆ ชีวิตสมรสของคุณล้มเหลวแล้วใครจะช่วยคุณได้ หันมาช่วยเหลือตนเองในการสร้างชีวิตคู่ที่มีความสุข ส่วนสมาชิกในครอบครัวของคุณก็ต้องตั้งสติทำงานพึ่งตนเองให้ได้เช่นกัน เดือดร้อนจริง ๆ เราค่อยช่วยอีกครั้ง ลองไตร่ตรองดูนะ มีอะไรปรึกษาไปใหม่ได้ค่ะ

รบกวนปรึกษาปัญหาชีวิตยุ่งๆ ครับว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี เรื่องมีอยู่ว่าทุกวันทำงานออฟฟิตผม กับพนักงานออฟฟิตก็สนิทสนมกันมามีอะไรก็ปรึกษาช่วยเหลือคุยกันทุกวันตลอดเวลา 3 ปี แต่ทั้งสองก็มีครอบครัวมีลูกกันแล้วตามปกติ แต่เนื่องจากความสนิทสนมกันทุกวัน เลิกงานก็ส่งไลน์กลางคืน เช่นหลับฝันดีนะ เป็นต้น เรื่องอื่นก็ไม่มีอะไร และวันหยุดก็ส่งหา แต่ผมจะเป็นคนส่งหาตลอดเขาก็ตอบรับ ยิ้ม ตลอดทำแบบนีมาเกือบสามปี พอมาวันหนึ่งผมก็ส่งไปว่า ขอคิดถึงได้ใหม.. เขาก็ตอบรับ ยิ้มมา แต่กลับพลิกผัน ไอ้คำว่า คิดถึงได้ใหม..ทำให้เขาโกรธ ไม่สบายใจทั้งสองฝ่าย และก็ไม่คุยเล่นเหมือนเดิมปกติตลอดเวลาสามปี คุยเฉพาะเรื่องงานจำเป็นอย่างเดียว ผมจึงไม่เข้าใจว่าทำไม ถึงเป็นแบบนี้ ผมถามว่า คิดถึงได้ใหม..ถ้าบอกว่าไม่ได้..ก็ไม่มีอะไรทุกอย่างก็ปกติ แต่หลังจากนั้นกลับกลายเป็นไม่พอใจโกรธกันไปเลย ที่สนิทสนมกันก็อาจคล้อยไปตามชั่ววูปจึ่งถามไป ว่าคิดถึงได้ใหม เพราะที่จริงก็แค่เป็นกำลังใจในการทำงานสนุกไปวันๆ เลิกงานก็กลับบ้านครอบครัวใครครอบครัวมัน ไม่มีอะไรเกินเลย หรือนัดไปใหนทำอะไรที่ผิดศิลธรรม แค่คิดถึงอยู่ใจเท่านั้น ถ้าเขาไม่มีความรู้สึกแบบนี้ทำไมทุกวันคุยเล่นเรียกหาตลอดวัน ให้ของให้โน่นให้นี่ตลอดมา ผมอาจจะเดาคาดคะเนใจเขาผิดพลาด..ผู้หญิงเข้าใจยากจริงๆๆ ครับ ผมอยากทราบว่าหลังจากนี้จะทำอย่างไรดี นั่งมองหน้ากันก็ไม่แทบจะมอง ที่เคยคุยสนุกสนานกลายเป็นไม่คุยเลย ผมจะทำอย่างไรได้บ้างให้กลับมาคุยเหมือนเดิม จะบอกขอโทษเขาใหม จะอธิบายอย่างไร ว่าไม่ได้คิดแบบชู้สาวอย่างนั้นเลย ผมเครียดมากนอนไม่หลับกินไม่ได้ จนไม่อยากทำงาน ชีวิตมันวุ่นวายปวดหัวมาก หากจบสิ้นก็ดีนะ อยากขอคำปรึกษาแนะนำด้วยครับ

ก่อนหน้านี้ก็ทำงานด้วยกัน เห้นหน้ากันทุกวันก็ปกติดี ต่อมาเร่ิ่มสบตาพูดคุยส่งไลน์ทักทาย กลายเป็นความคุ้นเคยและเคยชิน วันไหนเม่ือไรไม่ได้ทำรู้สึกผิดแปลกเหมือนเรา ไม่ได้ทำหน้าที่ในส่ิงที่เคยทำในชีวิตประจำวัน แม้จะบอกว่าไม่มีอะไร แต่กลายเป็นความเคยชินที่ไม่ปกติธรรมดา เราเริ่มแคร์และมองหาเธอมากขึ้นเร่ือย ๆ เสียใจและรู้สึกขาดหายหากไม่ได้พูดคุยและทักทาย หากปล่อยให้ความรู้สึกนี้ดำเนินต่อไป แล้วคิดว่าอะไรจะเกิดต่อไป หรือทำให้เรารู้สึกมากกว่าที่ผ่านมา ถึงเวลานั้นจะให้เหตุลผตนเองอย่างไร เคยคิดบ้างไหม หากจะให้กลับเหมือนเดิมก็เพียงแค่ทักทายพูดคุยธรรมดา ไม่ใช่เวลาจะสร้างความคุ้เคยให้กลายเป็นความเคยชิน เพราะเราต่างมีครอบครัวที่บ้านที่ต้องดูแลและซ่ือตรง ความรู้สึกที่เกิดขึ้นขณะนี้ เป็นเพียงอารมณ์ส่วนเกิน หากเราให้ความสำคัญกับมัน ก็จะกลายเป้ฯส่วนหนึ่งของอารมณ์เรา เพราะฉะนั้น มองข้ามหรือปล่อยให้อารมณ์ส่วนเกินนี้ให้ผ่านไปจะดีกว่านะคะ ลองไตร่ตรอง หากไม่ฝึกจิตให้อยู่ในกรอบแห่งศีลธรรมที่ดีแล้ว อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ดีแล้วที่บอกว่าไม่มีอะไร หยุดลงตรงี้แหละดีที่สุดนะ ขอให้มีสติและปัญญา

ขอบคุณ อาจารย์ ที่ให้ข้อคิดเรื่องด้งกล่าว เหตุการณ์ที่เกิดก็เหมือนอาจารย์เข้าใจ ขอปรึกษาเพิ่มเติมนะครับ ผมต้องทำอย่างไรบ้างจะขอเคลียร์คุยปรับความเข้าใจใหม และทำอย่างไรให้คุยกันปกติ แต่ไม่ใช่สนิทสนมเหมือนเก่า หรืออยู่เฉย ๆๆไม่ต้องทำอะไร และจะมีโอกาสหายโกรธใหม หรือต้องใช้เวลา ผู้หญิงเข้าใจยากอาจนานเกลียดนาน..แต่ก่อนเคยช่วยเหลือ ตอนนี้ไม่ช่วยเหลือไรแล้ว ... และอยากรู้ว่าทำไม แค่ คำว่า คิดถึงได้ใหม .. ทำไมถึงโกรธด้วยครับ แค่ตอบว่าไม่..ก็ไม่มีอะไรไม่เห็นต้องโกรธกัน อยากรู้เหตุผลนี้ จะได้เป็นอุทาหรณ์การดำเนินชีวิตต่อไป ขอขอบคุณอาจารย์มากที่ให้ข้อคิดที่ดี..

คุณสุทธิพงษ์ คำว่า "คิดถึงได้ไหม" หากคุณทั้งสองหรือคนหน่ึงคนใดเป็นคนโสด คงจะใช้ทักทายหรือลงท้ายกันได้ เพราะมันให้ความรู้สึกทีใกล้ชิดหรือประชิดตัว ซึ่งอาจเหมือนกล้ำกลายล้ำเส้นความเป็นเพ่ือนไปบ้าง แต่เม่ือต่างฝ่าายต่างมีคู่สมรสแล้ว มันดูจะไม่เหมาะสมนะ เหมือนคุณหยั่งทีท่าก่อนจะจีบเธอ และเม่ือเธอแสดงทีท่าชัดเจนว่าไม่พอใจ คุณคงต้องเฉย ๆ ไป แสดงตัวสุภาพเป็นเพ่ือนร่วมงานที่ดีอย่างที่ผ่านมา ช่วยเหลืองานของตนเอง นานไปเธอหายโกรธ และทำใจได้ว่าคุณใช้ภาษาผิดพลาดไป เธอก็อาจจะกลับมาเป็นเพ่ือนที่ดีดังเดิม อย่างไรก็ตาม ไม่จำเป็นต้องพยายามเข้าใจผู้หญิง เอาแค่พยายามเข้าใจภรรยาหรือลูกสาวที่บ้านให้ได้ ก็คงลำบากใจพอสมควรอยู่แล้ว ก็ฝากข้อคิดไว้เท่านี้แหละนะ

ขอบคุณอาจารย์มากครับที่ให้ข้อคิดที่ดี แต่ช่วงแรกก็ทำใจยากเหมือนกัน หรือว่าต้องเปลียนงานดีกว่าใหม

ขอรบกวนอาจารย์ อีกครั้งเนื่องจากไม่รู้จะอธิบายบอกใครได้ เริ่มแรกก็เป็นเพือนปกติไม่ความรู้สึกอื่นได้ มีวันหนึ่งเธอเครียดๆๆก็ถามว่าเครียดเรื่องไร เขาไว้ใจผมก็เล่าให้ฟังว่า สามีเขาไปมีกิ๊กเขาเล่าฟังทุกอย่าง ผมก็ปลอบใจว่าใจเย็นๆๆค่อยๆๆคุยกันสงสารลูก อย่ากระทำรุนแรงก็ปรึกษาเล่าให้ฟังตลอดมา และเหมือนเข้าใจรู้ใจไว้ใจคุยทุกเรื่องในครอบครัวเรื่องพ่อแม่พี่น้องลูกแต่ละคน รู้จะเหมือนอยู่ในครอบครัวเดียวกัน ก็คุยให้คำปรึกษากันไปผ่านมาปีสองปีความใกล้ชิดคุ้ยเคยมากขึ้นเฉพาะที่ทำงานไม่มีอะไรเกินเลย ต่อมาได้ข่าวว่าสามีเขาเริ่มมีกิ๊กคนใหม่อีกมาจนถึงบัจจุบัน โดยที่เราไม่สามารถบอกอะไรเขาได้กลัวครอบครัวเขาจะมีปัญหา ความรู้สึกเริ่มเป็นห่วงใยเขามากขึ้น กลัวว่าวันหนึ่งเธอรู้เรื่องแฟนเขามีกิ๊กใหม่ไปลงทุนเปิดร้านขายก๊วยเตี๋ย ซื้อนาฬิกา ซื้อของต่างๆๆโดยที่เธอยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ใจหนึ่งอยากจะบอกเธอด้วยความเป็นเพื่อน ด้วยความเป็นห่วงเผื่อจะแก้ไขได้ทัน แต่ถ้าเธอรู้ปัญหาก็เยอะได้แต่ความเป็นห่วงเริ่มตวามคิดถึงเข้ามาโดยไม่รู้ตัว ก็เลยได้ส่งไลน์ไป ขอแค่คิดถึง..เธอก็ส่งรอยยิ้มกลับมา จึงเข้าใจว่าเธอคงคิดถึงเหมือนกัน ครั้งสอง เลยส่งว่า คิดถึงได้ใหม..ก็ตอบรอยยิ้มมาเหมือนกัน แต่โดยไม่คาดคิดรอยยิ้มที่ส่งมาครั้งนี้ทำให้เธอโกรธดังกล่าว จึงส่งขอโทษเขาและสัญญาจะไม่ส่งอีก ขอเป็นเพื่อนดังเดิมได้ใหม จึงไม่เข้าใจมันคือยังไงถึงโกรธไม่คุยกันเหมือนเดิม อยากอธิบายดีใหม คำว่าขอแค่คิดถึงไม่ได้หมายถึงมีอะไรกันหรือมาอยู่ด้วยกันเพราะทั้งสองมีครอบครัวอยู่แล้วไม่สามารถเป็นไปได้อยู่แล้ว เพียงแค่เป็นเพื่อนที่คิดถึงเป็นกำลังใจให้กันในการทำงาน ในชีวิตประจำวันทุกวันเลิกงานก็บ้านใครบ้านมันไม่มีอะไรเกินเลยที่น่าเกลียดหรือไม่เหมาะสม ผมจึงเครียดไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรงงจริงๆๆเรื่องนิดเดียวเอง คนอื่นเขาล้อเล่นแซวเล่นว่าคิดถึงกันเยอะแยะไป แต่ผมแค่นี้ทำไมโกรธ แค่บอกว่า..เป็นเพื่อนกันก็พอ..ก็ไม่ซีเรียสไร เลยไม่เข้าใจจริงๆๆเลยข้องใจว่า..จะอธิบายให้เขาเข้าใจดีใหม..หรืออยู่เฉยๆๆ แต่กันทุกวันจากเคยคุยเป็นไม่คุยก็อึดอัดใจ.ไม่เห็นกันยังดีกว่า...หรือว่าผมเปลี่ยนงาน..จะได้ไม่เจอกัน..หรือว่าแสดงความบริสุทธิ์ใจแสดงความเป็นเพื่อนจริงบอกเรื่องแฟนเขามีกิ๊กอยู่ตอนนี้... ผมจึงกราบเรียนอธิบายมายังอาจารย์อีกครั้งเพื่อความกระจ่างแจ้งในเรื่องราว อาจจะรบกวนอาจารย์แต่เพื่อคลายเครียดความข้องใจที่ไม่สามารถบอกปรึกษาใครได้เพราะเรื่องศิลธรรม จึงมีอาจารย์ได้แนะนำได้ลดความเครียดลง ขอขอบคุณอาจารย์อีกครั้งที่ให้คำแนะนำ

คุณสุทธิพงษ์ เร่ืองของอารมณ์ ความอ่อนไหว ความใกล้ชิด อาจทำให้หัวใจของเราเตลิดหลงทางไปก็ได้นะ ตอนนี้รู้สึกคุณแคร์เธอมาก ๆ มันเป็นอารมณ์ส่วนเกินที่เกิดกับใครก็ได้ แต่ถ้าเราให้ความสำคัญกับความรู้สึกนี้มาก และต่อไป นานไปคุณจะตกเป็นเหย่ืออารมณ์ตัวเองนะคะ ในเม่ือเรามีชีวิตครอบครัวที่ดี ก็ต้องรักษาให้ดีต่อไปก่อน ส่วนเร่ืองของเธอหากเธอไม่ปรึกษาก็ให้เธอ แก้ไขปัญหาด้วยตัวเธอเอง เธอโตแล้ว นี่เป็นชีวิตของเธอ เธอต้องรักษาดูแล เราอาจช่วยได้หากเธอปรึกษามา แต่จำไว้อย่าทำให้ตัวเองกลายเป็นคนมีปัญหา หากเป็นไปได้ แนะนำเธอให้คุยกับนักจิตวิทยาหรือนักสังคมสงเคราะห์นักวิชชีพเหล่านั้นจะดีกว่า คุณไม่จำเป็นต้องลาออกจากงาน เพราะงานก็ต้องการคุณ คุณก็ต้องการงาน คุณยิ้มแย้มแจ่มใสตามปกติ ทักทายอย่างเพ่ือน แต่ไมไปทำใจจรดจ่ออยู่กับเธอ หรือให้ความใส่ใจกับเธอมากเกินปกติ ทำได้ไหม มันอาจจะยากที่จะทำ แต่ก็ต้องทำให้ได้

ขอกราบขอบพระคุณอาจารย์มาก ที่ช่วยให้ข้อคิดความคิดอารมย์ไม่เตลิดไปจนอาจมีปัญหาตามมา จะทำตามอาจารย์แนะนำ ขอขอบพระคุณอย่างสูง..บางครั้งบางคราหลายคนไม่รู้จะปรึกษาใคร..ที่ยุติปัญหาได้