คุณชนิกานต์ คุณอยากทำงานที่จังหวัดที่คุณเคยอยู่และคุ้นเคย แล้วบ้านคุณที่พ่อแม่อยู่นั้นอยู่กรุงเทพหรือที่ไหนคะ หลายปีที่คุณเรียนอยู่อยุธยา คุณทำอะไรให้ท่านห่วงกังวลหรือกลัวหรือไม่พอใจ เช่นกังวลว่าคุณจะไม่กลับบ้านในวันหยุด กังวลว่าคุณจะมีแฟนหรือคบหาชายที่พ่อแม่ไม่ชอบ คงจะมีอะไรสักอย่างที่พ่อแม่คุณรู้สึกไม่สบายใจและถูกรบกวน หรือว่าคุณเป็นลูกคนเดียว เป็นลูกสาวคนเดียว ทำให้พ่อแม่เป็นห่วง หรือพ่อแม่ขอคุณสุขภาพไม่ดี อยากให้ลูกอยู่ใกล้ ๆ ดูแลกันและกัน คุณเคยคุยหรือมีเร่ืองอะไรที่ทำให้พ่อแม่ไม่สบายใจหือเปล่า ลองคุยกับท่านตรง ๆ ว่าคุณทำอะไรให้ท่านกลัวหรือไม่ เม่ือเรารู้แล้วจะได้อธิบายหรือทำความเข้าใจกับพ่อแม่ได้ อย่างไรก็ตาม หลายปีที่พ่อแม่ทำงานส่งเสียให้ทุกอย่างที่จำเป็นและที่ลูกต้องการระหว่างการเจิรญเติบโตเรียนจนจบขณะนี้ หากมีบางอย่างที่ท่านอยากให้ทำ เช่นอยากให้หางานใกล้บ้าน ถึงจะไม่ชอบ ไม่อยากทำไม่อยากอยู่ แต่พอจะทำใจอดทนเพ่ือพ่อแม่สักระยะหนึ่งจะได้ไหม ก็เข้าใจความรู้ของคนรุ่นใหม่ที่ต้องการเป็นตัวของตัวเองนะ แต่ก็อยากให้มีเมตตาต่อพ่อแม่บ้าง คุณอาจเห็นวาท่านยังแข็งแรงไม่เป็นไรคงจะอยู่ไปอีกนาน ๆ ไม่ต้องรีบตอบแทนบุญคุณ ซึึ่งเราก็ไม่รู้ว่า เวลาของท่านมีแค่ไหน หรือตัวเราจะได้มีโอกาสดูแลท่านไปนานเท่าไร ตราบใที่ยังมีเวลาก็พยายามทำให้ท่านมีความสุขบ้างจะได้ไหม คิดอย่างไร คนรุ่นใหม่มากมายมักคิดว่าการแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่เป็นเร่ืองตลก โบราณและล้าสมัย แต่ความจริงคือ ความกตัญญูรู้คุณพ่อแม่ผู้มีพระคุณเป็นแสงสว่างนำทางไปสู่ความสุขความสำเร็จในชีวิตของคนที่ทำนะคะ ส่วนที่พ่อแม่ชอบกำหนดเส้นทางของลูกนั้น ลองหันกลับไปมองซิว่าแล้วทีท่านกำหนดนั้นมีความผิดพลาดหรือไม่ หากไม่เพราะท่่านช่วยประคับประคอง เราอาจไม่ได้เดินถึงจุดหมายวันนี้ก็ได้นะคะ ลองไตร่ตรองพิจารณาตัดสินใจด้วยตนเองก็ได้ ขอให้มีสติและปัญญานะ