ตอนนี้หนูเรียนจบแล้ว และอยู่ในช่วงหางานทำ หนูรู้สึกไม่แน่ใจว่าจะเข้าไปหางานทำในกรุงเทพหรือหางานทำแถวบ้านดีเพราะแถวบ้านหายากกว่าในกรุงเทพ แต่กรุงเทพหาง่ายและต้องอยู่คนเดียวมีค่าใช้จ่ายเยอะแยะ สับสนมากค่ะว่าควรไปเก็บประสบการณ์ก่อนหรือรองานแถวบ้านซึ่งไม่รู้ว่าจะกาได้ไหม 
หนูสายใจ หนูเรียนจบสายไหน และมีทักษะอะไรบ้าง เป็นที่พูดกันว่าคนรุ่นใหม่หรือเด็กจบใหม่สมัยนี้ นอกจากไม่มีทักษะพิเศษหรือพอตัวแล้ว ยังไม่ขยันไม่อ่ดทนเปลี่ยนงานบ่อยและคาดหวังเงินเดือนสูง ก็เป็นเรื่องจริงที่สมัยนี้ค่าใช้จ่ายสูง รัฐบาลไม่สามารถคุมราคาต่าง ๆ ได้ นอกจากนั้นกลุ่มธุรกิจประเภทสื่อมวลชน ดาราหรือพวกค้าขาจองแพงแบรนเนมยังนำ ชักจูงความคิดให้คนรุ่นใหม่หมกมุ่นแต่ที่จะได้ จะทำอะไรง่าย ๆ อยากรวยเร็วอยากเด่น อยากสวย อยากงามเพื่อจะเป็นเครื่องมือทำมาหากินมากกว่าจะใช้สติปัญญา สิ่งแวดล้อมเหล่านี้ทำให้คนรุ่นใหม่จำนวนหนึ่งเหมือนตกหายไปจากถนน และอีกมากมายพยายามว่ิงตามเทรน วิ่งตามตัวอย่างที่ไม่ดี ชีวิตของพวกเราจึงสับสนยุ่งยากอย่างที่เห็น กรณีของหนูต้องพิจารณาว่า เราจบด้านไหน หากเป็นวิทย์หรือที่ค้องใช้อุปกรณ์เครื่องมือ ก็ถือว่ายังมีทักษะที่จะใช้เป็นหลักในการหางานได้ แต่หากจบทางสังคม ก็ต้องพยายามเรียนรู้ทำความเข้าใจขยันหนักเอาเบาสู้ เพราะการจบด้านศิลปไม่มีทักษะพิเศษที่จะไปขาย ต้องฝึกความอดทนสู้งานเพื่อเพ่ิมปัญญา เช่น หากหนูจบสังคมสงเคราะห์ สังคมศาสตร์หรือจบจิตวิทยา จะไปทำงานการวิเคราะห์หรือการให้คำปรึกษาแนะนำก็ทำไม่ได้เพราะไม่มีความรู้และประสบการณ์ชีวิตมากพอจะไปแนะนำใคร ก็ต้องเร่ิมจากการเป็นเจ้าหน้าที่ทั่วไปศึกษาทำตามคำสั่งสอนของรุ่นพี่ ต้องขยัยอดทนและนานกว่าจะได้ใน่ิงที่ตนเต้องการ เพราะฉะนั้นตอนนี้ได้งานอะไรก็ต้องเอาไว้ก่อนแล้วพยายามขยันศึกษาเรียนรู้ให้เกิดความชำนาญ นานไปจึงค่อยเปลี่ยนงาน ที่สำคัญหากอยู่ต่างจังหวัดพยายามหางานที่นี้ คิดสร้างงานให้ตนเอง อ ย่าคิดแต่จะไปอยู่กรุงเทพเพราะอันครายและค่าใช้จ่ายสูงไม่คุ้มที่จะทำงานในกรุงฯ ที่สำคัญอย่ามองงานหนึ่งงานใดว่าต่ำต้อยด้อยค่า เช่นงานขายของเกษตรชุมชน กิจกรรมด้านดูแลสุขภาพ ดูแลเด็กผู้สูงอายุ ถ้าเราเมีเมตตาสามารถเรียนรู้ฝึกทักษะและทำเป็นอาชีพได้ เคยแนะนำนักศึกษาที่จบด้านจิตวิทยาให้รวมตัวกันในชุมชน เชิญชวนให้ผู้สูงอายุ เด็กวัยรุ่นคนใกล้มาปรึกษามาพูดคุยเปนการสร้างที่พึ่งให้ชุมชน อย่ามองแต่จะเป็นลูกจ้างเขา เราสามารถคิดงานทำเองเร่ิมต้นจากการมีจิตเมตตาอยากช่วยเหลือคนอื่นเขาเราก็จะได้งานและได้บุญไปด้วย ลองไตร่ตรองดูนะ อลงไปแถวศาลากลางที่มีหน่วยงานราชการหลายอย่างเช่นสำนักงานการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์มีงานมากมาย เร่ิมจากขอเป็นอาสาสมัครเรียนรู้ฝึกงานเขา นานไปมีตำแหน่งว่างก็ค่อยสมัคร ส่วนที่จะไปกรุงเทพนั้นไม่อยากแนะนำ หรือหากไปกทม ก็อย่าเกี่ยงงาน อย่าคาดหวังเงินเดือนสูง พยายามหาประสบการณ์เป็นสำคัญและต้องดูแลตัวเองให้ปลอดภัยให้ได้ ขอให้โชคดี
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ที่แนะนำหนู หนูจบไอทีมาค่ะ
หนูเขียนโปรแกรมได้ ออกแบบดาต้าเบสได้ เขียนเวปได้ ทักษะที่หนูมีก็ประมาณนี้ค่ะ
หนูอยากทำงานแถวบ้านมากค่ะแต่หายากเหลือเกิน
งานไอทีเป็นที่ต้องการสูงเงินเดือนดี (ถ้าเก่ง) งานไอทีส่วนใหญ่ กระจุกตัวอยู่ในกรุงเทพครับ
หนูสายใจ นับว่าเลือกได้ถูกเหมือนกันที่เรียนจบไอที หวังว่าจะเก่งพอตัวนะ เรื่องหางานก็อย่างที่คุณบีเขาบอกว่ามันจะกระจุกอยู่ในกรุงเทพฯ แต่อาจารย์ก็เคยรู้จักหลายคนที่เขากลับบ้านและทำงานที่จังหวัดเขา เป็นงานประเภทเขียนโปรแกรมซึ่งไม่ต้องไปบริษัท หรือคิดวางแผนคุยกับเพื่อนช่วยกันทำหรือสร้างงานขึ้นมาให้ได้ ไอทีสำหรับอาจารย์ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร ก็เหมือนคนแก่มากมายที่มีีข้อจำกัดเรื่องการเรียนรู้ไอที แต่อยากให้กำลังใจคิด ทำ สร้างงานให้ได้ที่จังหวัดที่อยู่ ค่อยวางแผน การสร้างงานทำงานต้องมีการลงทุน อย่าคิดว่าต้องได้เงินเดือนสูง อย่าเพ่ิงคาดหวังอะไรขอเพียงความตั้งใจจริงเท่านั้นนะ ลองศึกษา ปรึกษาเพื่อนครูอาจารย์ผู้รู้ อาสาเขาทำงานบ้างสะสมประสบการณ์ นานไปก็จะจับประเด็นได้เองว่าเราพอจะทำอะไรได้บ้างโดยพึ่งคนอ่ืนน้อยที่สุด ขอให้โชคดีมีอะไรปรึกษาไปได้ใหม่นะ