สวัสดีครับอาจารย์
ผมเคยปรึกษา อ. หลายครั้ง ตั้งแต่ยังเรียนปริญญาตรีปีแรก ช่วงนั้นผมเครียด กดดัน กลัวจะเรียนไม่จบ กลัวความห่างไกลบ้าน กลัวได้เกรดไม่ดี กลัวสู้เพื่อนไม่ได้ แต่ผมก็ได้รับคำปรึกษาจาก อ. จนผมสามารถเรียนจบและคว้าเกียรตินิยมมาได้
ตอนนี้ผมทำงานแล้วครับ ได้ราวๆ 4 ปี ผมตั้งใจทำงาน เป็นน้ำครึ่งแก้วเพื่อเรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย จนผลงานออกมาดี ได้เลื่อนตำแหน่ง ได้รับความไว้วางใจจากผู้ใหญ่ให้ทำงานยากๆ และได้รับทุนเรียนปริญญาโทจากหน่วยงานครับ
แต่วันนี้ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองไร้ศักยภาพ เพราะเรื่องต่างๆมากมายประดังเข้ามาในชีวิต จนบางทีก็หาทางออกไม่ได้ มันเครียดและรู้สึกกดดันตัวเองอย่างบอกไม่ถูกครับ
1.ทุนที่ได้มาจะต้องสอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัยให้ได้ภายในปีนี้ครับ ถ้าสอบเข้าไม่ได้ก็จะไม่ได้รับทุน ปัญหาคือ ผมไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ อ่านหนังสือหัวสมองมันก็ไม่จำครับ อาจจะเพราะมันผ่านพ้นเวลาเรียนมานาน แล้วเอาแต่ตั้งใจทำงาน นั่งสมาธิก็แล้วครับ สวนมนต์ ไหว้พระ ออกกำลังกาย ไม่ได้ผลเลยครับ อ. เลยกังวลว่าจะสอบเข้าไม่ได้ และพลาดโอกาสได้ทุนการศึกษานี้
2.งานที่ทำ เริ่มทำไปแบบไม่มีสมาธิดังว่า ทำงานไม่ได้ ผิดพลาดบ่อย จนโดนตำหนิอยู่บ่อยครั้ง ฟังอะไรก็ให้ความเห็นไม่ได้ ซึ่งต่างจากเมื่อก่อน เหมือนว่าเรามีจุดหมายอย่างเดียวคือตั้งใจทำงาน จึงมีสมาธิกับมันมากๆครับ
3.ผมทำงานทั้งงานประจำ และธุรกิจส่วนตัว โดยมากจะใช้เวลาทำงานทั้ง 7 วัน ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาให้กับใคร บางทีผมก็คิดส่าจะหาเงินมากมายเอาไปทำอะไร ไม่เคยมีเวลาพาพ่อแม่ไปเที่ยวหรือไปกินข้าวนอกบ้าน เอาแต่ทำงาน ได้แต่ส่งเงินให้พ่อกับแม่ บางทีผมก็คิดว่าท่านอาจจะไม่ได้ต้องการเงินจากผมก็ได้
คำถาม : ผมจะจัดการกับวิธีคิดของผมอย่างไรเพื่อข้ามผ่านปัญหาพวกนี้ไปให้ได้ครับ อ.
คุณเอ็ม ดีใจที่รู้ว่าคุณได้ก้าวผ่านเร่ืองราวของชีวิตมาได้หลายขั้นตอน เป็นเร่ืองที่น่าภูมิสำรับพ่อแม่คนใกล้หรือคนที่ได้รู้จักคุณ โดยเฉพาะตัวคุณเอง เพราะนี่คือบททดสอบขันต้นจนถึงขั้นกลาง นี่คือประสบการณ์ที่งดงาม และนี่ตือทุฯที่คุณเก็บใส่กระป๋องออมสินไว้ใช้ได้ไม่หมด เพราะจบปริญญาตรี มีงานทำ มีความก้าวหน้าทางอาชีพที่ตนปรารถนา แถมด้วยความสามารถทำธุรกิจส่วนตัวเพ่ือเพ่ิมผลกำไรในชีวิต ทำให้ได้มีโอกาสทดแทนดูแลพ่อแม่ครอบครัวในระดับของความต้องการทางวัถุ สิ่งที่คุณทำไปทั้งหมด ไม่มีใครสามารถขอให้คุณทำอะไรที่มากาไปกว่านี้ หรือแม้ตัวคุณก็ไม่ควรเร่งรัดหรือบังตับให้ตัวเองทำอะไรที่มากไปกว่าที่ผ่านมา นอกเสียใจากคณอยากทำ ทำแล้วสนนนุก มีความสุขจึงค่อยทำ ชีวิตคือการเดินทาง แต่ความสุขในชีวิตไม่ได้อยู่ที่จุหมายปลายทาง แต่อยู่ระหว่างเส้นทางของการดำเนินชีวิต นั่นหมายความ หากเดินมาถึงจุดนี้ คุณ ท้อ เหน่ือยล้า เครียด วิตกกังวล คุณก็ควรหยุดพักดูแลตนเอง เติมเชี้ือเพลิงให้ชีวิตได้ก้าวต่อไปอย่างสดช่ืนสดใส ได้หยุดดูดซับด่ืมด่ำความสุข ความพึงพอใจในตนเองในชีวิต ให้คุ้มกับความเหน่ือยที่ผ่านมา เม่ือหยุดพักรักษาตัวเองให้มีพลังกำลังใจตามปกติแล้วค่อยก้าวต่อไป เพราะหากคุณพยายามลกตัวเองต่อไปทั้งที่อยู่ในสภาพอ่อนล้าสับสนใจ นอกจากคุณจะทุกข์กับชีวิตกับสิ่งที่ทำอยู่แล้ว คุณก็อาจไปไม่ถึงจุดหมายปลายก็ได้ แล้วคนที่รักคุณช่ืนชมคุณก็จะเสียใจและผิดหวังที่คุณไม่ดูแลตนเอง รวมทั้งตัวคุณเองก็อาจเสียดายเวลาทั้งหมดที่ผ่านมา ชีวิตไม่ควรจะเป็นเช่นนี้ใช่ไหม ในเม่ือเราำทดีเป็นคนดี รางวัลที่วสรรค์มอบให้เราก็ควรจะอ้าแขนับด้วยความภาคภูมิจไม่ใช่หรือ เพราะฉะนั้นถึงวันี้ ดีแล้วทีสงสัยและอยากรู้ว่าพ่อแม่มีความสุขกับการได้รับเงินได้รับความช่วยเหลือจากคุณแล้ว เขายังอยากจะได้ลูกเล็ก ๆ ของเขาคืนมา เขาอยากจะได้โอบกอดพูดคุยกับลูกอย่างมีความสุข เงินอย่างเดียวไม่ทำให้พ่อแม่มีความสุขได้ แต่ได้พูดคุยถามไถ่ทุกข์สุขได้เห็นลูกเป็นคสะรรมดาคนหนึ่งนั่นต่างหากที่พ่อแม่ปรารถนาและจะทำให้ท่านมีความสุขจริง ๆ ช่วงนี้คุณเหมือนเต็มเปี่ยมด้วยความสำเร็จที่เลยครึ่งค่อนทางแล้ว รอเร่ืองเรียนโทไว้ก่อน เพราะถ้าฝืนทนทำต่อไป วัหนึ่งที่เร่เรียนจบโท พ่อแม่ท่านอาจรอไม่ไหว การเรียนเรียนเม่ือไรก็ได้ แต่พ่อแม่อาจรอได้ไม่ได้ ให้เวลาพ่อแม่เสียก่อนค่อยไปเรียนโททีหลัง จบโทมาแล้วก็คงหางานหาเงินได้ไม่ดีไม่เท่ากับที่ทำได้ทุกวันนี้ เอาเวลาทีมีไปให้พ่อแม่ไม่ดีกว่าหรือ โดยเฉพาะความคิดที่ล้นสมอง งานที่ล้นกำลัง อาจนำความเสียหายมาให้ก็ได้ ตั้งสติ และดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขกับคนที่เรารัก คือพ่อแม่ครอบครัว ใช้ชีวิตดวยความเมตตาต่อคนใกล้และตัวเองจ ะไม่ดีกว่าหรือ เมตตาและสงสามรตัวเองให้มกากว่านี้เพ่ือเราจะได้มีชีวิตอยู่ไปนาน ๆ และมีสุขภาพทีดีเพ่ือตัวเองและคนใกล้ต่อไป ขอให้โชคดี
