หนูฝน ผู้คนพูดกันว่า คนเรานั้นน่าขัน สิ่งที่อยากจำกลับย่ิงลืม แต่สิ่งที่ต้องจำกลับชอบลืม! อาจเป็นเพราะคนมากมายขาดสมาธิ ขาดศรัทธา และขาดที่ยึ่ดมั่นในจิตใจที่สำคัญคือ ไม่รู้จักให้อภัยตัวเอง ในกรณีของหนูฝน เรื่องที่เกิดขึ้น หนูรู้สึกโกรูธตัวเอง เจ็บใจตนเองที่หลงโง่หรือพลาดผิดไป ดูคนผิดไป ชอบหรือรักคนที่ไม่คู่ควรจนต้องเครียด ต้องกลัว ต้องหวาดวิตกกับผลที่ไม่ดีที่อาจตามมา คือกลัวจะติดโรค แต่ก็ยังโชคดีที่หนูไม่เป็นไร และทำใจตัดใจหรือเลิกกับเขาได้ ถึงแม้หนูจะรักหรือไม่รักเขาก็ตาม แต่หนูยังไม่ให้อภัยตนเองกับสิ่งที่ทำไป อาจเพราะหนมีพ้ืนฐานทางจิตใจที่ดีงาม ความผิดแม้ไม่มากแต่ก็ยังวนเวียนกลับมารบกวนจิตใจให้ย้ำคิดย้ำทำเหมือนเป็นการลงโทษตนเอง ซึ่งหากปล่อยตัวเองให้เป็นเช่นนี้ก็จะกลายเป็นคนย้ำคิดย้ำทำทำให้ตัวตัวเองมีปัญหา หากไปเจอเรื่องราวที่ไม่ต้องใจไม่ดีในอนาคตก็จะย่ิงมองโลกในแง่ร้ายมากขึ้น เหมือนเราแบกสัมภาระเพิ่มมากขึ้น เรื่อย ๆ อะไรที่ผ่านมาแล้วจบแล้วไม่ปล่อยวางชีวิตก็จะมีแต่แบกทุกข์ไว้เรื่อย ๆ ในเมื่อหนูได้พบคนดีคนใหม่แล้ว เรื่องที่ผ่านมาท่ีผิดพลาดของตัวเราก็ต้องรู้จักให้อภัยตนเอง เพราะหนูเป็นเพียงปุถุชน ใคร ๆ ก็มีสิทธิจะผิดพลาดได้ พลาดแล้ว รู้ตัวแลว ถอนตัวแล้ว เขาไม่ดี เรื่องราวที่ไม่ดีเกี่ยวกับเขากับตัวหนู หนูต้องก้าวข้ามไป ในเมื่อเป็นประสบการณ์ที่ไม่ดี ก็จดจำไว้เป็นครูเป็นบทเรียนอย่าให้พลั้งพลาดอีก ประคับประคองความสัมพันธ์ใหม่ให้ดี และหากเขาไม่ดีกับเรา คบกับเขาแล้วไม่มีความสุข หนูก็มีสิทธิจะเลือกใหม่ได้ เพียงไตร่ตรองให้รอบคอบค่อยเป็นค่อยไป ทำได้ไหม? หากหนูรู้สึกเป็นคนขาดสมาธิ ฟุ้งซ่านคิดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อย ๆ อาจารย์อยากแนะนำวิธีควบคุมตนเองให้มีสติและมีสมาธิเสมอ ๆ พกหนังสือพระสักเล่มหนึ่งไว้กับตัว เมื่อไรเราเครียด ฟุ้งซ่านคิดอะไรเรื่อยไปใจลอย หรือไม่สบายใจ อยากให้หนูหยิบหนังสือพระออกมานั่งอ่านในใจคนเดียว หรือหากอยู่ในห้องคนเดียวก็อ่านเสียงดัง และตั้งใจฟังเสียงตนเอง ฟังสิ่งที่เราอ่าน ถึงจะเป็นภาษาบาลีที่พระสวดฟังไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร ขอเพียงให้อ่านให้ถูกตรงตามภาษาบทสวดมนต์ หรือทุกเช้าหาเวลาอ่านหนั้งสือพระ ทำวัตรเช้า อ่านบทสวดพาหุงมหากา ชินะบัญชร ฯลฯ ให้เวลาตัวเองฝึกจิตให้นิ่งอยู่แต่บทสวดมนต์สัก 20-30 นาที เช่นเดียวกับตอนเย็น ทำให้ได้สัก20-30 นาที่เช่นกัน จำเป็นการฝึกสมาธิ สร้างความสงบให้ตนเอง และจะเป็นสิริมงคลกับชีิวต ทำได้ไหม ต้องทำให้ได้ ปรึกษาไปแล้ว อ าจารย์แนะแล้วไม่มีอะไรเสียหาย ทำให้ได้เท่านั้นแหละ จำไว้นะ อะไรที่เกิดขึ้นดีไม่ดี ไม่ใช่ใครอื่นทำ ตัวเราเท่านั้นแหละเป็นผู้กำหนดกรรมที่เกิดขึ้น เอาใจช่วยนะ ขอให้โชคดีมีสตินะ!

ขอโทษ พิมพ์ผิด " ส่ิงที่อยากลืมกลับชอบจำ สิ่งที่ต้องจำกลับลืมเสมอ!"

อาจารย์ค่ะผู้ชายทิ้งไปแบบไม่ลา แบบหรอกเพื่อจะมีเพศสัมพันธ์ด้วยเท่านั้น พอหนูคิดได้ก็บอกผู้ชายไปว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก แล้วเขาก็หายไปจากชีวิต ตอนนี้ก็หวาดระแวงเพราะไม่ได้เครียร์กันให้จบไป เพราะไปแบบไม่ลา หนูกลัวว่าเขาจะกลับมาทำให้ชีวิตหนูพัง มาทำให้หน้าที่การงานหนูเสียเพราะหนูรับราชการ เพราะหนูคบกับคนมีครอบครัวแล้ว อันนี้มารู้ทีหลังนะค่ะ เขามาแบบมืออาชีพมากค่ะ หนูอยากขอคำแนะนำดีๆ อีกสักครั้ง เพื่อจะได้มีกำลังใจก้าวไปข้างหน้าค่ะ ขอบคุณค่ะ

หนูฝน เรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องระหว่างเขาและหนู ไม่มีใครรู้เห็นด้วย แล้วเขาก็ก้าวจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ต้องมองว่ามันเป็นเพียงการหลับแล้วฝันไป ซ้ำยังเป็นความฝันที่ไม่มีแก่นสาร ไม่สร้างสรรค์ไม่มีอะไรดีสำหรับเรา ก็ต้องปล่อยให้ผ่านไป ไม่ต้องเล่าให้ใครฟัง ไม่ต้องยอมรับอะไร เจอกันก็เหมือนมองเห็นแต่ความว่างเปล่า เหมือนคนบนถนนทั่วไปผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องเก็บความทรงจำอะไรไว้ ต้องจำไว้เพียงว่า ชายคนนีเข้ามาเพื่อ "หลอก" เพื่อเอาเปรียบผู้หญิงทั่วไป เพียงแต่วันนั้นเราพลาด แต่ก็ตั้งสติได้แล้ว ปล่อยเขาไปไม่มีที่สำหรับเขาในความทรงจำของเรา พูดภาษาพระก็คือ เหมือนปล่อยนกปล่อยกาให้อโหสิกรรมกันไป ไม่มีอะไรเหลือต้องติดค้างกันอีก ทำได้ไหม คนมากมายรู้สึกเสียหน้า รู้สึกผิดหรือเสียใจน้อยใจเมื่อคนรักก้าวจากไปโดยไม่บอกลา แต่เขาไม่ใช่คู่รักหรือคนที่รักเรา เรารักเขาก็คงไม่ใช่ เพราะฉะนั้นเขาไม่เห็นเรามีความหมายอะไร แล้วเราจะให้ความหมายกับเขาต่อไปเพื่ออะไร สะบัดหน้าให้ความจำมันหลุดไป เขาไม่มีความหมายไม่มีความสำคัญที่หนูจะให้เวลาคิดถึงเขาแม้เพียงวินาทีเดียว เพราะฉะนั้น สลัดความคิดความทรงจำให้กระเด็นไป เจอกันก็ไม่ต้องทัก ไม่ต้องแสดงว่ารู้จัก ผู้ช่ายอย่างนี้ไม่มีค่าควรแก่การจะคิดถึง ตั้งสติและคิดให้ได้อย่างนี้เพราะนี่คือความจริง การตัดสินใจที่จะก้าวต่อไปเป็นสิทธิของหนูว่าหนูไม่ต้องการผู้ชายคนนี้ต่อไป ผู้หญิงมีสิทธิในการเลือก เพราะฉะนั้นจงเลือกที่จะไม่เอาเขาต่อไปไม่ว่าเขาจะดีหรือไม่ดี เราไม่เอา! เข้มแข็งไว้นะ

ขอบคุณอาจารย์ค่ะ...หนูกับเขาไม่ได้ติดต่อกันแล้วเป็นปีแล้วค่ะ แต่สงสัยเมียเขาจะมาอ่านข้อความในเมล์เก่าๆ เมียเขาเลยส่งข้อความมาหาทางเมล์ หนูโกรธนึกว่าเป็นผู้ชายเลยพิมพ์ว่าไป ว่าติดต่อมาทำไมยังไม่ตายอีกเหรอ ทีนี้เมียเขาเลยบอกว่า เป็นเมีย ทีนี้หนูก็เลยไม่ตอบกลับไปอีกเลย เขาก็ไม่ติดต่อกับมาอีกเลยค่ะ แต่หนูเป็นคนคิดมากกลัวเขามาหาทั้งผัวทั้งเมียค่ะ เพราะเรื่องนี้ก็ไม่มีใครรู้ แล้วเราก็เคยผิดพลาดเคยทำแบบที่เล่าไว้ค่ะ เพราะโดนผู้ชายชั่วๆ หรอกค่ะ หนูอ่อนต่อโลกมาก ผ่านมาได้หนูเข้มแข็งขึ้นมาก อาจารย์ค่ะหนูรู้สึกกลัวว่าเขาจะมาเอาเรื่องค่ะ .... แค่นี้บาปในใจหนูก็ทำร้ายหนูมากพอแล้ว อาจารย์แนะนำด้วยค่ะ

หนูฝน การที่ภรรยาเขาส่งอีเมล์มาแบบนั้น เข้าใจว่าเธอต้องการตรวจสอบว่าสามียังคบหาติดตอ่กับคุณอยู่หรอืไม่ และการที่หนูฝนตอบกลับไปเช่นนั้น เป็นการดีเพราะเท่ากับยืนยันว่าหนูไม่ได้พอใจที่เขาติดต่อมา หมายความว่าได้เลิกกันไปไม่มีคำพูดเพราะ ๆ อีก เพราะฉะนั้นหนูสบายใจได้ว่่าฝ่ายภรรยาคงไม่หวาดระแวงคุณต่อไป หากเขาส่งอีเมลล์มาอีกก็ตอบไปแบบเดิมนันแหละดีแล้ว เรื่องนี้ควรจบได้แล้ว หนูต้องยุติความคิดเกี่ยวกับเขาไปเลยเหมือนในโลกนี้ไม่เคยมีเขามาก่อน ต้องทำให้ไ้ด้นะ! ในเมื่อคุณไม่ได้เล่าให้ใครฟัง ก็ไม่มีใครรู้หากเขาสองคนมาแสดงตัวหรือข่มขู่คุกคามคุณ หนูฝนก็แจ้งความได้เลยไม่ต้องกลัว ไม่คิดว่าเขาจะกล้ามาระรานหนูนะ เพราะฉะนั้นใช้ชีวิตตามปกติของเราดีกว่า ยุติความกลัว ยุติการย้ำคิดย้ำทำเสียเพราะไม่เกิดประโยชน์ เขาบอกกันว่า ชีวิตคนเราก็เหมือนหนังสือนะ มีหลายบทหลาบตอน บทไหนตอนไหนไม่ดีก็ข้ามไปไม่ต้องอ่าน ไม่ต้องไปสนใจ ทำได้ไหม ต้องทำให้ได้แล้วหนูก็จะแกร่งและเข้มแข็งขึ้นเอง ประสบการณ์คือครูจำไว้ ขอให้ตั้งสติและฝึกให้ตัวเองมีสมาธิให้มากกว่านี้นะ ดูแลตัวเองด้วย ไม่มีใครจำเป็นต้องรู้เรื่องของเราไปเสียทุกเรื่อง และเราก็ไม่จำเป็นต้องจำไปเสียทุกเรื่องเช่นกัน!

เมียเขาก็ไม่ได้ติดต่อมาอีกเลยค่ะ ขอบคุณอาจาย์มากนะค่ะ หนูมีกำลังใจในการใช้ชีวิตขึ้นมากก็ได้คำพูดดีๆ คำแนะนำดีๆ หนูจะเข้มแข็งและเมื่อมีปัญหาก็จะแก้ไขให้ได้ค่ะ อาจารย์ได้ช่วยฉุดหนูออกจากนรกในใจจริงๆค่ะ อาจจะไม่ได้ในเร็ววันแต่จะไม่ให้มันมามีอำนาจในชีวิตอีกค่ะ ขอบคุณอาจารย์อีกครั้งค่ะ