หนูเฟิร์น ลองมองย้อนกับไปซิว่า เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไร หรือเป็นมาแต่เด็ก จะเรียกว่าเป็นเด็กสมธิสั้นได้ไหมเพราะในอดีตเราไม่มีหมอด้านนี้มากนัก ครอบครัวจำนวนมากกว่าจะรู้ว่าลูกสมธิสั้นก็โตแล้ว อย่างไรก็ตาม ลำพังไม่ได้เป็นสมาธิสั้น วัยรุ่นมากมายก็มีเรื่องให้ฟุ้งซ่านนะ สังคมสิ่งแวดล้อมที่วุ่นวายทำให้คนมากมายอยู่เฉย ๆ สงบ ๆ ไม่เป็น การฝึกสมาธิจึงเป็นเรื่องดี แต่การที่คนหนึ่งจะฝึกสมาธิได้นั้น ควรเริ่มที่การอ่านหรือสวดมนต์จากหนังสือพระ ที่สอนให้ทำวตรเช้า ทำวัตระเย็น ก่อนไปเรียนและก่อนนอน จิตจะได้ลดความฟุ้งซ่านลง ที่บ้านอาจารย์ก็มีคนฟุ้งซ่านเหมือนกัน กลางค่ำกลางคือนก็ดูหนังวีดีโอ ดูเนต คุยกับเพื่อน นั่ย้ิมนั่งหัาเราะคนเดียว เห็นแล้วตลกดี ไม่รู้คนสมัยนี้เป็นอะไรไปกันหมด นอนก็ดึก ต้องบังคับให้นั่งอ่านหนังสือสวดทนต์ก่อนนอน เพื่อจะได้ลดความฟุ้งซ่านลง หนูคงต้องหัดแบบนี้นะ นอกจากจะจัดเวลาออกกำลังกายให้ เหน่ือยชนิดหัวถึงหมอนก็หลับเลยทำได้ไหม ไม่ต้องไป่อ่านหรอกทฤษฎีที่คนเขียนก็ทำไม่ได้ ยิ่งอ่านย่ิงฟุ้งซ่านไปด้วยกันหรือกลายเป็นคนล้มเหลวไปด้วยอีกคน เอาแค่คิดดี พูดดีและทำดีก็พอแล้วนะ ลองฝึกสวดมนต์เพ่ือลด กำจัดความฟุ็งซ่านไปเรื่อย นานไปจะใจเย็นขึ้นเรื่อย ๆ นะ ลองฝึกแค่นี่แหละนะ

1.ฟุ้งซ่านเรื่องอะไร 2. การเรียนดีไม่จำเป็นต้องมีสมาธิดีในห้องเรียนอย่างเดียว ความพยายามสำคัญกว่าและสำคัญที่สุด อยู่ที่บ้านหมั่นทบทวนบทเรียน ซื้อหนังสือแบบฝึกหัดมาทำ(สำคัญที่สุด) และ อ่านหัวข้อที่เราจะเรียนก่อนล่วงหน้า ทนทำไม่ได้ 1 ชม. ก็ลองทำให้ได้ ครึ่งชั่วโมง แล้วค่อยๆเพิ่่มเวลา แต่ต้องทำให้ได้ทุกวัน สม่ำเสมอไม่บกพร่อง การบ้านที่ครูให้ต้องทำเองให้ครบ ถ้าทำได้จะได้ทั้งสมาธิ และได้ทั้งการเรียน 3. เราเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระอะไร ตัดมันออกไปให้มากที่สุด เลิกฟังเพลงบิ้วอารมณ์อกหัก รักๆใคร่ๆ 4. ดูแลสุขภาพร่างกายให้ดี กินอาหารครบ5หมู่ ผักผลไม้เยอะๆ ออกกำลังกายสม่ำเสมอ โดนแดด ผักพ่อนให้เพียงพอ 5. เราถนัด สิบวิชาไม่ได้ ก็เลือกเอาว่าเราจะถนัดบางวิชาเฉพาะที่สำคัญ เอาวิชาที่ตรงกับอนาคตที่เราวางแผนไว้ ซึ่งนำไปสู่ข้อ 6. รีบค้นหาว่าเราชอบอะไร เราอยากทำอาชีพอะไร 7. เกรด, พรสวรรค์ ความฉลาดที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด ไม่สำคัญเท่ากับความพยายาม, การเข้าใจตัวเอง และเข้าใจชีวิต