คนอื่นรอบข้าง ที่ไม่เคยเห็นตอนหนูดีขนาดไหน แต่กลับมาเห็นหนูเป็นแบบนี้ ไม่สบายไม่ได้ไปเรียน ก็มาบอกว่า อยากให้หนูไป หนูไปรึยัง ตอนหนูเลือกทางเดินชีวิตเอง ตั้งใจเรียน สอบติดที่ดีดี ก็มาแค่รับรู้ และก็อ๋ออืมเก่งนะ อะไรแบบนี้ แต่พอหนูมาช่วงแย่ๆ เค้าก็มาเป็นห่วงด้วยคำพูด คำถาม ถามคนงานหนูว่าหนูไปยัง บอกหนูว่าอยากให้เรียน คิดกันว่าหนูไม่อยากเรียน มันไม่ใช่เลย หนูอยากหายจากที่เป็นแบบนี้มากๆ คือเค้าเหล่านั้นต้องการอะไร เป็นห่วงหนู หรือกังวลแทนหนู ไม่เข้าใจเลยคะ ควรรับมือยังไงดีคะ ถ้าคนที่เกลียดเรา เห็นเราแย่ก็มักจะมีความสุข ควรทำยังไงกับพวกนี้ดีคะ แล้วถ้าคนที่เค้า มาถามเราด้วยคำถาม แบบที่บอกไป พูดจาแบบที่บอกไป เช่น อยากให้เรียนนะ.. จะบอกเพื่ออะไร หนูอยากเรียนอยู่แล้ว และคนที่ถามว่าหนูจบรึยัง มอบว่าหนูไร้สาระ ไม่เข้าใจหนู ไม่ได้มาเป็นหนู หนูควรทำหรือบอกยังไงดีคะ อาจารย์ หนูอยากหายปกติมากๆคะ หนูไม่เข้าใจเลย พวกที่มาพูดมาถามแบบนี้ ถามเพื่ออะไร จะยุ่งเรื่องคนอื่นทำไม หรือเค้าเป็นห่วงหนูจริงๆ แต่หนูว่าไม่น่าใช่ เพราะหนูได้ยินแล้วรู้สึกกดดัน รู้สึกด้อย และแย่ เพราะเราแก้ไขไม่ได้ เราป่วย เราบอกเค้ายังไงก็ไม่เข้าใจ มองเราไร้สาระไม่เรียนอีก ทั้งที่เราเรียนดี อาจารย์ได้โปรดแนะนำหนูด้วยนะคะ

เหมือนกับหนูไม่สามารถพิสูจน์หรือแก้ไขสิ่งที่ ญาติหนู เพื่อนของญาติหนู คิดเอาไว้ได้เลย ไม่สามารถที่จะไปเรียน ไม่รู้เค้าคิดอะไรถึงพูดแบบนั้น ไม่รู้หวังดีหรือไม่ หนูจนตรอกมากๆ แล้วหนูจะไม่ชอบอะไรที่มันไม่ใช่ความจริง แล้วคนคิดว่าหนูเป็นแบบนั้น ทั้งที่ หนูรู้ตัวเองดีว่าหนูตั้งใจเรียนแค่ไหน และเพื่ออะไร. หนูไม่ได้ขี้เกียจ หนูป่วยอาการแบบไหนอยู่ ร่างกายก็แย่แล้วทำให้จิตใจแย่อีก เค้าเหล่านั้น ทำไมต้องมาสนใจหรือถามิะไรแบบนี้ หนูจะรับมือยังไงดี

หนูแอนตี้ ไม่อยากให้หนูสนใจหรือนำคำพูดของคนอ่ืนมาเป็นอารมณ์ ไม่ว่าเขาขะพูดดีหรือไม่ดี ก็เพียงคำพูด ปล่อยให้ผ่านไป แต่เราต้องรู้อยู่แก่ใจว่าเราไม่ได้แกล้งเป็น เวลาคนไม่สบายด้วยอาการต่าง ๆ ในร่างกาย เรากินไม่ได้นอนไม่หลับเดินลำบาก หายใจไม่ออก โดยเฉพาะคนอายุยังน้อย คนส่วนใหญ่เขาไม่อยากเชื่อ ไม่อยากรับรู้ว่าเราเป็นอะไร เพราะเขาอยากเห็นเราสดชื่นแจ่มใสเป็นสุขตามวัย แต่เขาสื่อไม่เป็นพูดไป ก็เหมือนจับผิด ไม่อยากเชื่อว่าหนูเป็นมาก คนจำนวนมาก็อยากช่วยอยากปลอบใจแต่เขาทำไม่เป็น เขาก็ได้แต่พูดว่า "ไม่จริงมั้ง เธอแข็งแรงดี เธอดูดี...." ความจริงเขาเมตตาห่วยใยหนูไม่อยากให้เป็นอะไร อยากจะแนะนำให้ทำโน่นเรียนนี่ แต่พูดเพราะ ๆ ไม่เป็น พูดแล้วกลายเป็นเหมือนตำหนิเรา เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปแบกรับคำพูดเหล่านั้นมาให้หนักมากขึ้น ยิ้ิมแย้มแจ่มใสธรรมดา ไม่ถือสารหาความใคร ไม่กังวลว่าใครจะคิดอย่างไรกับ เพราะนี่คือตัวเราชีวิตเราเราต้องดูแลให้ดีที่สุด ศึกษาอาการและความรู้สึกต่าง ๆ ว่ามันสัมพันธ์กันอย่างไร เมื่อไร เพราะอะไรจึงเกิดอาการนั้น ๆ อย่าไปคิดว่า ไปหาหมอแล้วหมอจะรู้ทุกอย่าง หมอไม่ค่อยรู้หรอกจึงต้องถามเราทุกครั้งว่าเรารู้สึกอย่างไร เจ็บปวดตรงไหน เราต้องเป็นคนให้ข้อมูลเขาจำได้ไหม ตอนนี้หนูจะไปตรวจ mri ก็ไปทำเสียนะ เรื่องเรียนจะหยุดไว้ก่อนหรือพยายามเรียนให้จบก็ขึ้นอยู่กับหนู เรื่องเรียน "ความรู้อาจเรียนทันกันหมด" แต่จบมาตอนนี้ก็อาจยังทำงานไม่ได้ ต้องรักษาสุขภาพก่อน ในช่วงนี้เราร่างกายอ่อนแอ หากแบกภาระทั้งเรื่องเรียน ทั้งรักษาตัวเอง อาจหนักมากเกินไปสำหรับหนู หากต้องการให้ตัวเองแข็งแรงสุขภาพดี ก็อาจต้องวางมือการเรียนลง ใครจะพูดว่าอะไรปล่อยเขาไป และอย่างที่แนะนำมาก่อนให้ลองศึกษาธรรมชาติบำบัดดูนะ หากเราทำได้ก็อาจช่วยคนอ่ืนได้เช่นกัน ก่อนจะตัดสินใจไปพบแพทย์ หนูควรจัดระเบียบการดำเนินชีวิตของตนเองให้ดี ไม่สับสนวุ่นวาย ไม่อ่อนไหวไปตามคำคน ตั้งใจมุ่งมั่นในการดูแลสุขภาพให้ชัดเจน แน่วแน่ แล้วค่อยไปจบจิตแพทย์ และหากทำได้ ถ้าหนูนับถือศาสนาพุทธ อยากให้หาหนังสือสวดมนต์ไว้ติดตัว เวลา เครียด เศร้า เหงา ท้อใจ ให้นำหนังสือสวดมนต์ขึ้นมาอ่าน มาท่อง หรือหาเวลาไหว้พระตอนเช้านัก 15 - 30 นาทีเพื่อใจเราจะได้สงบ อ่านออกเสียงดังพอที่ตัวเองจะได้ยิน ฟังเสียงของตนเองอย่างตั้งใจ จะช่วยทำให้ได้ฝึกสมาธิ และฝึกฝนเรื่อยไป จิตจะได้นิ่งไม่หวั้นไหว เราต้องช่วยตัวเองให้ได้ด้วยเท่าที่จะทำได้ จะหวังให้คนอื่นช่วยโดยเราไม่ทำอะไรไม่ได้นะ การสวดมนต์เป็นการสะสมความสงบสุขทางจิต เป้นการสะสททุนให้ชีวิตนะ ลองทำอย่างที่อาจารย์แนะนำอย่างสมำ่เสมอ อย่างเป็นเหตุเป็นผลแล้วจะค่อย ๆ สบายกายสบายใจขึ้นเอง อลงไตร่ตรองดูให้ดี ก้าวหน้าอย่างไรเขียนไปใหม่ได้

ขอบคุณอาจารย์มากๆ หนูไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง กับปัญหาต่างๆ คิดไม่ออก ก็เก็บไว้ และหาทางแก้คนเดียวตลอด ปัญหาต่างๆทีิผ่านมา ขอบคุณคะอาจารย์ คือหนูไม่อยากเล่าให้คุณแม่พ่อ ฟัง เค้าจะเครียด เล่าให้คนในครอบครัวฟัง หนูเองคิดมาก ว่าเค้าจะดูถูกเรามั้ย ด้วยบุคลิกหนูเป็นคนดูชิวๆบางครั้ง แต่บางครั้งหนูเป็นคนจริงจังมาก ที่ผ่านมาหนูไม่เคยปรึกษาเรื่องปัญหาหลักๆ แย่ๆหาทางออกไม่ได้กับพ่อแม่เลย เพื่อนก็ไท่เคยเล่า คิดอยู่คนเดียวตลอด