ผมอยู่กับภรรยามา15ปี ก่อนหน้านั้นอยู่ด้วยกันครอบครัวอบอุ่นมาก แต่ด้วยนิสัยเก่าของผมคือระแวง จุกจิก เรียกได้ว่าสันดานเลยครับ แต่ด้วยเพราะนิสัยของผมนี้แหละ ครับ ทำให้เราทะเลาะกัน ระแวงดูโทรศัพของเธอแต่ก็ไม่มีอะไร ครับ แล้วอยู่มาช่วงหนึ่ง เธอล๊อคโทรศัพ ล๊อคไลน์ เวลามีข้อความเข้ามาผมอยากรู้มาก ครับ แต่ไม่สามารถทำได้ ทั้งๆที่ใจในอยากรู้มาก ทั้งอยากไม่สามารถ รู้ได้เลยข่มใจใจ เพราะไม่อยากทะเลาะกันอีก แต่ก็คิดว่าไม่มีอะไร เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีเรื่องให้ปวดหัวเกี่ยวกับโทรศัพ ต่อมาระยะเวลาหนึ่งผมเรื่องสงสัย ชอบหันหลังให้ เหมือนไม่ให้ดู คนละมุม แบบนั้น ครับพฤติกรรมเปลื่ยน ผมเลยกลับไปคิดว่าต้องมีอะไแน่ๆ เลยอยากรู้ให้ได้อีกแต่ก็คำตอบเดิมล๊อคไม่สามารถ รู้ได้เลย แต่ก็คิดดีอยู่ว่าคงไม่มีอะไรเพราะที่ผ่านมามันก็ไม่มีจริงๆ อยู่มาวันหนึ่งผมจับได้จริงๆว่าเธอแอบคุยผู้ชายแล้วถึงขั้นเกินเลย ผมเสียใจมาก เพราะครอบครัวเรามีลูกอันอบอุ่น เธอโกหกทุกๆอย่างแม้กระทั้งพ่อแม่ของเธอ คือโกหกทุกคนครับ ว่าไม่มีอะไรจริงๆ เพราะช่วงนี้เราทะเลาะกันบ่อยมาก พ่อกับแม่ของเธอเลยมาคุยด้วยเพราะสงสารหลาน ไม่อยากให้เลิกกัน แต่ผมบอกว่าเธอเปลื่ยนไปกับการกระทำ เธอก็บอกว่าไม่มีอะไร แล้วผมจับได้ว่าเธอมีคนอื่น แย่มากกลับความรู้สึกครับ ทุกวันนี้ เธอขอโทษตัวผมพ่อแม่ของผมอีก แต่บาดแผลคำพูดความระแวง ความหลังบาดลึกเพราะผมไปเจออะไรต่ออะไรมาก ภาพภรรยาผมอยู่กับเค้าพูดกัน ผัวๆเมียๆ บอกรักกัน ผมนี้เจ็บมากนะครับเวลานอนทั้งๆที่ผมนอนกับเธอกับลูกผมมัก คิดถึงภาพอดีต คิดมโน ว่าเธอมีอะไรกับคนนั้น เพราะเธอเป็นแม่ของลูกผมตั้ง2คน ผมจะทำอย่างไรกับบาดแผลนี้ ไม่เคยที่จะลืม ทั้งๆที่ผ่านมา จะ2 เดือนแล้ว เราอยู่ด้วยกันครับ ทำใจยาก แต่เรื่องจากวันนั้น ครอบครัวของผมเปลื่ยนไป ไม่ค่อยอบอุ่นเหมือนเดิม แต่เพราะลูกอะครับ คือโซ่ทำให้ไปไหนไม่ได้ คำพูดคำจาเปลื่ยนไป ผมอยากจะใว้ใจนะครับจากปากผมแต่ใจ ลึกๆ กลัวเธอทำอีก แต่นั้นมาเวลามีอะไรที่เกี่ยวกับโทรศัพเธอ ผมกลัวไปหมด แต่ผมก็แอบดูบางครั้ง แต่ไม่ให้เธอรู้ แต่เธอก็ไม่ล๊อค นะครับ ปากผมบอกกับเธอว่า ไม่ยุ่งนะเกี่ยวกับมือถือของเธอ ผมเหมือนทำให้รู้ว่าเลิกระแวงแล้ว แต่ใจมันไม่ใช่ครับผมจะแอบเอามาดูเวลานอน ปากใช่ใจไม่ใช่ เธอกลับบ้านเกิน6โมงใจเริ่มไม่สุขแล้ว แต่ต้อง นิ่งใจครับเก็บอาการ ใจคิดไปถึงว่าเธอไปหาคนนั้นหรือ ปล่าว แต่2เดือนมานี้ผมยังไม่สามารถว่าเธอแอบคุยกับคนนั้นและเธอก็บอกด้วยว่าเลิกติดต่อกันแล้วเพราะนิสัยผมไงเลยสืบๆเหมือนกัน เหมือนมีคติว่าครั้งแรกอาจจะง่ายครั้งที่2ยากกว่าเดิมแน่นอน ผมอยากจะเชื่อใจเหมือนกันครับ แต่ ใจผมมัน 50/50 แต่ก็ไม่อยากทะเลาะกันอีก บ้างครั้งเธอก็ทำลึกลับยังไงไม่รู้ หรือว่า ความคิดผมมันไปเองเพราะอดีต ทำให้ไม่ใว้ใจ ทำอย่างไรจะเลิกได้ครับกับความระแวง หรือมันจะติดตัวไปจนตาย บางครั้งผม คิดระแวงฟุ้งซ่านหรือป่าวก็ไม่รู้ คิดไปข้างหน้าทั้งๆยังไม่เกิดขึ้น แต่ก็กลัวจริงๆครับ ไม่อยากให้มันเกิดแบบนั้นอีก ครอบครัวแตกร้าวมากพอดูละครับ อยากเลิกจริงๆนิสัยระแวง และขอให้ไม่มีเรื่องแบบนี้ครั้งที่2อีก ผมจะไม่อภัยให้เธอแล้ว ครับ 
คุณณัฐ คุณแต่งงานมีครอบครัวเพราะความรัก เพราะอยากจะมีความสุข ตอนนี้เราก็มีลูกมีครอบครัวอย่างที่เราฝัน แต่ทำไมเราจึงไม่มีความสุขเต็มร้อย ความจริงชีวิตคนเราก็สุข ๆ ดิบ ๆ เป็นเรื่องธรรมดานะ แต่ทำไมดูเหมือนเราจะมีความทุกขืมากกว่าสุข เคยคำนวนไหมว่า ในแต่ละวันเรามีความสุขกี่ชั่วโมง แล้วความทุกข์อันเกิดจากความหวาดระแวงว่าคนที่เรารักจะไม่ซื่อตรง กลัวว่าเขาจะทิ้งเราไป เกรงว่าเธอจะเห็นคนอื่นดีกว่าเรา กังวลว่าเธอจะคุยกับชายอื่น ฯลฯ ทั้งหมดของความรู้สึกที่เกิดขึ้น คนทั่ว ๆ ไปมักจะกล่าวโทษว่าเป็นเพราะคนนั้นคนนี้ทำให้เราต้องคิดไปอย่างนั้นอย่างนี้ โดยลืมจะก้มลงมองตัวเองว่า ทำไม เพราะอะไรเราจึงต้องกังวล เกรงกลัวว่าภรรยาจะนอกใจอย่างในกรณีของตัวุคุณ คุณไม่ดี มีความบกพร่องตรงไหนหรือ จึงคิดว่าจะทำให้ภรรยานอกใจจากเราไปได้? ถามตัวเองซิว่า คุณเป็นพ่อที่ดีของลูก เป็นสามีที่ตระหนักในหน้าที่มีความรับผิดชอบหรือไม่ คุณได้ทำอย่างดีที่สุดในบทบาทหน้าที่ของคุณหรือยัง หากยัง มีข้อบกพร่องอะไร ถามภรรยาของคุณตรง ๆ ก็ได้ แล้วแก้ไขปรับปรุงให้ดีเสีย ให้คุณรู้สึกพอใจ ภูมิใจและมั่นใจในตัวเอง หากคุณเห็นคุณค่าในตัวเอง ภรรยาหรือคนอื่นย่อมเห็นคุณค่าในตัวคุณด้วยเช่นกัน คนที่มีความหวาดระแวงวิตกกังวลและกลัวว่าภรรยาหรือคนรักจะเปลี่ยนไป ก็เพราะไม่เห็นคุณค่าตัวเอง ไม่มั่นใจว่าตัวเราดีพอจะเหนี่ยวรั้งใจเขาหรือเธอไว้ได้ เพราะฉะนั้นจัดการแก้ไขจุดอ่อนของตัวเองให้ได้ หากตรวจสอบแล้วเราดีทุกอย่าง ไม่บกพร่องผิดพลาดอะไร ก็ต้องมองพิจารณาพฤติกรรมของภรรยาคุณว่า เธอเปลี่ยนไปเพราะอะไร คุณมีสิทธิ์ที่จะถามภรรยาตรง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณมีสิทธิที่จะบอกเธอว่า คุณไม่ชอบพฤติกรรมเหล่านั้น และคุณมีสิทธิ์จะขอร้องให้เธอเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมนั้นเสีย คุยกันอย่างตรงไปตรงมา ดีกว่าเสียเวลาฟุ้งซ่านสร้างจินตนาการหวาดระแวงจนกลายเป็นนิสัย ใช่ มันเป็นความเจ็บปวดที่จะได้ยินคำพูดตรง ๆ ของเธอ แต่หากคุณปฏิเสธที่จะรับฟังปัญหาของเธอ หรือยอมรับไม่ได้ เธอก็จะโกหกเรื่อยไป เพราะฉะนั้นจงกล้าหาญที่จะรับฟังเรื่องราวของเธอ แล้วถามเธอว่าเธอจะแก้ไขหรือจะจัดการปัญหาของเธออย่างไร ในความสัมพันธ์หญิงชาย จำไว้ว่า หากอีกฝ่ายสร้างปัญหา เขา/เธอต้องแก้ปัญหานั้นด้วยตนเอง เราอย่าไปรับปัญหานั้นมาเป็นของเรา กลายเป็นข้ออ้างว่า "ก็เพราะคุณขี้ระแวงอย่างนั้นแหละ ฉันถึงต้องทำอย่างนี้!" เช่นกัน ในความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชาย สามีกับภรรยา เราควรมีเส้นเขตแดนที่ชัดเจนว่า อะไรที่เรารับได้ ผ่อนปรนได้ และอะไรที่รับไม่ได้ แต่เมื่อมีลูกเข้ามาเป็นเงื่อนไข ก็ต้องอะลุ้มอะหล่วยกันเพื่อให้กระทบกระเทือนต่อสถานภาพ การดำเนินชีวิตทั้งทางร่างกายและจิตใจของลูกให้น้อยที่สุด! เพราะเด็ก ๆ ไม่ได้มีความผิดหรือทำผิดอะไร พ่อแม่หรือสามีภรรยาต้องเปิดใจคุยกัน ที่สำคัญในการใช้ชีวิตคู่ ยากที่จะหาความลงตัวในชีวิตคู่ เราต่างพ่อต่างแม่ต่างสภาพแวดล้อมและมี "ทุน" มาไม่เท่ากัน คนที่มีทุนหรือมีวุฒิภาวะทางอารมณ์มากกว่าเหนือกว่า ย่อมแบ่งปันปกป้องช่วยเหลืออีกฝ่ายให้เติบโตไปด้วยกัน ให้อภัยกันและกัน เรียนรุ้จักโลกรู้จักชีวิตไปด้วยกัน จนถึงวันหนึ่งที่คุณและเธออาจได้ประจักษ์ว่า ได้เดินมาถึงจุดลงตัวที่ไม่ลงตัวอีกต่อไป ซ่ึงอาจหมายถึงต่างคนต่างไป แต่ในวันนี้ทำให้ดีที่สุดเสียก่อน ยังไม่ถึงเวลานั้น ใช้เวลาคิดตริตรองแต่สิ่งดี ๆ จัดการแก้ไขไปเรื่อย ๆ อย่างอดทนใจเย็น เป็นตัวอย่างที่ดีของลูก ๆ คิดแต่สิ่งดี ๆ พูดแต่เรื่องที่ดี ๆ ถูกต้องตรงไปตรงมา แล้วทำแต่ความดี ใชเวลากับส่ิงหรือเรื่องราวดี ๆ แล้วสิ่งดี ๆ ก็จะเกิดขึ้นกับเราเอง ขอให้โชคดี!
