หนูครีม เป็นเรื่องน่าอับอายจริง ๆ สำหรับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นครูหรือเป็นอาจารย์ แต่ไม่สามารถยอมรับคำวิจารณ์ การทักท้วง หรือการยอมรับผิดจากสิ่งที่ได้กระทำลงไปได้ รวมไปถึงข้าราชการระดับสูงในหน่วยราชการต่าง ๆ หากมีใครไปท้วงติงหรือชี้ให้เห็นว่า เขาบกพร่องผิดพลาดตรงไหน คนที่ท้วงติงจะกลายเป็นศัตรูหรือถูกขึ้นป้าย black list ไว้ทันที่ นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นปกติในระบบราชการหรือผู้ที่อยู่ในตำแหน่งหน้าที่ที่มีอิทธิพลหรือมีอำนาจเหนือคนอื่นดังในกรณีของอาจารย์ท่านนี้ กับนักศึกษาในกลุ่มนี้ และนี่คือ "ความอ่อนแอและน่าอัปยศ ที่ระบบราชการยัดเยียด หล่อหลอมทำให้คนดีมีศักดิ์ศรีกลายเป็นคน ขายผ้าเอาหน้ารอดไปวัน ๆ หนึ่งโดยไม่คำนึ่งถึงเกียรติ และศักดิ์ศรีของความเป้นครู ที่จะเป็นแบบอย่างที่ดีของสังคมต่อไป กรณีของหนูครีม การที่หนูประเมินไปเช่นนั้น จะถูกผิดไม่สำคัญเท่ากับว่า ครูจะต้องก้มลงพิจารณาตรวจสอบตนเอง และปรับปรุงแก้ไข หากไม่ใช่เรื่องจริง สามารถเรียกหนูครีมเข้าไปพูดอธิบาย หรือหาโอกาสพูดเรื่องนี้ในห้องเรียนให้นักศึกษารับทราบ จะหาข้อแก้ตัวอะไรที่อยากพูดก็ทำได้ แต่ทางที่ดีคือกล่าวขอบใจนักศึกษาและเงียบเสียเรื่องความไม่ดีของตัวเองจะได้ไม่บานปลายออกไป ต้องไม่อาฆาตพยาบาทจะต้องเอาคืนหรือหันกลับมาเอาเรื่องนักศึกษาที่พูดในส่ิงที่เขาเห็นตรง ๆ ให้ได้เพียงเพราะอาจารย์เสียหน้าที่นักศึกษารู้ทัน อย่างไรก็ตาม หากหนูครีมกลัว เกรงว่าอาจารย์ท่านนี้จะกลั่นแกล้งทำให้หนูครีมต้องเสียหาย ให้หนูครียมเก็บหลักฐานทุกอย่างไว้เพื่อใช้ป้องกันตัวเองในวาระที่จำเป็น สำหรับเรื่องเพื่อนคนเดียวที่หนูบอกเรื่องนี้ ก็ไม่ต้องไปต่อว่าอะไร หนูทำเฉย ๆ ตั้งสติให้ดี หนูบอกว่าหนูกลัวว่าอาจารย์จะบังคับให้ยอมรับความจริงว่าใครเป็นคนทำ หากอาจารย์ ท่านนี้กล้าที่จะมาถามว่าใครทำ ให้หนูนำข้อความที่อาจารย์โพสต์ใน facebook ออกมาอ่านว่า "อาจารย์รับข้อเสนอแนะทุกข้อ และพร้อมจะปรับปรุงและเข้มงวดมากกว่าเดิม . แล้วอาจารย์อยากรู้ไปทำไมว่าใครเขียน ในเมื่อทางมหาวิทยาลัย มีช้องนั้นไว้ใ้ห้เขียนไม่ต้องบอกชื่อ แล้วอาจารย์อยากรู้เพราะอะไร ในเมื่ออาจารย์ยอมรับจะปรับปรุงตนเองแล้วเรื่องก็จบ พวกเรานักศึกษายอมรับได้เช่นกันค่ะ!" แน่นอน เป้นเรื่องยากที่หนูจะกล้าโต้ตอบอาจารย์ขนาดนี้ และหากพูดไปเขาก็ต้องรู้ว่าเราเป้นคเขียน แม้เราจะทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ไม่ว่าหนูจะทำหรือเงียบเฉยไม่พูดอะไร หนูครีมไม่มีความผิดใด ๆ เพราะหนูยังเด็ หัวใจยังใสสื่อ เราพูดไปตามความเยาวัยใคร ๆ ก็เอาผิดหรือจะจี้ให้หนูรับผิดไม่ได้ โดยเฉพาะเขาเป้นอาจารย์จะแสดงความเป็นศัตรูกับนักศึกษาเป็นเรื่องผิดทุกกรณี! ไม่อยากให้หนูเครียดหรือรู้สึกผิดต่อส่ิงที่ได้พูดไปด้วยความจริงใจ เป็นเรื่องที่ครูอาจารย์ควรต้องขอบใจหนูที่เป็นกระจกส่องเงาให้เขาเห็นตัวเอง หนูต้องภูมิใจในตนเอง และกล้าที่จะเผชิญความจริง ให้มันรู้ไปว่าเราจะตกวิชานี้เพียงเพราะพูดความจริง หรือหากได้เกรดเอวิชานี้เพราะไม่พูดความจริงหรือยอมยกยอปอปั้นอาจารย์คนนั้น ถามตัวเองซิว่าอย่างไหนจะทำให้เราภูมิใจในตัวเองมากกว่ากัน! กลับไปตั้งสติ ใจเย็น จงกล้าหาญที่จะพูดอย่างที่หัวใจรู้สึกและคิด อย่าปล่อยให้ความกลัวมาทำลายศักดิ์ศรีของตัวเอง นี่เป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ ก้าวข้ามไปให้ได้เราจะได้รู้จักคัวเองมากย่ิงขึ้น ขอให้โชคดีมีปัญญานะ!