มูลนิธิศูนย์ฮอทไลน์ ปรึกษาปัญหาชีวิต และโรคเอดส์ โทรฟรีทั่วประเทศ
อยากหายจากโรคโกหกตัวเอง

ผมมีอาการชอบโกหกคนอื่นไปทั่ว สร้างภาพให้ตัวเองดูดี ผมเป็นคนที่เรียนเก่งนะ เป็นตัวแทนทางวิชาการเยอะเลย แต่ก็พลาดประจำและก็รู้สึกเครียด ทั้งการเรียนและทางครอบครัว ผมไม่รู้จะทำยังไงเวลาใครที่ทำให้ผมไม่สบายใจผมก็จะไม่คุยด้วยเลย ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน แล้วเหมือนผมโดนถีบออกจากสังคมที่เคยเป็นอยู่ ผมไม่ชอบเลยเวลาที่ผมเทใจให้ใครแล้ว เวลาที่เขาทำให้เราเสีย ผมก็จะเกลียดเขามาก มากกว่าตอนที่เรารัก ผมอยากหายจากอาการที่ผมเป็นอยู่มาก ผมไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้ก็อยู่นิ่งๆไม่ทำอะไร เมือนมีแค่มีคนเดียว ช่วยผมด้วยนะครับ

Gst_katbat
lightadobe2@gmail.com
15 ธันวาคม 2558 11:50

จากที่เล่าไป ดูเหมือนคุณจะมีเรื่องต้องปกปิดเยอะ เรื่องที่คุณไม่พึงพอใจเกี่ยวกับตัวเองและหรือครอบครัว แต่คุณก็ต้องการการยอมรับสูง ย่ิงรู้สึกตัวเองมีปมด้อย ไม่มีความสุขก็ย่ิงอยากให้คนอื่นยอมรับมากขึ้น ซึ่งการที่คุณมีความรู้สึกเช่นนี้ ในวัยนี้ก็เป็นเรื่องปกติ วัยรุ่นที่อายุยังไม่เกิน 25 ปี ก็จะมีลักษณะนี้มากบ้างน้อยบ้าง เพราะการที่เรายังไม่รู้จักตัวเองดีพอก็ทำให้เราหวั่นไหวง่ายต่อความคิด คำพูดของคนรอบด้าน และเรากลัวจะไม่เป็นที่ยอมรับ อยากให้คนรักใคร่เอ็นดู เป็นที่ชื่นชม แต่การที่เราจะเป็นอย่างนั้นได้ ไม่ได้ได้มาด้วยการสร้างภาพหรือโกหก แต่ทำส่ิงที่เราอยากให้เป็นนั้นเป็นความจริง หรือไม่ก็ยอมรับความจริงว่าเราก็แค่เรียนพอผ่านได้ พยายามอีกนิดก็อาจดีขึ้นหน่อย หากอยากได้เกรดสูงก็ต้องลงแรงลงเวลาตั้งใจท่อง ตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้ จริงอยู่ที่สมัยนี้นักเรียนนักศึกษามีการแข่งขันกันสูงมาก แต่เราเอาแค่พอประมาณ ถ้าจะแข่ง ก็แข่งกับตัวเอง จะได้ไม่ต้องแบกภาระการโกหกเพ่ิม แค่ทำใจให้สบาย มองหาจุดเด่นของตัวเองเพื่อพัฒนาส่งเสริมให้ดีขึ้น ทำให้เรารู้สึกพอใจและชอบตัวเอง หากการเรียนเราไม่ดีเป็นจุดด้อย ก็เสริมเพ่ิมเติมให้ดีขึ้นอีกสักนิด พัฒนาตนเองเป็นคนสุภาพอ่อนน้อม มีน้ำใจ มีเมตตาต่อตัวเองและคนอื่น เป็นคนอารมณ์ดี ย้ิมแย้มแจ่มใจ มองโลกในแง่ดี ยอมรับความบกพร่องของตนเองและผู้อ่ืนบ้าง เพราะคนเราทุกคนก็ทำผิดบ้างถูกบ้างเป็นเรื่องปกติ อะไรที่อะไรให้ได้ก็ทำ ไม่ถือสาเอามาเป็นอารมณ์ โดยเฉพาะเรื่องราวหรือบุคคลในครอบครัว ไม่ต้องโกรธหรืออับอาย พยายามฝึกตัวเองให้มีความเข้มแข็งอดทน หากใครทำให้คุณไม่สบายใจ เพราะสิ่งที่เขาพูดเขาทำมันไม่จริงไม่ถูกต้อง ก็ไม่ต้องโต้ตอบด้วยการเมยเฉย ไม่พูดด้วย ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน หากคนนั้นเป็นคนไม่ดี การทำอย่างนี้ก็อาจไม่เป็นไร แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบ ๆเรามีทั้งที่ดีไม่ดีถูกไม่ถูกบ้าง เราต่างต้องเรียนรู้เติบโตไปด้วยกัน คือฝึกให้มีความอดทน การแสดงปฏิเสธเขา ทำให้เขาโกรธเช่นกัน พอเขาเมินเฉยกับคุณบ้าง คุณก็โกรธและเกลียดคนนั้นมากกว่าที่คุณเคยรัก ความจริงคุณอาจโกรธ เกลียดพฤติกรรมของตนเองมากกว่า เพราะฉะนั้นลองตั้งสติ ค่อยผ่อนคลายอารมณ์ไม่ยึ่ดตัวเองเป็นศูนย์กลางหรือเป็นมาตรฐาน เพราะคุณยังอยู่ในช่วงวัยที่สับสน ยังต้องเรียนรู้สะสมประสบการณ์เพื่อแยกแยะถูกผิด เตือนตัวเองเสมอก่อนจะแสดงปฏิกิริยาไม่ดีกับคนอื่น หากคนอื่นทำอย่างนั้นกับเราเราจะชอบไหม หากเราไม่ชอบคนอื่นก็ไม่ชอบไม่พอใจ เพราะฉะนั้นคิดเสียก่อนทำ ใจเย็น มีน้ำใจไมตรีกับทุกคนเสมอต้นเสมอปลาย ถามตัวเองซิว่า คุณอยากจะเป็นคนอย่างไร มีบุคลิกที่ดีเป็นที่ยอมรับอย่างไร แล้วก็ฝึกค่อยทำค่อยเป็นค่อยไป จนเรารู้สึกขอบพอใจตัวเอง คนอื่นก็จะชอบเราด้วยเช่นกัน ฝึก ฝึก ฝึกทำให้ได้ดีนะ!

อาจารย์ อรอนงค์ อินทรจิตร
17 ธันวาคม 2558 17:04
Post อันดับที่ 1

ตอบกระทู้


กลับด้านบน