เข้าใจนะว่าหนูยังอยู่ใชช่วงวัยุรุ่น ซึ่งวัยรุ่นส่วนใหญ่ในวัยนี้ก็จะ ขี้เกียจ ตื่นสาย กินเยอะ อารมณ์แปรปรวนขึ้น ๆ ลง ๆ ซึ่งการที่หนูรู้ตัวเองเป็นเรื่องดี ในช่วงหนึ่งเราอาจทำตามใจตนเองคือไม่ทำในส่ิงที่ควรต้องทำ ดังในกรณีที่หนูขี้เกียจไม่ไปเรียน โดดเรียน โกหกเพื่อน ๆ ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่เรายอมรับกันได้ แต่การโกหกนาน ๆ ไปก็จะกลายเป็นนิสัย เมื่อเป็นนิสัยแล้วก็จะนำไปสู่การแสดงพฤติกรรม กรณีที่หนูโกหกและกลัวว่าเพื่อนจะจับได้ถึงขนาด กรีดหัวเข่าตัวเอง เป็นเรื่องที่รุนแรงซึ่งไม่ควรจะเกิดขึ้น อยากให้หนูเลิกไม่ทำพฤติกรรมเช่นนี้อีก เพราะมันสะท้อนว่าหนูไม่รักตัวเอง การโกหก ไม่พูดความจริงบ้างเป็นบางครั้ง เกิดขึ้นได้ในวัยรุ่นไม่ได้ทำให้เกิดความเสียหายมากมาย แต่การกรีดเข่าตัวเอง วันนี้ลองทำดูอาจไม่มาก แต่หากทำบ่อย ๆ นานไปอาจพลาดพลั้งบาดเจ็บใหญ่หรือเสียชีวิตได้ ซึ่งการบาดเจ็บที่เกิดจากการกระทำของวัยรุ่นปัจจุบันมีให้เห็น เกิดขึ้นเป็นประจำกรณีเด็กช่างกล ทำร้ายร่างกายกันและกันด้วยวิธืต่าง ๆ และด้วยอาวุธที่หามาได้ อย่างที่เราเห็นได้ยินอ่านข่าวกันทุกวันนี้ เกิดจากอารมณ์หุนหันพลันแล่นชั่วครั้งคราวที่เกิดขึ้น ซึ่งหากเราปล่อยไป ไม่ยึดเอาไว้ ไม่ต้องพยายามพิสูจน์ความกล้าหรือพิสูจน์ว่าเราพูดจริง เก่งหรือเกรงจะเสียหน้า หรืออยากให้ตัวเองเป็นที่ยอมรับ ปัญหาก็จะไม่เกิดขึ้นกับตัวเราและคนอื่น ๆ การที่หนูต้องการเป็นที่ยอมรับ ไม่อยากให้เพื่อน ๆ หรือใคร ๆ มาว่าหรือแสดงการดูถูกเรา หนูต้องแก้ไขพฤติกรรมและการกระทของหนูเอง เร่ิมจากที่หนูรู้ตัวว่าขี้เกียจก็ลด ๆ พฤติกรรมขี้เกียจลงบ้าง พยายามไม่ต้องโกหก หากไม่อยากไปอยากหนีเรียน ก็บอกเพื่อนไปตรง ๆ ว่าฉันจะโดดเรียนนะวันนี้ เธอไปเรียนมาครูว่าไงมาบอกเราด้วย การพูดตรง ๆ มันง่ายและสบายใจกว่าการต้องสร้างเรื่องปิดบังแสดงละครน้ำเน่า ทำให้สับสนไปกันหมดทั้งตัวเรา โดยเฉพาะอย่าทำร้ายตนเองด้วยการกรีดเข่ากรีดแขนอีด เพื่อน ๆ มองแล้วตกใจพูดไม่ออก เ พราะมันสะท้อนว่าหนูเป็นคนไม่รักตนเอง จึงกล้าทำร้ายตนเองขนาดนี้ พ่อแม่พี่น้องรู้เข้าจะเสียใจที่พ่อแม่เลี้ยงมาดูแลอย่างดีมดไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมแต่หนูกลับมาทำร้ายตนเอง และย่ิงแย่ใหญ่กรณีนักเรียนชายหญิงบางกลุ่มที่รุมทำร้ายเพื่อน ๆ ทำให้เกิดความเสียหายเสียใจกันไปหมดนะ หนูบอกว่าเครียดมาก จะต้องทำอย่างไร ทางที่ดีที่สุด ขอโทษเพื่อนที่พูดไม่จริง แล้วกลับมาตั้งใจเรียน ไปเรียนให้ตรงตามเวลา หากไม่ชอบวิชานี้เปลี่ยนวิชาได้ก็บอกครูอาจารย์จะได้ทำในส่ิงที่เรารักชอบ และไม่ต้องโดดเรียน อย่างที่พูดให้หนูฟังข้างบน ชีวิตวัยรุ่นนั้นสมัยไหน ๆ ก็เหมือน ๆ กัน เพราะเรายังเด็กความคิดอ่านยังไม่ชัดเจนถูกต้อง แต่ก็ต้องอาศัยเพื่อน ๆ ครูอาจารย์ พ่อแม่ ผู้ใหญคอยตักเตือน เพื่อเราจะได้แก้ไข หนูเป็นเด็กฉลาดรู้ตัวเองดีว่าเป็นอย่างไร แต่ที่สำคัญคือหนูต้องกล้าหาญที่จะพูดความจริง และแก้ไขข้อบกพร่องของตนเองให้ได้ เพื่อน ๆ ร่วมห้องเรียนนั้นอย่างน้อยก็ต้องอยู่เรียนด้วยกันถึงสามปีขึ้นไป ก็เหมือนพี่น้องที่ต้องช่วยกันเติบโตไปด้วยกัน ผิดบ้างถูกบ้างอภัยให้กันได้ไม่ถือสา พยายามลอกเลียนแบบคนที่ทำความดี เราก็จะดีไปด้วยกันนะ อาจารย์อาจจะพูดยาวหน่อย แต่เรื่องราวที่หนูเล่าที่หนูทำ คนรุ่นเก่าก็ได้ยินได้ฟังได้ทำกันมาบ้างแล้ว เพราะฉะน้้นนำคำแนะนำนี้ไปประพฤติปฏิบัติแล้วทุกอย่างก็จะค่อย ๆ ดีไปเองนะ ตั้งใจเรียนนะหนู!

ขอบคุณอาจารย์มากๆเลยนะคะ เมื่อวานเพื่อนก็พึ่งโพสด่าหนู แต่หนูชินแล้วค่ะ เพราะเพื่อนคนนี้เขาเป็นคนแรงๆอยู่แล้ว ขอบคุณค่ะอาจารย์