สวัสดีคะอาจารย์อรอนงค์ที่เคารพ หนูมีเรื่องทุกข์ใจอยากปรึกษาอาจารย์เกี่ยวกับหัวหน้างาน และเพื่อนร่วมงาน เรื่องมีอยู่ว่า หนูเคยทำงานาบริษัทเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งหนูเป็นหัวหน้างานมีลูกน้องหลายคน ระดับผจก.ก็ดีมากๆ หนูทำมาได้เกือบๆ7 ปี อันต้องมีเหตุจำเป็นต้องลาออก เพราะว่ามีลูกอ่อน หนูได้งานที่ใหม่แถวบ้าน ใกล้บ้านมากๆคะ ที่สำคัญหยุดเสาร์อาทิตย์ด้วย หนูจึงมีเวลาเลี้ยงดูลูกและขายของเสาร์-อาทิตย์เป็นอาชีพเสริม ผจก.คนใหม่คนนี้ชื่อคุณพร บุคลิกแกชอบตะวาด เสียงดังไม่ฟังเหตุผลลูกน้องใดๆๆทั้งสิ้น ด่าต่อหน้าคนอื่น รักบอสเทิดทูลบอสขึ้นเหนือหัว รับหนูเข้ามาทำงานในตำแหน่งแอดมิน ดูแลเรื่องความสะอาด Import Export จากต่างประเทศ เงินเดือนมากเลยทีเดียวคะ หนูมาทำงานให้ทำแม้กระล้างห้องน้ำในไลท์ผลิต เก็บกวาดสำนักงานทั้งหมด หนูก็ทำ หนูอดทน (แอบร้องไห้เหมือนกันคะเพราะไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน) แต่ไม่มีใครอยู่เขาได้เนื่องจากเขาเป็นคนแรง พูดจาแรงและหยาบคายลูกน้องจึงออกหมด เหลือแค่หนูคนเดียว ตอนนี้หนูก็มาทำหน้าตรงรีเซฟชั่นด้วย เพราะยังหาคนไม่ได้ ประเด็นคือ จป.วิชาชีพเขาได้ย้ายมาอยู่แผนกหนู เขาไปถามคุณพรว่าทำไมให้หนูนั่งแต่รับโทรศัพท์เพราะศักยภาพของหนูควรทำอะไรได้มากกว่านี้ คุณพรจึงโทรมาพูดกับหนูว่าตั้งแต่อาทิตย์หน้าเป็นต้นไปเขาจะให้หนูมาทำงานวันเสาร์ เพื่อมูลค่าให้กับตัวเองมากขึ้น หนูก็เลยงงว่ามันเป็นวันหยุดเเล้วเกี่ยวอะไรกัน แต่หนูไม่ได้ทักท้วงไปในตอนนั้น เพราะเขาบอกแค่ว่ามาทำครึ่งวัน เพราะหนูต้องไปขายของตลาดนัด คุณพรเขาก็รู้ดี พอดีว่าผจก.คนใหม่ชื่อคุณวัชรินทร์ เป็นหัวหน้าคุณพร เขาเดินมาสองถามเรื่องนามบัตร หนูก็ไม่ได้คิดอะไร ถามคุณวัชรินทร์ว่า ปกติถ้ามาทำงานวันเสาร์หนูควรได้โอทีไหมคะ หนูไม่กล้าถามคุณพร กลัวโดนว่า แต่คุณวัชรินทร์นำเรื่องไปเล่าให้คุณพรฟัง แต่สื่อกันคนละความหมายกับที่หนูถามเขา เขาไปบอกคุณพรว่าหนูมาทำงานวันเสาร์ไม่เคยได้โอทีเลย คุณพรโทรมาด่าหนูสาดเสียเทเสีย ไล่ให้หนูเขียนใบลาออก ทำงานร่วมกับมึงไม่ได้ หาว่าหนูเสี่ยมให้เขาทะเลาะกัน หนูงงเลยคะ ได้แต่นั่งร้องไห้เพราะพูอไม่ได้ให้ให้หุบปาก ด่าหนูหยาบมากๆๆ หนูรับไม่ได้ ผ่านไป 20 นาที เขาโทรลงมาขอโทษหนู แล้วบอกหนูว่าเขาใช้หนูเป็นเครื่องมือ ยืมด่า เพราะเขาจะดูว่า จป.จะเที่ยวไปโพนธนาเม้าส์ให้ใครฟังไหม หนูงง และเสียใจกับการกระทำเขามากๆๆเขาไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่น่านับถือเลย ความรู้สึกก่อนหน้านี้หนูเห็นใจเขา สงสารเขาด้วยซ้ำเพราะลูกน้องหนีหายหมดเหลือเเค่หนูคนเดียว หนูก็อดทนทำงาน ยอมให้เขาด่ามาตลอด แต่เหตุการณ์นี้รุนแรงมาก จนความรู้สึกของหนูเปลี่ยนไป จากเดิมที่คุยกันทุกเรื่อง ตอนนี้หนูไม่คุย หนูไม่ยุ่งเลย ส่วนเพื่อร่วมงานที่เป็น จป. คนนี้นิสัยไม่ดีมากๆ ชอบจับผิดหนู ลับหลังหนูก็ไม่รู้ไปพูดอะไรบ้าง หนูเหนื่อยใจมากๆ มิหนำซ้ำเพื่อนคนที่ไว้ใจเชื่อใจเขาก็เอาไปพูดไปเล่าให้คุณพรฟังว่าหนูไปขอเบอร์คุณวัชรินทร์ ตอนหนูขอหนูแค่ไม่ได้บอกเจตนาเขาว่าขอไปทำอะไร เจตนาของหนูคือหนูทำตรงรีเซฟชั่นหนูต้องมีเบอร์โทรอัพเดตทุกคน แต่คุณพรเขาตีความหมายว่าหนูจะโทรไปฟ้อง ไปเล่าอะไรให้เขาฟัง ซึ่งหนูไม่ใช่คนแบบนั้น คุณพรเขาบอกว่าเขาเสียใจที่หนูอยู่กะเขามาหนูไม่รู้จักเขาเลย หนูต่างหากที่ต้องเสียใจ หนูอุตส่าห์อดทนทำงาน เห็นใจเขา แต่สิ่งที่เขาด่ามันมันเกินรับได้คะ หนูควรรับมืออย่างไรดีคะ แฟนหนูแนะนำให้เปลี่ยนงาน เปลี่ยนงานก็ไม่รู้เงินเดือนจะให้สูงไหม หนูขอคุณพรแล้วว่าไม่ต้องหารีเซฟชั่น หนูอาสาทำให้เอง ทำควบคู่กับส่งออกต่างประเทศด้วย เขาก็จะรับ หนูไม่อยากขึ้นไปนั่งทำงานร่วมกับ จป. และคุณพร แล้ว หนูคิดว่านั่งทำงานตรงรีเซฟชั่นไม่ต้องวุ่นวายกับใคร แต่ไม่พ้นคนที่จะมายุ่ง ใส่ร้ายหนู อาจารย์อรอนงค์ ช่วยแนะนำหรือสอนหนูเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยคะ