สวัสดีค่ะ อาจารย์ เคยคุยกับอาจารย์มาครั้ง2ครั้งแล้วก็รู้สึกว่าได้รับข้อคิดที่ดีแต่เมื่อเร็วๆนี้มีเรื่องที่ทำให้หนูสับสนและเริ่มไม่สบายใจ ว้าวุ่นจิตใจ คือเรื่องของคุณอาผู้ชายซึ่งเป็นพี่ชายของแม่ ช่วงที่หนูมีปัญหาไม่สบายใจเรื่องพ่ออยู่นั้น หนูไม่รู้จะปรึกษาใคร หนูรู้สึกเครียดจึงหมุนโทรศัพท์คุยกับอาคนนี้ แต่ด้วยความที่หนูก็ทราบว่าอาคนนี้มักจะทำตัวค่อนข้างมีอีโก้สูงและหลายครั้งชอบพูดจาเหมือนดูถูกคนอื่น และคิดว่าตัวเองแน่เพราะตัวเองมีการศึกษาดีและคลุกคลีกับคนต่างประเทศบ่อยๆ แต่เมื่อๆเร็วๆนี้ที่หนูได้เอ่ยไปหนูโทรไปคุยกับอาคนนี้เนื่องจากไม่มีใครคุยด้วย อาก็พูดประมาณเห็นใจแต่หนูรู้สึกว่าหนูไม่ได้รับความจริงใจจากคำพูดนั้นและที่ทำให้หนูเครียดมากขึ้นคือ อาเหมือนมาปรามาสหนูว่าหนูเอาตัวเองไม่รอด โดยพูดกับหนูโดยตรงและใช้คำพูดว่า " ยังไม่ปีกกล้าขาแข็ง" หนูรู้สึกว่าหนูโดนปรามาส สบประมาท หนูก็ทราบดีว่าพ่อป่วยและหนูก็ยังเรียนไม่จบและยังไม่มีงานทำจึงสามารถโดนดูถูกได้ง่ายๆ แต่หนูรู้สึกว่าหนูไม่ชอบกับคำพูดที่ดูไม่จริงใจและท่าทีที่ไม่เป็นมิตรของอาคนนี้ หนูรู้สึกว่าเขามองคนแค่ระยะสั้น ผิวเผิน ไม่ได้มองระยะยาว แน่นอนตอนนี้หนูยังทำอะไรไม่ได้เพราะติดเรียนอยู่ แต่หนูคิดว่าสักวันหนูต้องทำให้คนเหล่านี้เห็นว่าอะไรเป็นอะไร อีกอย่างหนึ่ง พ่อเล่าให้ฟังว่ามีวันนึงอาคนนี้มาที่บ้านหนูโดยน้าอีกคนให้เขามาเพื่อมาช่วยเปลี่ยนหลอดไฟและเอาของมาให้ พ่อบอกว่าเขาใส่รองเท้าเดินย่ำเข้ามาในบ้านและขึ้นบันไดไปชั้น2ของบ้านโดยที่ไม่ได้ถอดร้องเท้าเลย พ่อบอกว่าเหมือนเป็นการหยามและไม่ให้เกียรติเจ้าบ้าน พ่อรู้สึกโกรธลึกๆว่าทำไมทำอย่างนี้ เพราะตามธรรมเนียมไทยควรจะถอดรองเท้าก่อนเข้าบ้านคนอื่น ไม่ใช่เดินย่ำเข้ามาแบบนี้ หนูก็เลยรู้สึกค่ะว่าบ้านหนูกำลังโดนดูถูกหรือเปล่า เพราะพ่อบอกว่าเคยเห็นเขาไปบ้านคุณน้าและถอดรองเท้าก่อนเข้าบ้านด้วย หนูเลยรู้สึกเครียดทุกครั้งค่ะอาจารย์ เวลานึกถึงอาคนนี้จะเครียดมาก ขอบคุณค่ะ