สวัสดีค่ะ ดิฉันขอปรึกษาหน่อยนะคะ คือทางบ้านมักมีแต่ปัญหาทุกวัน พ่อดิฉันเป็นคนอารมณ์ร้อนและควบคุมมันไม่ค่อยอยู่ พ่อดิฉันจะทำงานวันเว้นวัน และจะกลับมาบ้านในวันหยุด แต่พอวันไหนที่พ่อกลับมาบ้าน ทุกเช้าของการตื่นนอน เค้าก็จะบ่นจะด่า ว่าเป็นผู้หญิงทำไมไม่รู้จักทำงานบ้านแล้วก็คำหยาบคายต่างๆนานา ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่เป็นทุกๆวันที่พ่ออยู่บ้าน แต่ในแง่มุมของดิฉัน ทั้งบ้านมี พี่ชาย2คน ดิฉันเป็นผู้หญิงคนเดียว แต่พ่อมักจะอ้างว่าเป็นผู้หญิงต้องทำทุกอย่าง พ่อค่อนข้างจะหัวโบราณ และร้ายแรงที่สุดคือ เค้าบอกว่าให้ดิฉันระวังตัวไว้ เดะจะวูปไปโดยไม่รู้ตัว และมีอีกเหตุการณ์นึงคือ ช่วงปิดเทอมดิฉันทำงานที่บ้านช่วยแม่ พอช่วยเสร็จแม่ก็จะเป็นคนให้เงิน ดิฉันเป็นคนชอบเที่ยว เที่ยวแบบสบายๆ ไปถ่ายรูปบ้างไรบ้าง แล้วดิฉันก็ค่อนข้างใช้เงินเก่งเหมือนกัน แต่ใช้เงินที่ตัวเองทำงานได้ โดยไม่ได้ขอเพิ่มจากพ่อแม่เลย แต่มีอยู่วันนึง ดิฉันได้นัดกับเพื่อนไปเดินงานถนนคนเดิน แล้ววันนั้นมันตรงกับวันเกิดเพื่อนอีกคน แล้วเพื่อนดิฉันก็เอารถใหญ่มา แล้วเพื่อนดิฉันที่จัดงานวันนั้น ไปจัดที่ร้านเหล้า ดิฉันก็ไปแต่เรายอมรับที่ว่าเราอายุยังไม่ถึงและไปโดยไม่ได้บอกพ่อกับแม่ เราก็นั่งกินกับเพื่อนยันตี2 เพื่อนดิฉันก็ไปส่งที่บ้าน แต่ตอนที่เราไปงานวันเกิดเพื่อน เราเจอพี่ชายเรา แล้วเค้าก็ส่งรูปที่เรามางานวันเกิดเพื่อนไปในไลน์ครอบครัว แล้วพ่อเรายังไม่เห็น แต่เห็นอีกทีตอนเช้า พ่อเราเป็นคนประมาณว่า หน้าใหญ่แต่ข้างนอกแต่ในครอบครัวเป็นคนละแบบเลย พอพ่อเค้าเปิดไลน์เจอตอนเช้า เค้าก็ยังไม่พูดไร แต่ตอนตีห้าของเช้าวันต่อมาก่อนที่เค้าจะลุกไปทำงาน เค้าปลุกดิฉันมาคุยเรื่องนี้ว่า ทำไมไม่คบเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันแค่นั้น ไปคบทำไมเพื่อนต่าง รร เค้าเป็นโครตพ่อโครตแม่มึงหรอ แล้วไอ้ที่เกิดเนี้ยเค้าเป็นส้นตรีนไรกะมึง เราก็บอกเค้าไปว่า คนเราไม่ใช่ว่าจะมีเพื่อนแค่นี้นะ เราเป็นคนมีเพื่อนเยอะเพื่อนต่าง รร บ้างเพื่อนใน รร บ้าง แต่เราก็เลือกคบนะ แต่พ่อเราเค้าจบแค่ป.4 รร บ้านนอก เค้าไม่ค่อยมีเพื่อน โตมาด้วยตัวเอง ทำงานตั้งแต่เล็ก จนสามารถตั้งตัวได้ด้วยตัวเอง พ่อเราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน มีเพื่อนจริงๆก็แค่ที่ทำงาน ที่ทำงานก็มีแค่10กว่าคนเอง พ่อเราเป็นช่างไฟของคอนโด และส่วนมากเพื่อนก็เป็นคนขับรถ ที่แบบส่งนายเสร็จก็ฉลองเหล้าฉลองเบียร์ พ่อเราไม่เข้าใจในการคบเพื่อนหรือการมีสังคม เราเคยเรียนได้เกรดดีในตอนม.ต้น แต่พอม.ปลาย เราเรียนห้องพิเศษ พ่อเราก็จะบอกว่าเราเปลี่ยนไปตามเพื่อน เค้าบอกเพื่อนเรามีแต่คนมีตัง แต่จริงๆแล้วไม่เลย เพื่อนเราไม่ได้รวยอะไรขนาดนั้น ก็มีค่าใช้จ่ายเหมือน เพื่อนคนอื่นในห้องปกติ แล้วพอเราเรียนอยู่ม.4เทอม1เกรดเราก็ดีพอสมควร แต่พอม.4เทอม2 เราไม่ค่อยได้เที่ยวเลยแต่เราขกแล้วก็เรียนบางวิชาไม่เข้าใจ เกรดเราตกลงมาดิ่งเลย พอม.5 เราขอพ่อเรียนพิเศษพ่อก็ให้เราเรัยน เราก็เที่ยวมากกว่าตอนม.4อีก แต่เราก็เกรดขึ้น ม.5เทอม2 เราก็เกรดขึ้นมากกว่าม.5เทอม1 พ่อเราเค้าคงผิดหวังกลับเรา ที่เราเรียนได้เกรดน้อย เพราะก่อนหน้านี้พ่อเราไม่ใช่คนแบบนี้เลย แต่พอเราเกรดตกแล้วเที่ยว เค้าเหมือนไม่ไว้ใจในตัวเรา เค้าหวังกับเรามากเกินไป จนบางทีเราก็กดดัน เราเลยต้องไปปลดปล่อยด้วยการสังสรรค์กะเพื่อน เราโดนพ่อเราด่าด้วยคำหยาบคายทุกๆวันที่เค้ากลับมาบ้าน จนตอนนี้เราจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ทุกอย่างมันมากองอยู่ที่เรา พี่เราก็เป็นไบโพลาเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย บางวันคลั่งขนาดบีบคอเรา เราไม่สามารถปรึกษาใครในบ้านได้เลย แท่เราบางครั้งเหมือนจะเข้าใจ แต่ด้วยความที่เค้าเป็นผู้ใหญ่เค้ามีไรก็จะปรึกษาพ่อระบายให้พ่อฟัง แล้วพ่อก็มาลงที่เรา ไม่ว่าเค้าจะเครียดเรื่องอะไร ก็มีแค่เราคนเดียวที่โดน ทุกวันนี้ที่ยิ้มที่หัวเราะเพราะไม่อยากให้ใครมองว่าชีวิตครอบครัวเรามีปัญหา แต่เราทำแบบนี้จนใจตัวเองมันตายไปแล้ว เรานึกว่าอยุ่กับครอบครัวจะอุ่นใจและปลอดภัยแต่ไม่เลย ตอนนี้เราระแวงตลอดเวลาว่าวันไหนพ่อจะกระทืบเราตีเรา เพราะเดียวนี้พ่อเรากลับมาดื่มเครื่องดื่มมึนเมา เราไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วจริงๆ ขอโทษที่พิมพ์งงๆนะคะ เรื่องมันเยอะเรียบเรียงไม่ถูกจริงๆ ตอนนี้เราโดนไม่ให้ออกไปเที่ยวไหนเลย 
ปีนี้เรียนม. 5 แล้วใช่ไหมอีกปีเดียวก็จะจบอดทนอีกสักหน่อยได้ไหม รู้แล้วว่าหนูอดทนมานานแล้ว เข้าใจถึงความรู้สึกของหนูที่ต้องเจ็บปวด ว้าเหว่เดียวดาย ไม่มีใครจะรับฟังปัญหาและให้คำปรึกษา เพราะปัญหาอยู่ที่อารมณ์ ความคิดและทัศนคติของพ่อด้อยกว่าลูกเมียทำให้ไม่สามารถเป็นที่พึ่งทางจิตใจของลูกเมียได้ ทั้งยังคุ้นเคยอู่แต่ภาษาวาจาหยาบคาย ย่ิงทำให้จิตใจหยาบกระด้าง ย่ิงทำให้ลูกเหินห่างไม่อยากเข้าใกล้ แต่จะทำอย่างไรได้ เขาเป็นพ่อที่เราต้องให้อภัย นึกถึงทุกส่ิงทุกอย่างที่ชายคนนี้เหมือนคนบ้าใบ้แต่ก็ได้พยายามทำงานทุกอย่างเพ่ือหาเงินมาเลี้ยงลูกและครอบครัว ไม่มีใครอยากเป็นหรืออยากทำอย่าที่พ่อเป็นอยู่ พอจะมีใจให้อภัยไม่ถือสาเขาได้ไหม สักนิดก็ยังดี เพราะหากเราไม่มีเขา แม้เราจะดูแย่กว่าเพ่ือนทั่วไปแต่คนที่เกิดมาทุกข์ยาก เหมือนอยูในโลกที่มืดมิดยังมีอีกมาก พอจะมองเห็นสิ่งดี ๆ นิด ๆ ที่เราได้มีได้เป็นอยู่ขณะนี้ที่ดีกว่าคนอ่ืนอีกมากมาย พอจะทำใจไม่ถือสา มองพ่อด้วยความเข้าใจและให้อภัยสักนิดจะได้ไหม เพราะหากเราโกรธเกลียดเขา กลัวเขาเราก็เหมือนอยู่ในนรก ทุกข์ ไม่มีความสุขสงบ มองไม่เห็นอนาคต อย่างที่อาจารย์พูด พ่ออาจจะไม่ใช่คนดีเลย แต่มองหามองเห็นความรู้สึกที่แท้จริงที่เขามีต่อลูก แต่เขาส่ือพูดภาษาดี ๆ ไม่เป็น ไม่เป็นไร เรามีการศึกษามากกว่าพ่อต้องแสดงให้พ่อเห็นและภูมิใจทีีทำงานหนักและลูกเป็นคนดี ย่ิงเขาพูดไม่ดี หนูย่ิงต้องพูดให้ไพเราะแสดงความใจเย็นไม่ถือสาภาษาของพ่อ แต่พูดแสดงออกด้วยความเคารพพ่อ เช่นกันพี่ ๆ ที่มีปัญหาก็คงมีสาเหตุไม่ต่องจากหนู เพียงแต่เขาอ่อนแอมากกว่า ย่ิงทำให้เขาเหมือนคนสติแตก หนูจึงต้องพยายามรวบรวมสมาธิ ตั้งสติ ค่อย ๆ คิด ทำ และพูดด้วยภาษาดี ๆ สุภาพ ใครจะเป็นอย่างไร ทำอะไรที่ไม่ดี ไม่เป็นไร แต่เราต้องรักษาความดีของตัวเองไว้ให้มาก เร่ืองเที่ยวกลางคืนก็พยายามลดลงบ้าง หาหนังสือดี ๆ มาอ่านอยู่เป็นเพ่ือนแม่และพี่น้อง หาเรื่องดี ๆ มาพูดคุยกันจะดีกว่าไหม ย่ิงออกจากบ้างก็เหมือนพยายามจะท้ิงบ้านทิ้งครอบครัว วันนี้ยังรู้สึกเหมือนขาดคนใกล้ อยู่คนเดียววังเวงหากยัง้ิงบ้านไปบ่อย ๆ นานไปจะมีอะไรเหลือ เคยคิดบ้างไหม อยากให้ไตร่ตรองและมองชีวิตด้วยความเข้าใจ เห็นใจ ให้อภัยไม่ถือสาความผิดพลาดของคนรอบด้าน แต่จำไว้เราต้องศึกษาจากประสบการณ์รอบ ๆแล้วทำตัวให้ดีกว่าพ่อแม่พี่น้อง จำไว้ว่าประสบการณ์คือครู เราอาจจะเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราสามารถจะเลือกเป็นที่ดี ๆ ได้ ลองไตร่ตรองดูแล้วเขียนไปปรึกษาใหม่ได้นะคะ
สวัสดีค่ะ วันนี้ไม่สบายใจค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า กฎปิดร้านหรือเล้าเตอร์ 21.45 แต่มีต่อท้ายว่าจะปิดได้ต่อเมื่อทุกร้านส่งเงินหมดแล้ว เลยเข้าใจเอง เห็นทุกร้านส่งหมด น่าจะเหลือ สามนาที ก็เลยปิด ตานี้เป็นเรื่อง ดิฉันก็จี้แจงไปดิฉันอ่านเข้าใจผิดเอง และขอโทษ และเขาว่าดิฉันเถียง ผิดไม่ยอมรับผิด ตกลงดิฉันไม่มีสิทธิชี้แจงใช่ไหมค่ะ หรือต้องเงียบรับตรงนั้นไป บางทีดิฉันก็อึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง ดิฉันควรจะทำไงดีค่ะ
คุณจีจี้ หนูเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ตระหนักในสิทธิ์ที่จะอธิบาย เพ่ือให้เกิดความชัดเจน แต่สังคมไทย ผู้ใหญ่หรือหัวหน้างาน โดยเฉพาะหากเขาทำงานเหน่ือย ๆ เขาไม่อยากฟังคำอธิบาย เขาอยากให้หนูทำงานตรงตามคำสั่ง ปฏิบัติตามกฎหระเบียบ เพราะมองดูกรณีนี้อาจเป็นเร่ืองเล็กสำหรับเรา แต่สำหรับหัวหน้างานหรือเจ้าของอาจเป็นเรื่องใหญ่ หากมีความเสียหายเกิดขึ้น หัวหน้าหรือเจ้าของต้องรับผิดชอบมากกว่า เขาจึงต้องการให้คุณแม่นยำและไม่พลาด ย่ิงหากเราเป็นเจ้าหน้าที่ใหม่ ย่ิงต้องฟัง ศึกษา และฝึกความอดทนให้ได้ การจะทำงานอะไรที่ไหนเราทุกคนต้องปรับตัว ทำความเข้าใจมีประสบการณ์เร่ืองราวรอบ ๆ เสียก่อน เม่ือหัวหน้าตระหนักถึงศักยภาพของคุณ คุ้นเคยกันแล้วการจะโต้แย้งอธิบาย เขาคงยอมรับได้ แต่วันนี้หากจะทำงาน ก็พยายามทำให้ดีที่สุดอย่าให้ผิดพลาด กลับบ้านแล้วค่อยเป็นตัวของตัวเอง ดูแลตัวเองนะ