หนูลูกแพร ไม่เป็นไรค่ะตอบตรงนี้จะดีกว่า เข้าใจดีว่าหนูเครียด โกรธ และโมโหมากแค่ไหน แต่ไม่อยากให้หนูเอาใจไปผูกติดกับคำพูดและถ้อยคำที่เน่าเหม็น ให้มันซึมซับเข้าไปในหัวอกหัวใจของเขาคนเดียวก็พอ เราไม่ต้องไปแบกหามความไม่ดีเหล่านั้นมาเป็นอามรมณ์ คนส่วนใหใญ่ชอบพูดเร่ืองไม่ดีหรือนำคนอ่ืนไปพูดในเร่ืองไม่ดี ก็เพราะเขาไม่มีเร่ืองดี ๆ เกี่ยวกับตัวเองจะให้นึกถึง หรือพยายามจะปกปิดความไม่ดีของตัวเอง กลบเกล่ือนด้วยการใส่ร้ายป้ายสีผู้อ่ืน วิธีนี้ทำให้เขาต้องใช้เวลามาก นาน ในการคิดแต่งเร่ือง ความสุขก็ย่ิงจะลดน้อยลง นอกจากเขาจะรู้สึกว่าทำให้เราสะเทือนหวั่นไหวหรือทุกข์ใจได้ เป็นการยืนยันคุณค่าของตัวเขา เขาก็จะย่ิงทำมากขึ้นเร่ือย ๆ เพราะฉะนั้นไม่ต้องฟัง ไม่ต้องรับรู้ ส่ิงที่เขาพูดหรือด่าว่าเรา ใส่บาตรกรวดน้ำให้เขาก็ได้ หรือ อโหสิ กรรมให้เขาไปตามวิบากกรรมที่เขากำหนดขึ้นเอง เราไม่ต้องไฟัง ไม่สนใจ ทำแต่สิ่งที่เป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของเรา และเราไม่ใช่จำเลยของเขา ไม่ต้องแก้ตัวกับใคร ๆ ใครถามว่าอะไรก็บอกว่า ไม่รู้และไม่เกี่ยวข้องด้วย ใครอยากฟังเขาก็ฟังไป เราเพียงยิ้ม ๆ ทำงานอ่ืนไปเสีย ไม่นานคนที่ถามหรือนำเร่ืองมาถามก็จะเบ่ือไปเอง ปล่อยให้เขาบ้าไปตามลำพัง เคยได้ยินไหมที่เขาพูดกันว่า เห็นคนบ้าก็อย่าไปบ้าตาม เพราะฉะนั้นอย่าไปสนใจเขา ฝึกจิตให้สงบด้วยการสวดมนต์ไหว้พราะทั้งเช้าาเย็นและแผ่บุญกุศลให้เขาด้วย ทำได้ไหม ส่วนเรื่องที่แม่เครียด เราก็พูดคุย พูดอย่างที่ดิฉันพูดข้างบนนี้ บอกคุณแม่ไม่ต้องไปสนไปฟังเร่ืองที่เขาพูด เราไม่จำเป็นต้องไปรับความไม่ดีมาไว้กับตัว หากเรากับเขาาเคยคบกัน เร่ืองก็จบไปนานแล้ว และไม่มีวันที่เราจะหวนคืนไปคบด้วยน ที่เขาหาเร่ืองไม่ใช่เพราะเรามีเร่ืองหรือทำเร่ือง แต่เขาต้องการให้เรากลับไปคบกับเขาต่อ ก็ปล่อยเขาไปเถอะ พยายามพูดคุยกับแม่ด้วยเร่ืองดี ๆ ในครอบครัวของเรา พาแม่ไปตรวจสุขภาพ ออกกำลังกาย เดินเล่น คือใช้ชีวิตกันแม่ลูกไม่ให้้ท่านเหงาจะได้มีความสุขมาก ๆ ทำได้ไหม จำไว้ว่า ชีวิตคนเราก็คล้ายหนังสือ มีหลายบทหลายตอน บทไหนไม่ดีไม่น่าอ่าน ก็พลิกผ่านเลยไป อ่านบทดี ๆ เป็นพลังใจให้ชิวิตก้าวต่อไปจะดีกว่านะ

ขอบคุณมากค่ะอาจารย์ที่แนะนำมาแพก็ทำมาหมดแล้วก็พยายามแผ่เมตตาให้เขาแต่เราก็อดโมโหไม่ได้ เพราะว่าเขาก็รู้อยู่แก่ใจว่าเราไม่ได้ทำไม่ได้พูดแต่ก็ไม่เข้าใจว่าเขาไปทำอย่างนั้นเพื่ออะไรหนูคิดว่าคนทุกคนมีเจ้าเวรนายกรรมเขาทำอย่างนี้เขาคงมีความสุขไม่นานหรอกค่ะเดี๋ยวเขาก็ได้รับตามสิ่งที่เขาพูด คนในตลาดต้องรู้เองว่าความเป็นจริงมันคืออะไรความจริงเป็นสิ่งไม่ตายใช่ไหมคะอาจารย์ขอบคุณในความแนะนำดีๆของอาจารย์นะคะหนูทำตามค่ะ

หนูลูกแพรเป็นคนน่ารักมาก อดทน อดกลั้นเอาไว้นะ หมั่นสวดมนต์ หรือท่อง พุทธโธ ๆ ๆ ๆ เอาไว้นะ จิตจะได้สงบและมีความสุขตลอดไป

ค่ะอาจารย์แพรสามารถติดต่ออาจารย์ได้ทางไหนบ้างคะ บางทีแพก็เหงาเหมือนกันเคว้งคว้างเวลามีปัญหาก็ไม่สามารถหันปรึกษาไปหาใครได้เลย เหนื่อยจากการขายของไม่ดีต้องมานั่งเหนื่อยใจ บางทีก็เอาทางธรรมะเข้าข่มจิตใจก็มีค่ะ แต่ไม่ใช่ทุกวัน บางทีเหมือนอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ยังไงก็ไม่รู้

หนูลูกแพร เข้าใจความรู้สึกโดดเดี่ยวของหนูนะคะ แต่การจะหาใครพูดด้วยนาน ๆ หรือบ่อย ๆ หรือต่อเน่ืองใช่ว่าจะหาได้ง่าย ๆ นอกจากเราเป็เพือนกันมานาน นานพอจะรับบฟัง หรือถึงไม่ได้ฟังก็พอจะเข้าใจได้ แต่แต่ละคนก็มีชีวิตของตนเอง มีปัญหาที่ต้องสะสาง และก็ไม่มีใครจะรู้จักตัวเราได้เท่ากับตัวเรา นอกจากเราจะปฏิเสธที่จะรู้จักและเข้าใจตนเอง กรณีนั้นหากเราไม่รู้จักตัวเอง ก็อย่าหวังใครจะเข้าใจเรา การเรียนู่จักตนเองเริ่มตนง่าย ๆ คือรู้จุดอ่อนจุดแข็งตนเอง เช่น รู้ว่าตัวเองเป็นคนขี้เหงา ก็พยายามหาที่ยึดเหนี่ยวที่จะคลายเหงาได้เช่น เราสนใจหรือมีงานอดิเรกอะไร นมากมายชอบอ่านหนังสือ ชอบงานฝีมือ ชอบร้องเพลง เต้นรำ ชอบทำกับข้า ว ชอบวาดภาพ ทำอะไรก็ได้ที่ตัวเราทำแล้วใจเราสงบ หรือสนใจธรรมมะ สวดมนต์ฟังเทศน์ ก็ทำ แล้วก็คุยกับคนที่สนใจเหมือนกัน สมัยนี้หน่วยงานราชการหลายแห่ง มีกิจกรรมเหล่านี้ให้ทำโดยไม่ต้องเสียเหงิน แต่การรู้จกใครทางส่ืือต่างๆ ที่ทำกันอยุ่ทุกวันนีก็ต้องระวัง อย่าเผลอตัวเผลอใจไปยึดติดคนที่เราไม่รู้จักจริง ๆ ถ้ามีเร่ืองปรึกษาหากจะคุยทางโทรศัพท์ก็ให้ใช้บริการ ของราชการคือ 1300 หรือ 1323 ของกรมสุขภาพจิต ซึ่งอจพอใจบ้างไม่พอใจบ้าง แต่ก็เช่ือว่าคนเหล่านี้รับราชการคงไม่ทำอะไรที่ผิดกฎหมาย กรณีจะคุยกับอาจารย์อรอนงค์ ช่วงนี้พูดแล้วเหน่ือยมาก ถ้าตอบโดยการพิมพ์พอทำได้ เพราะฉะนั้นรู้สึก คิดอย่างไรก็เขียนไป แต่ยังอยากให้หางานอดิเรกทำ ลองนึกดูซิว่าชอบทำอะไรหรือเคยอยากทำอะไรแล้วยังไม่ได้ทำบ้าง จะได้ทำได้อย่างมีความสุข นะใจเย็น ๆ ค่อย ๆ คิด อย่าหวังพึ่งใครเป็นการเฉพาะ พึ่งตนเองดีกว่านะคะ ขอให้ตั้งสติ คิดดี พูดดี ทำดี ทุกอย่างก็จะค่อย ๆ ดีเองนะ