ความรักที่เกิดขึ้นครั้งนี้มันทำให้รู้สึกไมสบายใจเลยค่ะ เพราะว่าผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเก่าของเพื่อน
เรื่องคือฉันกับเพื่อนคนนี้ขอแทนว่า เอ นะคะ เอกับฉันอยู่พักอาศัยห้องเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ และไม่ได้อยู่กลุ่มเพื่อนเดียวกัน แล้วเอก็มีแฟนขอแทนว่า บี ซึ่งฉันเองก็รู้จักกับบีเพราะอยู่ห้องเดียวกัน
ต่อมาเอกับบีก็คบกัน แล้วก็เกิดเหตุที่สองคนเข้ากันไม่ได้แล้วก็เลิกกัน ซึ่งฉันเองก็รับรู้เรื่องราว มีบ้างที่ให้คำปรึกษาและปลอบใจ เมื่อเอมาพูดหรือระบายให้ฟัง แต่จริงๆเอก็ไม่ค่อยมาระบายให้ฟัง ตรงนี้เพราะฉันไม่ได้สนิทกันจนสามารถคุยได้ทุกเรื่องมั้งคะ ซึ่งในช่วงระหว่างนั้นบีก็มักจะทักมาให้ช่วยดูด้วยนะเพราะ เอเฮิร์ทหนัก ฉันก็โอเคตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไร บีกับฉันก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆเพราะจากเรื่องของเอ เราคุยเราปรึกษากันทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องเรียน จากแค่เป็นเพื่อนร่วมห้องกัน อยู่ๆก็กลายเป็นสนิทกัน จนทำให้เอมองว่าบีชอบฉัน งานเข้าเลยครับ ณ ตอนนั้นความรู้สึกของฉันยังไม่ได้ชอบบีนะคะ แค่รู้สึกว่าเราสนิทกันมากขึ้น พอเกิดเรื่องฉันสับสนมาก ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไง บีบอกให้ฉันเลิกยุ่งได้ไหม บีไม่สบายใจ บีไม่โอเค ที่เราสองคนจะสนิทกัน พอบีบอกแบบนี้ตอนแรกฉันก็รับปากไป เพราะฉันคิดว่าฉันคงทำได้ แต่ฉันก็ทำได้แค่ประมานสัปดาห์นึงในระหว่างที่ไม่ได้คุย ฉันก็มานั่งคิดดูทำไมฉันต้องเลิกคุยกับคนๆนึง เลิกเป็นเพื่อนกันเพราะแค่เหตุผลของคนๆนึงด้วย ฉันรู้สึกว่าทำไมเขาไม่สามารถจัดการความรู้สึกของตัวเองได้ แต่กลับเอาความรู้สึกของตนเองมาลงที่คนอื่น ยอมรับวาความคิดนี้ฉันดูเห็นแก่ตัวไป แต่ฉันคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับฉันด้วยจริงๆ ซึ่งพอฉันหายไปไม่คุยกับบี บีก็รู้สึกได้ว่าฉันแปลกไป บีจึงมาเคลียว่าเกิดอะไร ฉันจึงบอกไปแล้วบีก็บอกว่ามันไม่เกี่ยวกับฉันเลยทำไมต้องให้เลิกคุยกันด้วย ฉันจึงกลับมาคุยกับบีตามเดิม(ตอนหลังฉันเพิ่งมารู้ว่าบีเริ่มชอบฉันแล้ว) หลังจากนั้นเรื่องของฉันกับเอก็เลวร้ายลงเรื่อยๆ ฉันกับเอก็แตกหักกัน ถึงขั้นอยู่ร่วมห้องกันไม่ได้ ฉันเสียใจมาก ฉันแคร์เอนะ ฉันไม่อยากทำร้ายความรู้สึกใครเลย แต่รู้สึกว่าตัวเองทำผิดพลาดไป ฉันเองก็เริ่มรู้สึกแล้วว่าฉันชอบบี ร็สึกดีกับบี ตอนนั้นไม่ใช่แค่ฉันมีปัญหากับบี แต่มันรวมถึงเพื่อนของบีด้วย ฉันโดนหาว่าแย่งแฟนเพื่อนบ้างอะไรบ้าง ตอนนั้นรู้สึกจิตตกมาก จิตใจย่ำแย่ ฉันดูเลวร้ายไปเลย แต่ก็ยังขอบคุณที่มีคนเข้าใจและให้กำลังใจ แต่จนแล้วจนรอดฉันก็ยังเครียดเรื่องเอไม่หาย จึงเลิกคุยกับบีไปประมานสามเดือน ระหว่างนั้นก็ยังคิดถึงนะ แต่มันก็รู้สึกสบายใจ ในใจก็ยังหวังอยู่ลึกๆว่าฉันกับเอจะสามารถกลับมาคุยกันได้ แต่สุดท้ายก็คงไม่ได้เพราะเอเกลียดฉันไปแล้ว
ฉันก็พยายามเข้าใจและอยู่กับมัน จนวันหนึ่งบีทักมาหา มาขอให้กลับไปคุยกันแบบเดิม แล้วฉันก็ตกลง เพราะคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้แล้วที่ฉันกับเอจะได้กลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง ไม่มีความหมายที่จะรอ และปฏิเสธคนที่เรารู้สึกดีด้วย พอเรากลับมาคุยกบัเราก็ตกลงคบกัน แรกๆฉันก็ไม่มั่นใจเพราะเอาตรงๆถึงตอนที่ตกลงกลับมาคุยกับฉันเองก็ยังคิดเรื่องเออยู่ จนถึงกระทั่งตอนตกลงคบกันแล้วฉัน ก็ยังคิดอยู่ดี เพราะฉันยังต้องเจอหน้าเอและเพื่อนๆอีก ถ้าเอรู้ว่าเรากับบีคบกัน ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ฉันไม่รู้ว่าควรทำตัวและจัดการความรู้สึกแบบนี้ยังไงดีคะ 
หนูไลท์ เล่าเรื่องราวได้ดีแม้จะดูสับสนไปบ้าง แต่หนูก็ได้ตัดสินใจที่จะคบหากับบีแล้ว กแค่คบหาเป็นเพื่อนพิเศษ ไม่ได้มีแผนจะแต่งงานขนาดนั้น เพราะฉะนั้นเมื่อเรารู้ว่ามีสิทธิืจะคบกับบีได้ คบแล้ว สบายใจทั้งสองก็คบไป เพราะเขากับเอ หรือคุณกับเอก็ดูจะไม่ใช่คนใกล้ชิดพิเสษต่อไป ก็ทำตัวเป็นเพื่อนเรียนที่ดี พูดคุยตามปกติ เก็บเรื่องเรากับบีไว้เป็นเรื่องส่วนตัวไม่ต้องวิตกกังวลอะไร มีอะไรก็ปรึกษาบอกเล่ากันกับบี ก็น่าจะโอคแล้วนะ
